Zakończenia są trudne. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku serializowanych programów telewizyjnych z tajemniczymi pudełkami, w których mnóstwo soczystych tajemnic wciąga widzów, ale odpowiedzi często ich nie satysfakcjonują. Końcowe ukłony w takiej historii to wyjątkowe wyzwanie. To część tego, co sprawia, że Sługa, psychologiczny thriller Apple TV Plus w reżyserii M. Night Shyamalana, bardzo interesujący. Podczas gdy wiele z tych programów wydaje się zmyślać na bieżąco, Sługa miał na myśli konkretne zakończenie. Jak powiedział mi Shyamalan przed premierą ostatniego sezonu, „Historia miała obejmować cztery pory roku”. Program był dziwny, zagmatwany i często bezsensowny. Ale przynajmniej pojawiła się obietnica, że w końcu wszystko nabierze sensu.
Więc teraz jesteśmy na tym końcu. To była, delikatnie mówiąc, dziwna podróż — pełna „odrodzone lalki”, obsesyjne kulty, choroby przypominające zarazę i całkiem możliwe kłótnia z Bogiem. Ludzie umarli, inni zostali przywróceni do życia. I przez to wszystko podstawowe pytanie w centrum serialu – kim lub czym jest Leanne (Nell Tiger Free), niania, która jest tytularną służącą – pozostało bez odpowiedzi. W finale ktoś w końcu wychodzi i pyta wprost: „Kim jesteś?”
Odpowiedź, jak możesz sobie wyobrazić, jest trochę skomplikowana. Ale przynajmniej Sługa wychodzi na własnych warunkach – to znaczy, finał był w równym stopniu niewygodny i mylący, ale w sposób, który idealnie pasował do historii.
Uwaga: ta recenzja zawiera spoilery dotyczące wszystkich czterech sezonów Sługaaż do ostatniego odcinka włącznie.
Dobra, więc najpierw wymagana jest mała konfiguracja. Nowy sezon rozpoczął się z przytupem, i od tego czasu siły spiskują przeciwko Leanne, co z kolei uwolniło jej pełną moc. Dorothy Turner (Lauren Ambrose), którą Leanne postrzega jako swego rodzaju matkę, żyje w strachu przed swoją nianią i nie chce niczego więcej, jak tylko jej odejścia na dobre. Mąż Dorothy, Sean (Toby Kebbell) i brat Julian (Rupert Grint) są teraz całkowicie po jej stronie. Leanne nadal mieszka w ich domu, opiekując się rodziną i ich dzieckiem Jericho, ale jest niesamowicie odizolowana (nie licząc kultu wyznawców, którzy czczą ją w parku po drugiej stronie ulicy).
W odcinku 8 pełny huragan kategorii 2 spada na Filadelfię jako fizyczny symbol gotującej się wściekłości Leanne. Krzyczy na wirujące wiatry, jakby toczyły bitwę. (Prawdopodobnie tak naprawdę rozmawia z Bogiem.) Dowiaduje się również ważnej prawdy ze swojego dawnego kultu, Kościoła Mniejszych Świętych: ponieważ nikt nie jest wystarczająco silny, by ją zabić, jedynym sposobem na zakończenie całego tego chaosu jest zabicie się. „Nie powinieneś istnieć”, mówi jej były przywódca kultu, wujek George (Boris McGiver). Leanne oczywiście się z tym nie zgadza.
Przed finałem wydarzyła się jeszcze jedna bardzo ważna rzecz. Dawno temu, w sezonie 1, serial zaczął się od tragedii: Dorothy, pozbawiona snu i samotna, pewnego lata zostawiła swoje dziecko, Jericho, w samochodzie na noc, a dziecko zmarło. Niezdolność Doroty do poradzenia sobie z tym okropnym przeżyciem doprowadziła do terapii z udziałem odrodzonej lalki, a kiedy Leanne weszła na pokład jako niania, lalka cudownie ożyła (choć zmieniła się też z powrotem lalce w kilku momentach przedstawienia). Wielkim problemem jest to, że nikt w życiu Dorothy, a w szczególności jej mąż i brat, nie mógł zdobyć się na odwagę, by powiedzieć jej, co naprawdę się wydarzyło — częściowo dlatego, że się bali, a częściowo dlatego, że nie chcieli zrujnować magii, nad którą pracowała Leanne. .
Jeśli Sługa skończyło się schludnie i schludnie, nie byłoby Sługa nie więcej
Ale w odcinku 9, przedostatnim, pośród chaosu potężnej burzy, w końcu rozmawiają — i to brutalnie. Kamera pulsuje jak serce, gdy powoli robi zbliżenie na przerażoną twarz Dorothy. To rozdzierająca serce scena, która stawia Dorothy przed trudnym wyborem: czy zaakceptuje rzeczywistość, czy też zmieni zdanie i stanie po stronie Leanne w nadziei na ponowne przywrócenie Jericho? Część tego procesu decyzyjnego polega na tym, że Dorothy w końcu pyta Leanne, kim ona jest. – To nie ma znaczenia – mówi jej Leanne. “Jestem twój.”
Ostatecznie z finału nie dowiadujemy się zbyt wiele nowego. I szczerze… to dobrze. Dwuznaczność służy do czego Sługa Jest. Oczywiste jest, że Leanne jest jakąś nadprzyrodzoną siłą, taką, która ma w sobie ciemność – jej nastroje mogą wpływać na pogodę, ożywiać ludzi i wyrządzać szkody cielesne – ale to, czy jest dosłownie demonem, aniołem, czy czymś innym, nigdy nie jest wyraźnie wyjaśnione. Zamiast tego finał skupia się na czymś znacznie bardziej osobistym.
Pomimo jej żądzy władzy pod koniec sezonu, Leanne tak naprawdę chce tylko jednej rzeczy: rodziny. Myślała, że znalazła go w domu Turnerów, miejscu, w którym mogłaby być pomocą i pocieszeniem dla rodziny zmagającej się z okropną stratą. Ale jej niezdolność do kontrolowania swoich mocy utrudniała życie. A kiedy Dorothy ostatecznie decyduje, że musi żyć z bólem jako wyrazem swojej miłości do Jericho, Leanne zostaje bez celu. Sama podejmuje decyzję: aby zakończyć zniszczenie, jakie przyniosła jej moc, postanawia skorzystać z rady wujka George’a i zakończyć swoje życie. I robi to w najbardziej dramatyczny sposób, spalając dom Turnerów, będąc jeszcze w środku. Scena jest piękna w tragiczny sposób, jak dosłowna interpretacja ta piosenka Johna Mayerazanim stał się naprawdę przerażający.
Finał trochę mi przypomina Zaginionykontrowersyjne zakończenie. Oba są frustrujące narracyjnie, pozostawiając wiele pytań bez odpowiedzi i szczegółów otwartych do interpretacji. Ale są satysfakcjonujące emocjonalnie. Jeśli Sługa skończyło się schludnie i schludnie, nie byłoby Sługa nie więcej. Zamiast tego kończy się w jedyny sposób, w jaki mógł: dziwaczną, przerażającą i mylącą sekwencją, która całkowicie zawiera ostatnie cztery sezony. Nawet gdyby program zawierał wszystkie odpowiedzi, nie wypadałoby powiedzieć ci ich wszystkich.