Kiedy MacBooki Air M3 ukazał się w zeszłym miesiącu, zrobiłem stary, dobry podwójny facepalm, z którego kapitan Picard byłby dumny. The kształt klina już nie istniał (poniekąd). Mój M2 MacBook Air 15 był nieco za duży, za ciężki i niezależnie od tego, co mówią niektórzy, 8 GB pamięci RAM mu nie wystarczyło. Analizowanie różnych konfiguracji i cen MacBooków Air i MacBooków Pro przyprawiało mnie o ból głowy. Na myśl o dźwiganiu cięższego laptopa rozbolały mnie plecy.
Więc powiedziałem: „Pieprzyć to. Wracam do życia na komputerze stacjonarnym.” Wymieniłem mojego M2 Air i dostałem Mac Mini.
To miało sens. Mam wydanie służbowe MacBook Air M1 — uroczo lekki koturn, który w zupełności wystarczy na okazjonalne wyjścia do biura. W domu używam telefonu do wszystkiego oprócz pisania i zadań lepiej dostosowanych do dużych ekranów (np. arkuszy kalkulacyjnych, badań itp.). Miałem już zewnętrzną klawiaturę, mysz i monitor. Tak naprawdę używałem laptopa jako komputera stacjonarnego W każdym razie.
Ale ostatni raz miałem komputer stacjonarny w 2001 roku. Dwadzieścia trzy lata to dużo czasu i przez ten czas bardzo zapomniałem o życiu na komputerze stacjonarnym — na przykład o tym, że urządzenia peryferyjne nie są dobrym rozwiązaniem; są koniecznością. W przypadku komputerów Mac konfiguracja może być trudna, jeśli nie używasz klawiatury Apple Magic Keyboard i Magic Mouse.
Brakowało mi gładzika, gdy tylko zdałem sobie sprawę, że moja bezprzewodowa klawiatura Keychron K2 i mysz Logitech MX Vertical muszą być podłączone, aby rozpocząć. Po tym początkowym garbie, Keychron nie był trudny do sparowania. Mysz to inna historia. Parowanie Bluetooth nie działa, gdy mysz jest podłączona. Nie mogę jednak kliknąć, aby sparować mysz w menu Bluetooth chyba że był podłączony. Siedziałem tam i wyglądałem jak zaskoczony Pikachu przez dobre trzy minuty, głowiąc się nad każdym możliwym rozwiązaniem, które nie wymagało wykopania drugiej myszy. Następnie spędziłem trzy godziny na poszukiwaniu martwej Magic Mouse mojego małżonka. Pełne naładowanie zajęło kolejną godzinę. To jest dobrze znany problema jednak, podobnie jak ja, mnóstwo ludzi zostać złapanym bez czujności — więc jeśli zastanawiasz się nad zmianą, upewnij się, że masz pod ręką przewodową mysz i klawiaturę.
W ciągu 23 lat pracy bez komputerów stacjonarnych zapomniałem też, że komputery stacjonarne nie mają świetnych wbudowanych głośników. Mój M2 Air miał świetne głośniki. Głośnik Mac Mini to drobnostka. Próbowałem nosić słuchawki przez cały dzień, ale okazało się to zbyt niewygodne. Po tygodniu odmowy kupiłem trochę małe głośniki biurkowe za 19 dolarów. Chociaż miałem już kamerę internetową, nie byłem przygotowany na to, jak często będę musiał ją odłączać, a następnie ponownie podłączać, aby działała. A potem musiałem przenieść zdjęcia z karty SD. Mac Mini nie ma gniazda na kartę SD. Wyjrzałem przez okno, westchnąłem i kupiłem Satechi’s Hub i podstawka Mac Mini 2 w 1.
Kiedy jednak w większości udało się rozwiązać zagadkę portów i urządzeń peryferyjnych, doceniłem celowość życia komputera stacjonarnego. Laptopy są świetne, ale ich przenośność utrudniała mi oddzielenie pracy od domu. Łatwiej mi zacząć rano, jeśli wiem, że nie mogę się obrócić, chwycić laptopa i zacząć pracę z łóżka. (Okazuje się, że wstanie z łóżka cudownie poprawia mój nastrój.) Muszę się ubrać, umyć zęby i udać się do biura. A ponieważ siedzę przy biurku tylko po to, żeby pisać dzienniki lub pracować, to jak włączenie przełącznika w mózgu, który mówi: „Czas pisać”. Wszędzie indziej w moim domu jest teraz miejsce, w którym mogę po prostu… żyć.
To trochę inna sytuacja niż w dzieciństwie. W tamtych czasach komputer stacjonarny był komputerem rodzinnym. Nie było prawdziwej prywatności. Moi rodzice mieli pierwszeństwo — co oznaczało, że musiałem ukrywać wszystkie bardzo ważne rozmowy AIM w gimnazjum i nielegalne pobieranie plików LimeWire, gdy tylko musieli wysłać e-mail. To właśnie sprawiało, że laptopy były wówczas tak atrakcyjne. Mógłbym zająć się swoimi sprawami gdzie indziej, z dala od ich wścibskich oczu. Ale teraz, kiedy ja nie muszę się podzielić, uważam, że życie na komputerze pomaga stworzyć strukturę dnia, która zapewnia mi większą swobodę, a nie mniejszą.
Przynajmniej przez większość czasu. Nadal mam jeden problem z komputerem Mac Mini, którego nie do końca rozwiązałem. Niestety, Mac Mini ma kształt kwadratu. Koty są notorycznie lubił siedzieć na kwadratach. W ciągu ostatniego miesiąca szczególnie jeden kot zaczął na nim siadać, władczo wpatrując się we mnie z góry – zasłaniając mi widok, kradnąc mi lunch i agresywnie żądając zwierząt. To bardzo urocze, ale niezrównoważone, ponieważ chciałbym zachować swoją pracę. Nie jest jasne, czy zakup drugiego monitora zewnętrznego pomoże, czy też wciągnie mnie w kolejną zagadkę związaną z portami. Przyjmę każdą sugestię.