Paper Mario: The Thousand-Year Door sprawia, że ​​tęsknię za dziwniejszym Mario

Istnieje apokryficzna legenda, którą chętnie dzielą się fani gier RPG z Mario. Gdzieś po drodze, jak głosi internetowa miejska legenda, ktoś w Nintendo — może sam Miyamoto — napisał to dla Paper Mario. W rezultacie wszystko, co fani pokochali w serii – mechanika RPG, zabawne zwroty akcji w klasycznych postaciach Mario, rozbudowane historie oparte na postaciach – stało się zakazane.

Nintendo może być firmą nieprzejrzystą; jest bardzo selektywny w tym, czym się dzieli i dość gorliwy w utrzymywaniu tajemnicy, więc każda sugestia intrygi pałacowej może żyć własnym życiem w wyobraźni fandomu. Jeśli w tej opowieści jest choć ziarno prawdy, to w większości można ją wywnioskować wywiad z 2020 r. z twórcą serii Paper Mario, firmą Intelligent Systemsw którym wskazano dwie rzeczy: (1) że były producent Paper Mario, Kensuke Tanabe, przyjął filozofię Miyamoto, aby „rzucić sobie wyzwanie i stworzyć nową rozgrywkę” oraz (2) że „od Papierowy Mario: Gwiazda z naklejkaminie jest już możliwe modyfikowanie postaci Mario ani tworzenie oryginalnych postaci, które nawiązują do uniwersum Mario.” Mandaty te, przypadkowo, były sprzeczne z dwiema rzeczami, w których gry Paper Mario wydawały się najlepsze.

Nowy remake Paper Mario: Drzwi tysiąca lat z pewnością ponownie otworzy tę ranę. Niemal natychmiast po debiucie okrzyknięty szczytem podróży Mario do gier RPG, która rozpoczęła się od współpracy Nintendo/Squaresoft Super Mario-RPGgra z 2004 roku była uwielbiana za dopracowanie rozgrywki Mario RPG w kolorowym świecie pełnym nowych, dziwnych postaci i głupkowatych wariacji na temat zwykłego asortymentu Goombasów, Bob-ombów i Koopasów, z dopasowaną dowcipną historią.

Chociaż nostalgia przyćmiła (ha) niektóre Drzwi Tysiąca Latbardziej kudłate aspekty gry — wybredna platforma, dość powolny początek i bitwy, które mogą się przeciągać, zanim zdobędziesz zestaw zabawnych umiejętności, aby sobie z nimi poradzić — remake sprawia, że ​​jego znaczne jasne punkty świecą jaśniej. Jest to w dużej mierze wierna rekonstrukcja oryginału w skali 1:1; Najbardziej znaczące dodatki niewizualne to funkcje poprawiające jakość życia, które mają na celu utrzymanie ruchu. Wiele nowych systemów podpowiedzi sprawia, że ​​bardziej bizantyjskie łamigłówki i ukryte cele gry są łatwiejsze do przeanalizowania (w razie potrzeby), zmiana członków drużyny jest szybsza, a scenariusz otrzymuje drobne poprawki.

Głównie, Drzwi Tysiąca Lat prawdopodobnie wkurzy Cię na temat współczesnych gier Mario i tego, jak wyglądają, jakby nigdy więcej nie były tak dziwne. Podczas gdy kolejne gry Paper Mario (oraz ich nieistniejąca już siostrzana seria Mario & Luigi) wykazywałyby się porównywalnym dowcipem i urokiem, z perspektywy czasu czułyby się również skrępowane w przestrzeganiu wyżej wymienionych ograniczeń narracyjnych i wyrażonej przez Nintendo chęci posiadania w dużej mierze każdej nowej serii wpis powinien być mechanicznie odrębny. Papierowy Mario: Król origamina przykład, nie jest zły gra; to po prostu najjaśniejszy przykład Paper Mario, który zostałby natychmiast ulepszony, gdyby można było pełniej przerobić świat Mario na jego obraz, podobnie jak Drzwi Tysiąca Lat zrobił.

Ponieważ nawet ze swoimi 20-letnimi dziwactwami, Drzwi Tysiąca Lat olśniewa dużą obsadą dziwaków, od plotkarskiego Goombelli po wiecznie zdenerwowanego Koopsa i zdecydowanie napaloną Madame Flurrie. (I ona jest daleko od jedynego. Każda pani w tej grze chce przeskoczyć Mario przez kości.) Zawiera nowych, głupkowatych złoczyńców, X-Nautów, którzy obrażają wrażliwość klasycznych złoczyńców (Bowser i jego sługusy). To gra, w której chcesz porozmawiać ze wszystkimi i zobaczyć, czy mają coś zabawnego do powiedzenia — możesz spotkać Koopę, który jest uzależniony od Fire Emblem, lub dowiedz się, jak bardzo nikogo to nie obchodzi co planuje Luigi, nawet jeśli ratuje całe inne królestwo. Krótko mówiąc, wykorzystuje swoje odchylenia od kanonu Mario, aby waniliowa obsada Mario świeciła o wiele jaśniej.

Obraz: Nintendo

Oczywiście Mario nie ma obecnie kłopotów. Wcale nie – może być bardziej popularny niż kiedykolwiek wcześniej najbardziej dochodowym filmem w historii książekA Park rozrywkioraz regularny cykl uznanych przez krytyków gier z różnych gatunków. Mario i jego świat to jedne z najbardziej elastycznych kreacji Nintendo, które w jakiś sposób mają tyle samo sensu za kierownicą gokarta czy w grze planszowej, jak w przygodzie 3D. Jednak zgorzkniały tenor fanów Paper Mario zmierza do czegoś ważnego: chociaż w 2024 r. z Mario będzie mnóstwo dobrej zabawy, nic z tego nie będzie sprawiać wrażenia śmiały.

Paper Mario: Drzwi tysiącletnie to jeden z ostatnich momentów, kiedy Mario nie czuł się jak starannie zarządzana gwiazda popu, której nigdy nie pozwolono sprawiać wrażenia choćby najmniej niesympatycznej. W Drzwi Tysiąca Lat, jednakże, jeśli tak zdecydujesz, może być małym kutasem i mówić ludziom, żeby „pobili to, frajerze!” jakby mały, papierowy wąsaty człowieczek był w stanie zastraszyć każdego. Fakt, że ta gra powraca z okazji 20. rocznicy powstania, tuż po remake’u podobnie charakterystycznej i ukochanej gry Super Mario-RPGnawiązuje do czasów, gdy duża gra Mario mogła być przeznaczona dla określonego rodzaju osób, niekoniecznie dla wszystkich.

Paper Mario: Drzwi tysiącletnie ukaże się 23 maja na Nintendo Switch. W grę można było grać na Nintendo Switch, korzystając z kodu do przedpremierowego pobrania dostarczonego przez Nintendo. Vox Media ma partnerstwa partnerskie. Nie mają one wpływu na treść redakcyjną, chociaż Vox Media może otrzymywać prowizje za produkty zakupione za pośrednictwem linków partnerskich. Możesz znaleźć dodatkowe informacje na temat polityki etycznej firmy Polygon można znaleźć tutaj.