Wspaniałe grafiki Space Vacation celebrują ulubione filmy fanów

Po raz pierwszy się zakochałem Samara Haddada zabawne, ale wyrafinowane karykatury na Instagramie, gdzie publikuje popkulturowe plakaty do swoich ulubionych programów telewizyjnych i filmów pod nazwą „Kosmiczne wakacje.” Jej wzorowe umiejętności rysunkowe pozwalają jej zręcznie za pomocą kilku linii stworzyć wyrazistą twarz, tworząc natychmiast rozpoznawalny znak towarowy. Jej rysunki są zabawne i dziwne; jej paleta kolorów jest godna pozazdroszczenia.

Zobaczysz jej ilustracje porozrzucane po całej powierzchni Krawędź — najczęściej towarzyszące naszym porady a czasami o godz Vergecast. Rozmawiałam z nią o rysowaniu ludzi bez nosa, o tym, gdzie znajduje inspirację i jak znajduje czas na sztukę jako rodzic.

Wywiad ten został zredagowany i skrócony dla przejrzystości.

Jak zacząłeś tworzyć grafiki popkulturowe?

Pracowałam przez kilka lat w agencjach projektowych i brandingowych i utknęłam w rutynie, gdzie zawsze dyktowało mi to, czego chciał klient i nigdy tak naprawdę nie miałam wpływu na to, jak zakończyły się projekty. Następnie mój przyjaciel współpracował z firmą zajmującą się produkcją telewizyjną i szukała kolektywu projektantów, którzy stworzyliby plakaty w dowolnym medium, na jakim im zależało. Zdecydowałem się zilustrować kilka kultowych postaci filmowych i połączyć je w jedną kompozycję. To była najlepsza zabawa, jaką kiedykolwiek miałem przy projekcie i kochałem swobodę, jaką miałem.

Potem, widząc, że filmy i seriale są tym, co przede wszystkim ekscytowało mnie w ilustrowaniu, kontynuowałem Gra o tron, pierwszy ilustrowany plakat, który dla siebie zrobiłem, a w miarę tworzenia kolejnych plakatów na podstawie filmów i seriali, które kocham, uruchomiłem markę Space Vacation podczas mojej pierwszej wystawy w 2016 roku, aby zaprezentować te grafiki. Od tego czasu była to ekscytująca podróż.

Co takiego było w filmach, że podekscytowałeś się możliwością zostania ilustratorem? Jakieś konkretne filmy, seriale?

Zawsze bardziej pociągała mnie fikcja i fantazja niż rzeczywistość. Przebywanie w towarzystwie filmów i seriali było jak wejście do własnego świata. Naturalnym było więc złożenie hołdu niektórym z moich ulubionych filmów lub seriali i zacząłem projektować plakaty z moją własną interpretacją. Zacząłem od filmów, które wywarły na mnie największe wrażenie jako nastolatka Obcy, Klub Śniadaniowy, Gwiezdne Wojny… Czuję się naprawdę szczęśliwy, że dorastałem w tak ekscytującym dla kina okresie.

Jak rozpocząć nowy projekt? Opowiedz nam o procesie tworzenia kompozycji.

Proces jest taki sam dla każdego projektu. Próbuję uchwycić pomysł lub inspirację na podstawie tego, co ostatnio oglądałem; może to być fragment filmu lub sceny, która szczególnie utkwiła mi w pamięci. Zapisuję to, a potem do tego wracam (zwykle w nocy, kiedy wszystko się uciszy i mogę się skoncentrować bez przerwy). Rozwijam ten pomysł dalej, tworząc kilka elementów wektorowych, takich jak główni bohaterowie, sceneria, a czasami integruję je z czcionką. Przechodzę przez wiele schematów kolorystycznych i wariantów kompozycji, aż jestem usatysfakcjonowany moim postępem. Zawsze pracuję cyfrowo. Uważam, że pozwala mi to na elastyczność, gdy mam ochotę zacząć od nowa lub zmienić elementy, aby odtworzyć je inaczej.

Tworzysz więc pojedyncze elementy, a potem zestawiasz je w jedną kompozycję?

Tak, traktuję to jak kolaż. Kiedy byłam na studiach, w ramach mojego hobby uwielbiałam robić kolaże artystyczne i pomyślałam, dlaczego nie zastosować tego samego podejścia do ilustracji? Proces ten wymaga wielu prób i alternatyw, ale ostatecznie daje mi dużo satysfakcji.

Rysowane przez Ciebie twarze są tak charakterystyczne – używasz bardzo niewielu linii, aby od razu przekazać rozpoznawalną osobę. Jak znalazłeś ten styl?

Kiedy po raz pierwszy zacząłem rysować twarze, zdecydowałem się na naprawdę geometryczny styl. Eksperymentowałem z tym, aby postacie były rozpoznawalne dzięki innym charakterystycznym aspektom, takim jak ich unikalny element ubioru. Odkryłem jednak, że dzięki takiemu podejściu bohaterowie wydają się sztywni i często do siebie podobni. Zacząłem więc nieco rozluźniać swój styl, sprawiając, że linie były bardziej zaokrąglone. Sprawiłem, że położenie i rozmiar elementów twarzy były bardziej proporcjonalne do rzeczywistej postaci, którą rysowałem. Myślę, że to właśnie ta mieszanka sprawiła, że ​​twarze były bardziej rozpoznawalne.

Muszę zapytać: dlaczego nie rysujecie nosów swoim postaciom? Uwielbiam ten szczegół i fakt, że ludzie są nadal tak rozpoznawalni, nawet bez nich. Czy był to świadomy wybór?

Tak, było. Zainspirowały mnie postacie z anime i uznałem, że pozwoliło to skupić się bardziej na oczach i ustach, które przekazują szerszą gamę emocji i ekspresji. Nos, krytyczny i wyrafinowany element, pozostaje nieokreślony, aby zachować esencję fotografowanej osoby i uchwycić głębszy charakter wykraczający poza zwykłą fizyczność.

Czy do sztuki wydawniczej i projektów na zlecenie podchodzisz inaczej niż do druków popkulturowych, które wykonujesz?

Wydruki z własnej inicjatywy traktuję tak samo, jak projekty zlecone. Gdybym traktował je inaczej, czułbym się zbyt komfortowo i stałyby się drugorzędne. Nie chciałbym, żeby wynik nie był tak dobry, jak bym chciał, ponieważ ostatecznie są one tak samo ważne i osobiste, jak inne moje prace.

Czy masz jeszcze czas na rysowanie „dla zabawy”?

Zdecydowanie stało się to o wiele trudniejsze, odkąd mam córkę, a spędzanie czasu z nią zajmuje większość mojego czasu. W moim życiu, gdy byłem jeszcze dzieckiem, praca zawsze brała górę. Teraz sytuacja uległa drastycznej zmianie, ponieważ chcę być obecna w każdej chwili, zwłaszcza w pierwszych latach życia. Ale staram się zarezerwować czas dla siebie i kreatywnej zabawy, aby podsycać iskrę i uzupełniać moją inspirację.