House of the Dragon i The Rings of Power zrobiły tę samą scenę w ciągu jednego tygodnia

Być może zauważyłeś, że dwa z największych obecnie emitowanych (lub przesyłanych strumieniowo) programów telewizyjnych to eposy fantasy oparte na popularnych powieściach eksplorujących okres przed popularną poprzednią adaptacją. Choć byłoby redukcyjne nazywanie HBO Dom Smoka i Amazona Władca Pierścieni: Pierścienie Mocy ten sam rodzaj pokazu — oni niezwykle nie są — czasami, w sposób duży i mały, robią niektóre z tych samych rzeczy. Podobnie jak w ostatni weekend, kiedy w ostatnich odcinkach każdego programu obaj zaangażowali się w klasyczny trop, polegający na tym, że doświadczonej szkole wojowników miecza kilku młodych whippersnapperów w najlepszy sposób na zbadanie ostrza.

[Ed. note: This episode discusses the plots through episode 5 of The Rings of Power and episode 6 of House of the Dragon; these moments might be considered spoilers, if you care about that sort of thing.]

Krótkie podsumowanie dla tych, którzy oglądają tylko jeden program lub żadnego: W „Rozstaniach” piąty odcinek Pierścienie Mocyelfi wojownik Galadriela (Morfydd Clark) w końcu zyskał wsparcie od zarozumiałego człowieka wyspiarski kraj Numenoru zorganizować wyprawę do kontynent Śródziemia w celu udaremnienia ciemnych sił, które mogą zwiastować powrót Saurona. Ponieważ ta ekspedycja potrzebuje ochotników, wszyscy niedoświadczeni młodzieńcy zgłaszają się na ochotnika i dlatego są poddawani próbie szermierki. W tym Galadriela, nieproszona, rzuca wyzwanie kilku z nich, aby zabrali ją w tym samym czasie, a ona zabiera ich do szkoły.

Emitowanie kilka dni później, Dom Smoka„Księżniczka i królowa” zawiera duży skok w czasie i nowy status quo. W ramach wycieczki po tym, jak rzeczy są teraz, odcinek zatrzymuje się, aby pokazać najmłodsze dodatki do obsady szkolony w szermierce przez ser Cristona Cole’a, księżniczki Rhaenyry były (tajny) kochanek, podczas gdy król Viserys i inni członkowie dworu czuwają. Kiedy książę Aegon, najstarsze dziecko królowej Alicent i króla Viserysa, staje się trochę zarozumiały w trenowaniu manekinów, Criston rzuca mu wyzwanie, by sparował się ze swoim nauczycielem, z niewielką pomocą brata. W przeciwieństwie do Galadrieli w Pierścienie MocySer Criston nie bawi się ze swoimi uczniami, ale… jest lekceważenie ich i to przezabawne.

Te dwie sceny to dobry moment, aby zbadać, co każdy program robi inaczej i dlaczego jeden może dla ciebie działać, a inny nie. W końcu nie jest to strasznie rzadki trop — wiele średniowiecznych/fantastycznych opowieści oddaje się tego rodzaju scenom. Jest to zatem rodzaj sceny, którą warto zdekonstruować, aby zobaczyć, na czym najbardziej zależy gawędziarzom.

Obraz: Prime Video

Pierścienie Mocy najczęściej używa tego tropu jako chwili na odetchnięcie i trochę zabawy. W tym momencie serii Galadriela była w większości na plecach, nękana przez burze i ludzi, którzy jej nie uwierzą. Teraz jest wreszcie wolna, by kontynuować swoją misję polowania na Saurona, mając za sobą armię. Dlatego to oczyszczające, gdy widzę, jak przejmuje inicjatywę i robi postępy, jednocześnie pokazując, do czego jest zdolna. Jednak ten moment w „Rozstaniach” niewiele mówi, o czym widz nie wie już, mając już krótki opis dotychczasowego życia Galadrieli i jej doświadczeń podczas pierwszej wojny z Morgothem. Niewiele zmienia dynamiki między postaciami ani uzewnętrznia wewnętrznych zmagań. Jest tam głównie na potrzeby spektaklu, coś, co „Rozstanie” wzmacnia, poświęcając czas na pokazanie dzieciom, które podekscytowane biegają po ulicach, aby je oglądać.

