Kupowanie gadżetu wykonanego z plastiku pochodzącego z recyklingu zamiast z zupełnie nowych materiałów może wydawać się inwestycją przyjazną dla środowiska, ale w bardzo niewielkim stopniu przyczynia się do ograniczenia stosów plastikowych zanieczyszczeń i odpadów elektronicznych, które niszczą środowisko i trafiają wszędzie – w tym w naszych własnych ciałach.
Pomyśl o zanieczyszczeniach plastikiem jak o przepełnionej wannie w twojej łazience, mówi Josh Lelawsky, profesor Memorial University of Newfoundland, który mapuje międzynarodowy ruch odpadów elektronicznych. „Gdybyś w to wszedł, prawdopodobnie pierwszą rzeczą, którą byś zrobił, byłoby zakręcenie kranu – a nie branie wiadra i mopa, jeśli myślisz o wiadrze i mopie jako o recyklingu” – mówi Lepawsky. Zakręcenie kranu jest równoznaczne z wstrzymaniem produkcji wyrobów z tworzyw sztucznych. Próba posprzątania narastającego bałaganu nie rozwiąże źródła problemu. „To nie znaczy, że nie używaj wiadra i mopa. Ale to nie jest zakręcanie kranu”.
Ograniczenie odpadów oznacza zmniejszenie zużycia. To jest coś, czego nie można rozwiązać za pomocą krzykliwych nowych produktów, nawet jeśli te produkty są wykonane z materiałów pochodzących z recyklingu. Firmy muszą sprzedawać mniej produktów, które mają dłuższą żywotność, aby gadżety nie były w pierwszej kolejności tak jednorazowe. Zwiększenie recyklingu może faktycznie stanąć na drodze do tego.
Oceany plastiku
Skala problemu tworzyw sztucznych jest ogromna. Od 2017 roku ludzie wyprodukowali 8,3 miliarda ton plastiku (dla porównania nosorożec waży około 1 tony) – z których większość może przetrwać w środowisku lub na wysypiskach przez setki lat. Recykling niewiele zrobił, aby zatrzymać ten bałagan. Tylko 9 procent odpadów z tworzyw sztucznych zostało kiedykolwiek poddanych recyklingowi, Badania znalazł. Ludzie wysyłają przynajmniej 8 milionów ton plastiku co roku do oceanu, gdzie może skończyć w gigantycznym łaty na śmieci, arktyczny lód, ten brzuchy morskiego życiai z powrotem do naszego ciała.
„Nie możemy poddać recyklingowi naszego wyjścia z tego problemu – ostra redukcja produktów z tworzyw sztucznych, poddanych recyklingowi lub nie, jest rozwiązaniem” – powiedział w e-mailu Max Liboiron, profesor geografii na Memorial University, który bada zanieczyszczenie tworzywami sztucznymi. Pogranicze. „Nawet produkcja nowych elementów z tworzyw sztucznych, które wykorzystują niektóre z tych oceanicznych tworzyw sztucznych jako surowca, spowoduje wzrost netto zanieczyszczenia plastikiem”.
Brać Nowa „Ocean Plastic Mouse” firmy Microsoft który ma powłokę wykonaną w 20 procentach z przetworzonego plastiku. Wszelkie potencjalne korzyści dla środowiska, które mogą pochodzić z tego 20% materiału z recyklingu, mogą potencjalnie zostać zniszczone, jeśli firma będzie sprzedawać o 20% więcej myszy, mówi Lelawsky. Jest to pułapka, którą ekonomiści ekologiczni opisują jako „efekt odbicia” lub „paradoks Jevona”.
Aby wywierać jak największy wpływ, produkty powinny być wykonane w 100% z materiałów pochodzących z recyklingu. Ale w przypadku plastiku jest to prawie niemożliwe, dlatego firmy dość typowo wykorzystują w swoich produktach tylko niewielki procent regenerowanego plastiku. Jakość plastiku pogarsza się z każdym użyciem. Z tego powodu trudno jest zrobić nową butelkę ze starej butelki lub nową mysz ze starej myszy. Mysz Microsoftu, na przykład, wymagała od firmy stworzenia nowej żywicy z tworzywa sztucznego, która jest tylko częściowo odzyskanym plastikiem i łączy te kulki plastiku z recyklingu z nowym plastikiem. Kiedy wszystko zostanie powiedziane i zrobione, bardziej prawdopodobne jest, że produkt zostanie poddany recyklingowi, a nie recyklingowi. Oznacza to, że służy do robienia czegoś, co nie wymaga wysokiej jakości plastiku. Na przykład plastikowe butelki są często przekształcane w cienkie włókna używane w wykładzinach i polarach.
