Kiedy Nintendo zaprzestało produkcji 3DS — a wraz z nim istnienie urządzeń przenośnych z dwoma ekranami — Ubolewałem nad dziwnymi grami, których już nie będziemy mieć. Wysoko na tej liście był Etryjska Odyseja: linia gier fabularnych typu dungeon crawling, zbudowana specjalnie z myślą o dwóch ekranach urządzenia przenośnego. To gry, w których przedzierasz się przez niebezpieczne labirynty i dosłownie rysujesz własną mapę, aby śledzić swoje postępy. Trudno mi było sobie wyobrazić granie w nie na jakiejkolwiek innej platformie.
Teraz, dzięki zremasterowanej kolekcji pierwszych trzech gier na Switcha i PC (tzw Kolekcja Origins), nie muszę sobie wyobrażać. I pod wieloma względami te nowe wersje są świetne, z tą samą fantastyczną rozgrywką połączoną z piękną grafiką i muzyką. To okazja, by cieszyć się nimi zupełnie nowa publiczność. Ale człowieku, z pewnością sprawiają, że tęsknię za DS.
Dla tych, którzy jeszcze nie odkryli głębin Labiryntu Yggdrasil, Etryjska Odyseja gry polegają prawie wyłącznie na eksploracji. Tworzysz zespół poszukiwaczy przygód — z których każdy pasuje do klasy, takiej jak mroczny łowca lub alchemik — a następnie udajesz się jak najdalej do wielopiętrowego lochu. Jest trochę historii, ale niewiele, ponieważ satysfakcja pochodzi z powolnego przechodzenia przez labirynt, robiąc jak największe postępy, zanim będziesz musiał wrócić do miasta na odpoczynek i uzupełnienie zapasów.
Gdy zabijasz bestie i sprzedajesz ich części, otworzysz nowe wyposażenie do zakupu, i są oczywiście drzewka umiejętności, które z czasem wzmocnią twoją drużynę. Grałem kilka godzin w oryginał Etryjska Odysejaremaster na Switchu, a rozgrywka pięknie się zestarzała. Tylko teraz grafika jest wyraźna i czysta, a do tego odświeżona ścieżka dźwiękowa autorstwa legendarnego kompozytora Yuzo Koshiro.
Jednak tym, co naprawdę czyni te gry wyjątkowymi, jest element kartograficzny. W każdej grze labirynt, który będziesz eksplorować, jest zasadniczo nieodkryty. Nikt nie daje mapy i nie mówi, gdzie iść. Zamiast tego musisz dosłownie rysować mapę na bieżąco. Na DS było to niezwykle intuicyjne: górny ekran wyświetlał loch z perspektywy pierwszej osoby, podczas gdy dolny ekran dotykowy był siatką, na której można było naszkicować mapę, odnotowując wszystkie jej ślepe zaułki, kręte trasy i ukryte sekrety . Na Switchu nie jest to tak intuicyjne. To wygląda tak:
Zasadniczo około połowa wyświetlacza Switcha jest zastąpiona przez mapę. Możesz użyć przycisków do narysowania mapy lub, jeśli grasz w trybie przenośnym, ekranu dotykowego. Nie mogłem zrozumieć przycisków, ale ekran dotykowy był, powiedzmy, sprawny. Używanie palca nie było tak satysfakcjonujące jak rysik DS i odkryłem, że często musiałem ponownie rysować linie, ponieważ nie rejestrowały się za pierwszym (lub drugim) razem. To mały drobiazg, ale kiedy jest tak dużą częścią gry, robi różnicę.
To nie znaczy, że te remastery są złe – dalekie od tego. Wykonują tak dobrą robotę, jak to tylko możliwe, prezentując tak wyjątkowe wrażenia na bardziej tradycyjnej platformie do gier. To po prostu bardzo ciężka praca. Jeśli nigdy nie grałeś w Etryjska Odyseja wcześniej możesz nawet nie mieć nic przeciwko i mam nadzieję, że więcej osób będzie w stanie odkryć tę absolutnie wciągającą serię. Ale dla weteranów serii nowa kolekcja jest kolejnym przypomnieniem utraty dziwnego, radosnego okresu w historii gier.
The Kolekcja Etrian Odyssey Origins jest już dostępna na Nintendo Switch i PC.