Arup i Instytut Otwartych Danych (ODI) pracują nad kolejnym etapem swojego projektu, którego celem jest usprawnienie udostępniania danych o zerowej wartości netto, aby projekty budowlane były bardziej zrównoważone.
Firma konsultingowa w zakresie inżynierii i rozwoju Arup i ODI przedłużyły swoje 11-letnie partnerstwo strategiczne o kolejne trzy lata, aby przyspieszyć inicjatywy dotyczące zerowej wymiany danych netto w sektorze środowiska budowlanego.
ODI to organizacja non-profit, która współpracuje z organizacjami w celu budowania infrastruktury i strategii tworzących zaufanie do danych. Została założona w 2012 roku przez Tima Bernersa-Lee i eksperta w dziedzinie sztucznej inteligencji (AI). Nigela Shadbolta.
Wiele krajów i sektorów opracowuje strategie mające na celu osiągnięcie zerowej emisji netto – ograniczając emisję gazów cieplarnianych maksymalnie do zera. Środowisko zabudowane – cała infrastruktura stworzona przez człowieka, od domów po mosty – odpowiada za około 40% całkowitego śladu węglowego Wielkiej Brytanii.
Według raport opublikowany przez Arup i ODI w zeszłym rokuktóry składa się z mieszanki węgla „ucieleśnionego” wprowadzanego do nowych konstrukcji oraz węgla „operacyjnego” wykorzystywanego do ogrzewania i zasilania istniejących budynków.
Po dodaniu emisji z transportu drogowego i kolejowego staje się jasne, że o skali naszego śladu węglowego decydują wybory dokonywane podczas projektowania i eksploatacji budynków i infrastruktury. Znalezienie sposobu na ograniczenie emisji gazów cieplarnianych przez budynki w całym okresie ich użytkowania może zatem mieć znaczące skutki.
I choć firmy są coraz lepsze w rejestrowaniu tych danych, w raporcie ostrzegł, że często dzieje się to w rozproszonych arkuszach kalkulacyjnych, doraźnych projektach badawczych, zastrzeżonych bazach danych i sprzecznych obliczeniach, co oznacza, że cele są trudne zarówno do ustalenia, jak i zmierzenia. Ostrzegł, że nawet w obliczu rozwoju sztucznej inteligencji opartej na dużych zbiorach danych, Internecie rzeczy, sieciach czujników i źródłach danych w czasie rzeczywistym pytania dotyczące standardów, prywatności i zarządzania mogą ograniczyć udostępnianie i ponowne wykorzystywanie danych.
Na kolejnym etapie projektu Arup i ODI starają się uprościć i przyspieszyć przepływ informacji o zerowej wartości netto w całym łańcuchu wartości, począwszy od projektowania i budowy, aż po uruchomienie infrastruktury, a nawet jej wyburzenie.
Istnieje już szereg inicjatyw związanych z udostępnianiem danych w środowisku zabudowanym, mających na celu ograniczenie emisji gazów cieplarnianych, w tym inicjatywa Open Climate Data Initiative i Open Net Zero. Nie chodzi o to, aby tworzyć kolejną inicjatywę, ale o pomoc w połączeniu istniejących inicjatyw i, w razie potrzeby, opracowaniu nowej infrastruktury wymiany danych.
Josh D’Addario, kierownik projektu i główny konsultant w ODI, powiedział, że organizacje już próbują dostosować swoje wewnętrzne strategie dotyczące danych do strategii zerowej netto i zrównoważonego rozwoju. Duża część tego, co to oznacza w praktyce, polega na udostępnianiu generowanych i gromadzonych danych.
„Istnieje duże pragnienie zaangażowania się w szersze udostępnianie danych i duże pragnienie posiadania dostępu do danych o zerowej wartości netto, które pomogą organizacjom osiągnąć swoje cele, a my chcemy w tym pomóc” – powiedział Computer Weekly.
„Istnieje wiele nowych inicjatyw, których celem jest osiągnięcie wielu różnych celów w obszarze zerowej emisji netto, od poprawy raportowania emisji dwutlenku węgla po zwiększenie inwestycji w odnawialne źródła energii” – dodał D’Addario. „Jednak nadal istnieją silosy pomiędzy tymi inicjatywami a chęcią i potrzebą udostępniania większej ilości danych pomiędzy tymi inicjatywami i organizacjami.