Nawet użycie 30 lub 40 procent brudnego plastiku w myszy prawdopodobnie nie byłoby możliwe, według Claire Barlow, zastępcy kierownika wydziału inżynierii na Uniwersytecie Cambridge, która specjalizuje się w inżynierii materiałowej i zrównoważonym rozwoju przemysłowym. Jakość brudnego plastiku po prostu nie jest wystarczająco dobra, mówi. Może nie mieć wytrzymałości lub trwałości wymaganej dla produktu lub może być po prostu zbyt trudny do przetworzenia. Tak więc świeże tworzywa sztuczne są używane, aby nadrobić różnicę.
Wszystkie te słabości związane z plastikiem utrudniają recykling czegoś, co zostało już wykonane z materiałów pochodzących z recyklingu. Nadchodzi moment, w którym plastiku nie można już poddać recyklingowi. Kiedy osiąga ten punkt, jest zwykle spalany lub wysyłany na składowiska.
Greenwashing tworzyw sztucznych
Firma Microsoft nie jest osamotniona, jeśli chodzi o nowe twierdzenia dotyczące ochrony środowiska przy użyciu materiałów pochodzących z recyklingu. Logitech dokonał dużego nacisku, aby sprzedawać przedmioty z plastiku pochodzącego z recyklingu poużytkowego. Samsung produkuje nawet paski do zegarków z materiałów „nadających się do recyklingu” i rzekomo ekologicznych, w tym ze skórki jabłka. Trend wykracza również daleko poza technologię i obejmuje opakowania żywności, modę, a nawet zabawki.
Kilka czynników może napędzać ten trend. Sama skala problemu z tworzywami sztucznymi zwróciła na to większą uwagę konsumentów. Tworzywa sztuczne, które są wytwarzane z paliw kopalnych, są również powiązane z innym kryzysem środowiskowym, który ostatnio wysuwa się na pierwszy plan: zmianami klimatycznymi. Ostatni Badania pokazuje, że kupujący bardziej myślą o zrównoważonym rozwoju kupowanych marek. Firmy technologiczne znalazły się ostatnio pod dużą presją za szkody, jakie wyrządzają środowisku — szczególnie jeśli chodzi o zanieczyszczenie powietrza, emisje gazów cieplarnianych, odpady i zużycie wody. Pracownicy w Microsoft, Amazonka, Google, a inni giganci technologiczni opublikowali listy zachęcające swoje firmy do zaprzestania zanieczyszczania środowiska i całkowitego zaprzestania współpracy z firmami zajmującymi się paliwami kopalnymi. Chociaż firmy ogłosiły mniejsze kroki, takie jak użycie większej ilości materiałów pochodzących z recyklingu lub pełne zrównoważenie emisji, nie zgodziły się spełnić bardziej ambitnych wymagań swoich pracowników.
Bez zakręcania kranu na odpady z tworzyw sztucznych, mniejsze działania mogą oznaczać zwykłe „greenwashing” – termin używany do opisania wysiłków, aby coś (np. marka) wyglądało na bardziej przyjazne dla środowiska niż jest w rzeczywistości, jednocześnie ignorując rzeczywistą szkodę dla środowiska, dla której jest to spowodowane odpowiedzialny.
Jednym z przykładów greenwashingu, według Barlowa z Cambridge, jest sytuacja awaryjna tworzyw sztucznych pochodzenia biologicznego, które mogą być równie złe lub nawet gorsze niż tradycyjne tworzywa sztuczne. Większość tworzyw sztucznych pozyskiwanych biologicznie, wykonanych z takich produktów jak kukurydza zamiast oleju, nadal nie ulega biodegradacji, mówi. A uprawa roślin, z których pochodzą te materiały, może w rzeczywistości prowadzić do większego zużycia wody i emisji gazów cieplarnianych niż tradycyjne tworzywa sztuczne. „Jest na nich duży znak zapytania. Kiedy sondujesz, czasami wszystko jest w porządku, ale większość z nich to zielone plamy” – mówi.
Niejasne terminy, takie jak „poddaje się recyklingowi”, również podnoszą sygnały ostrzegawcze dla ekspertów, z którymi Pogranicze przemówił. Razer ogłosiła na początku tego roku cel, aby do 2025 r. wszystkie swoje produkty wytwarzać z materiałów pochodzących z recyklingu lub nadających się do recyklingu. Jednak wiele rzeczy może podlegać recyklingowi w teorii, ale nie w praktyce – na przykład plastikowe koperty wysyłkowe Amazona. Większość miejskich programów recyklingu tak naprawdę ich nie akceptuje, więc konsumenci muszą zanieść opakowanie do punktów nadania, aby mogło zostać poddane recyklingowi. Niewiele osób faktycznie to robi, zgodnie z co najmniej jednym badaniem przeprowadzonym przez grupę oceaniczną Oceana.
