Spośród wszystkich filmów, które zadebiutowały na tegorocznego Festiwalu Filmowego Sundanceżaden nie był tak uderzający wizualnie jak nigeryjski scenarzysta/reżyser CJ Obasi Mam Wata, monochromatyczny współczesny mit o małej wiosce w czasach przewrotu. Znać się nie trzeba Mam Watatytułowego ucieleśnienia boskiej kobiecości, aby docenić jego historię o wielu pokoleniach kobiet robiących wszystko, co w ich mocy, aby zapewnić swoim ludziom bezpieczeństwo. Ale jak pozwolisz Mam Wata oblewa cię, film maluje obraz ludzi walczących o zrozumienie swoich przekonań z siłami większymi niż oni sami. I w każdej z tych osób widać odcienie Mami Wata.
Położony w małej wiosce o nazwie Iyi, Mam Wata opowiada historię trzech kobiet, których życie zostało ukształtowane przez oddanie ich ludu potężnej bogini wody, bogactwa i zdrowia. Mówi się, że poprzez swoją kapłankę Mamę Efe (Rita Edochie) Mami Wata udziela ochrony, rad i szczęścia wiernym, którzy chcą uszanować tradycje bóstwa przekazywane przez ich kulturę od pokoleń.
Ponieważ Efe jest namaszczoną kapłanką Mami Waty, ona i jej biologiczna córka Zinwe (Uzoamaka Aniunoh), a także jej przybrana córka Prisca (Evelyne Ily Juhen) cieszą się pewnym szacunkiem wśród swoich rówieśników. Ale kiedy młody chłopiec nagle zachoruje i umiera z powodu infekcji wirusowej, przed którą Efe nie może go uratować, od dawna pomruki wątpliwości co do powiązań Mamy Efe z Mami Wata zaczynają zamieniać się w krzyki, a wielu ludzi Iyi zaczyna kwestionować czy bogini jest w ogóle prawdziwa.
Podobnie jak Mami Wata, która jest nadal czczona i czczona w różnych częściach afrykańskiej diaspory, Mam Wata, film jest wieloaspektowy, a kryzys wiary, który wstrząsa Iyi, jest jednym ze sposobów, w jaki scenariusz Obasiego ilustruje napięcie w rodzinie Efe. Na różne sposoby Efe, wierząca, której wiara w tradycję jest nie do zachwiania, Zinwe, żarliwa wielbicielka pragnąca większej jasności i Prisca, sceptyczka, która gryzie się w język, wszyscy ucieleśniają różne aspekty Mami Wata.
Chociaż ta trójka jest inna, w ich rodzinie panuje pokój Mam Wata pierwszy otwiera. Ale kiedy kobiety przygarniają tajemniczego mężczyznę imieniem Jasper (Emeka Amakeze), który pewnego dnia wylewa się na plaże Iyi, zaraźliwy duch rewolucyjny zaczyna ogarniać wioskę i ujawnia, jak słaba jest równowaga sił.
Mam Wata zaczyna się jako pomysłowa kronika Efe rozważająca, która z jej córek powinna pewnego dnia ją zastąpić. Ale film przekształca ich osobisty dramat w szerszą narrację o napięciach między tradycyjnymi systemami wierzeń a światem kształtowanym przez ratujące życie nowoczesne technologie, takie jak szczepionki. Świat, w którym żyją Prisca i Zinwe — wspaniale oddany w szeregu głębokich czerni i upiornych bieli — jest zwyczajnym światem wypełnionym piaszczystymi plażami i drogami, które poprowadzą cię z małej wioski do większych, bardziej zachodnich miast, jeśli będziesz podążać nimi wystarczająco długo . Ale jest też pomysłowa nieziemskość obecna przez cały czas Mam Wata dzięki oku operatora Lílisa Soaresa za porywające, oniryczne kompozycje oraz trio statecznych, ale dźwięcznych występów Edochiego, Aniunoha i Juhena.
Liczba z Mam Wata‘s główne idee błądzą po pochodnej stronie rzeczy, a jej przejście do postawy zorientowanej na działanie w jej końcowych aktach jest nieco dezorientujące. Ale tego rodzaju dziwactwa wydają się częścią sztuki tworzenia przypowieści, które opierają się na ustalonych mitach i odważnie ryzykują, aby sprawiały wrażenie świeżych, niepowtarzalnych dzieł sztuki.
Ta recenzja jest oparta na projekcji na Festiwalu Filmowym w Sundance w 2023 roku.