Dom SmokaScena treningowa ‘s to jednak absolutnie oszałamiająca ilość pracy z postaciami — zarówno w przypadku ludzi, których poznaliśmy, jak i kilku, z którymi spotykamy się po raz pierwszy. Na przykład dzięki tej scenie dowiadujemy się, że nastolatek Aegon Targaryen jest małym kutasem, który… Również znęcać się nad młodszymi od niego, gdy obserwują go dorośli; wcześniej w odcinku on, Jace i Luke śmieją się z małego Aemonda Targaryena, że ​​nie ma smoka, dając mu świnię.

Ale w tej pozornie nieistotnej scenie dzieje się wiele. Nie tylko służy jako krótkie wprowadzenie do młodych Targaryenów, ale w dużym stopniu posuwa historię do przodu. Gdy scena nabiera tempa, ser Criston stawia księcia Aegona przeciwko znacznie młodszemu synowi księżniczki Rhaenyry, Jacaerysowi Velaryonowi (jego [scribbles on napkin]… siostrzeniec?), a scena przybiera znacznie bardziej podły obrót. Okazuje się, że Jacaerys nie jest synem swojego ojca Laenora (John Macmillan), ale potajemnie dzieckiem nowego kochanka Rhaenyry, ser Harwina Stronga – tak jak jej dwójka pozostałych dzieci. Criston, okazuje się, nienawidzi Harwin za to i używa rozdrażnienia Aegona, by pośrednio zastraszyć Jacaerysa.

To jest moment, który sprawia, że ​​scena jest niezwykle istotna dla spektaklu. Harwin nie Opowiadają się za tym iz tego powodu on i Criston dochodzą do bójki – szeptane podejrzenie o pochodzenie, prawie potwierdzone w oczach sądu. To daje graczom potężnym, takim jak Larys Strong (Matthew Needham), pole manewru w walce z Rhaenyrą, ponieważ pytanie wisi nad Królewską Przystanią, czy królestwo zaakceptuje księżniczkę koronną Rhaenyrę jako królową, gdy Viserys będzie miał męskiego potomka w Aegonie.

W połowie każdej serii Pierścienie Mocy oraz Dom Smoka ugruntowały się na tyle, by publiczność mogła się z nimi dobrze wyczuć. Obie idą po powolnym spalaniu, ale różnią się znacznie zakresem. Dom SmokaWęższe skupienie i zamierzona publiczność starszych widzów daje mu przestrzeń do spróbowania swoich sił w gęstości, gdzie lekcja walki mieczem może uzewnętrznić kłótnię kochanka pośród stosów pałacowych intryg. Pod koniec nikt nie jest w tym samym miejscu, w którym był, gdy się zaczął.

Zdjęcie: Gary Moyes/HBO

Pierścienie Mocy, jednak jest pozycjonowany jako wszechogarniający epicki fantasy, w którym każdy może się zagubić. Spektakl to dotychczasowa nazwa jego gry, a demonstracja Galadrieli jest pokazem na małą skalę, który podkreśla ambicję serii. Gra również w długą grę, ale decyduje się przejść od olśniewającego momentu do olśniewającego momentu, w nadziei, że ma czas, aby zatopić się w ludziach i miejscach, które przedstawia widzom. Prosi więcej odbiorców, a w zamian stawia sobie większe oczekiwania. To powiedziawszy, ponieważ współpracuje z prawdopodobnie najbardziej znanym światem fantasy jako materiałem źródłowym, jest to bezpieczniejszy hazard niż w przypadku jakiegokolwiek innego programu. Ale mimo wszystko jest to hazard.

Jeśli obie te sceny walki na miecze były ze sobą w przyjacielskiej rywalizacji na miecze, Dom Smokao wiele łatwiej byłoby się utrzymać niż ten w Pierścienie Mocy. Zanim oskarżysz mnie o stronniczość, po prostu zadaj sobie pytanie: czy każdy odcinek miałby tyle sensu bez wspomnianej sceny treningu miecza? „Księżniczka i królowa” opiera się na nim, podczas gdy „Rozstanie” nie. Czy to sprawia, że Dom Smoka lepsze przedstawienie? Może tak, a może nie. Ale to, co robi, to pomaga pokazać wielką różnorodność możliwą w nawet najbardziej generycznie brzmiącej fantastyce fantasy, zwłaszcza w przypadku dwóch programów, które, opisywane w najszerszy sposób, brzmią dokładnie tak samo.