Znaczące działanie w kwestii tworzyw sztucznych będzie wymagało znacznie większych zmian. Kiedy firmy próbują stawić czoła ogromnym problemom, takim jak zmiana klimatu i zanieczyszczenie plastikiem, za pomocą drobnych ogłoszeń dotyczących recyklingu i zmian w poszczególnych urządzeniach, Lelawski mówi: „To skubanie krawędzi, radzenie sobie z objawami, a nie systemami”.
Naciskają na to Product Stewardship Institute i inni orędownicy ochrony środowiska zasady zmusiłoby to firmy do wzięcia większej odpowiedzialności za to, co dzieje się z urządzeniami, które sprzedają po tym, jak klienci z nich skorzystają. Firmy byłyby zobowiązane do odebrania przedmiotów lub poniesienia kosztów związanych z ich odpowiedzialnym pozbywaniem się. W przypadku braku takiej polityki gminy i podatnicy kończą ponoszeniem ciężaru finansowego – lub środowisko płaci ostateczny koszt, jeśli tam trafiają śmieci. Miejskie programy recyklingu są nadal odzyskiwanie od globalny szok w 2018 roku kiedy Chiny przestały przyjmować większość towarów nadających się do recyklingu. Ponieważ nie było komu sprzedawać brudnego plastiku, niektóre programy recyklingu przy krawężnikach w USA zostały zamknięte lub zaczęły wysyłać więcej materiałów na wysypiska śmieci i do spalarni.
Mimo to eksperci obawiają się, że gorący rynek materiałów pochodzących z recyklingu może utrzymać zachęty i infrastrukturę do produkcji większej ilości tworzyw sztucznych — niezależnie od tego, czy są one poddawane recyklingowi, czy nie. Microsoft we współpracy z Saudi Basic Industries Corporation (SABIC), filia firmy naftowej Saudi Aramco, za mysz Ocean Plastic Mouse. Big Oil próbował pchać swoją działalność w zakresie tworzyw sztucznych jako rosnąca linia przychodów, ponieważ wysiłki mające na celu zmniejszenie emisji gazów cieplarnianych wpłynęły na działalność paliwową.
Nowa strona internetowa firmy Microsoft dotycząca myszy Ocean Plastic Mouse informuje konsumentów, że mogą poddać swoją starą mysz recyklingowi, wysyłając ją do firmy Microsoft — chociaż na dole znajduje się zastrzeżenie, że program recyklingu jest dostępny tylko w niektórych krajach. Konsumenci zatroskani o środowisko woleliby zatrzymać starą mysz, zamiast poddawać ją recyklingowi i kupować nową, mówi Sydney Harris, kierownik ds. polityki i programów w Product Stewardship Institute.
„Stwarzają nowe zapotrzebowanie na efektowny nowy produkt, którego nie potrzebuję, ponieważ mam teraz doskonale działającą mysz”, mówi Harris. „To z natury nie jest zrównoważone. Powinienem trzymać myszkę, dopóki nie będzie na ostatnich nogach i przestanie działać”. Ale nawet to może być trudne, gdy firmy nieustannie wypuszczają nowe urządzenia, które mogą być niekompatybilne ze starymi akcesoriami — takimi jak nowe laptopy lub telefony z brakującymi gniazdami słuchawkowymi i różnymi konstrukcjami ładowarek.
Kiedy firmy technologiczne projektują rzeczy, które szybko stają się przestarzałe, napędzają kolejne rosnąca katastrofa: e-odpady. E-odpady zawierają materiały poza plastikiem, takie jak rtęć i ołów, które mogą być toksyczne dla ludzi i środowiska. Zamożne kraje, takie jak USA, wysyłają większość swoich e-odpadów za granicę, gdzie często się to zdarza trafia do prowizorycznych zakładów recyklingu które mogą zagrażać zdrowiu pracowników.
Skupienie się na recyklingu pokonsumpcyjnym ostatecznie przenosi odpowiedzialność z firm na ich klientów. To nigdy nie doprowadzi do głębokiej, systemowej zmiany potrzebnej do powstrzymania światowych problemów z odpadami, mówi Lelawsky. „Indywidualne działania konsumentów nigdy nie dorównają skali problemu” – mówi. Zazwyczaj w różnych branżach, mówi, w procesie produkcyjnym powstaje o wiele więcej odpadów — zanim produkt trafi na rynek — niż śmieci, które wyrzucają konsumenci. „Właściwie dla marek bardzo przydatne jest koncentrowanie uwagi na odpadach pokonsumenckich, ponieważ oznacza to, że oko regulacyjne jest odsunięte od procesu produkcyjnego”.
Istnieje wiele innych rzeczy, które duże firmy technologiczne mogą również chcieć ukryć przed wścibskimi regulatorami — od obaw o prywatność i umiarkowanie po pracowników zgłaszających się na temat uprzedzeń i nadużyć. Ale hej, przynajmniej mogą powiedzieć, że coś przerobili, prawda?