„Jesteśmy ekspertami w zakresie udostępniania danych; współpracujemy z firmą Arup, aby stanowić nić łączącą różne inicjatywy” – powiedział. „Dlatego na tym etapie chcemy zrozumieć, jak najlepiej rozbić silosy między inicjatywami, zachęcić do dalszego udostępniania danych i ostatecznie pomóc w zmniejszeniu emisji gazów cieplarnianych w środowisku budowlanym”.
Częścią tego jest nawiązanie kontaktu z organizacjami i zrozumienie istniejących przepływów danych i usług. „Chcemy porozmawiać z tymi organizacjami i dowiedzieć się, w jaki sposób obecnie dzielą się danymi: w jaki sposób chcą udostępniać dane i jakie problemy próbują rozwiązać” – powiedział D’Addario.
Innowacje oparte na współpracy w zakresie danych
Pomocne jest, aby organizacje zewnętrzne zaplanowały to, nawiązały połączenia i sprawdziły, gdzie mogą wystąpić synergie, efektywność i możliwości szerszego udostępniania danych lub większej liczby innowacji w zakresie danych opartych na współpracy w okolicach zera netto – dodał. „Wiemy, że istnieją organizacje, które zajmują się tym częściowo; wiemy, że istnieje wiele silosów i fragmentacji, dlatego jesteśmy tutaj, aby wykonać naszą część i zobaczyć, jak możemy jeszcze bardziej połączyć ten bardzo mglisty i złożony ekosystem” – powiedział D’Addario.
Lepsze dane i częstsze udostępnianie danych powinny pomóc organizacjom zrozumieć, jak zmniejszyć emisję dwutlenku węgla – czy to poprzez wykorzystanie większej ilości energii odnawialnej lub produktów o niższej emisji dwutlenku węgla, czy po prostu większą efektywność w projektach budowlanych.
Może to oznaczać dzielenie się danymi na temat materiałów i projektów lub kosztów eksploatacji różnych typów infrastruktury. Chociaż niektóre z tych danych są w posiadaniu organizacji zaangażowanych w różne etapy tych projektów, często nie są udostępniane.
„W całym cyklu życia węgla wymaganego do budowy, utrzymania, eksploatacji i rozbiórki budynku można wygenerować mnóstwo informacji na podstawie tej działalności, co wymaga dzielenia się dużą ilością danych w tym cyklu życia pomiędzy wieloma różnymi organizacjami, a to jest rzadko kiedy udostępniano jakiekolwiek szczegóły poza tym schludnym projektem” – powiedział D’Addario.
I chociaż niektóre organizacje mogą mieć wątpliwości co do szerszego udostępniania posiadanych danych, istnieje wiele sposobów udostępniania danych w sposób niewrażliwy, aby inne osoby mogły skorzystać z tych spostrzeżeń w celu szerszego ograniczenia wpływu emisji dwutlenku węgla na całe miasto lub sektor ”, powiedział, dodając, że obawy dotyczące dzielenia się zwykle można przezwyciężyć.
W miarę rozwoju inicjatywy może pojawić się nowa infrastruktura danych wspierająca przedsiębiorstwa. Może to przybrać formę nowych standardów danych, którym organizacje udostępniają dane lub publikują je, aby uczynić te spostrzeżenia jaśniejszymi, lub nowych danych na nowych platformach.
Zaletą jest to, że organizacje zaangażowane w projekty budowlane są zazwyczaj bardzo dobre w pomiarach i rejestrowaniu danych. Oznacza to, że teraz skupiają się na redukcji emisji gazów cieplarnianych, a mierzenie faktycznego postępu w realizacji tych celów powinno być łatwiejsze. „Masz tam poważne umiejętności inżynieryjne oraz zdolności matematyczne i naukowe, więc widzimy, że gdy skupią się na węglu jako celu lub poprawie innych elementów swojego śladu węglowego, wiele można zrobić” – powiedział D’Addario.