Amazon’s Swarm widzi Chloey Bailey w kolejnej historii miłosnej jako horror

W swoim otwierającym odcinku pt. Rój idzie ciężko do horroru – choć nie do końca w sposób, jakiego można by się spodziewać. Nowa seria Amazon Prime autorstwa Janine Nabers i Donalda Glovera to niezachwiane spojrzenie na przerażające podbrzusze kultury stanu. Rysunek dużo jego inspiracja Beyoncé i jej Beyhiveserial śledzi, w jaki sposób udział Dre (Dominique Fishback) i oddanie fandomowi rujnuje jej życie i wciąga ją w niewiarygodnie mroczne miejsca.

Niemniej jednak to obsada Chloe Bailey dodaje warstwę niuansów do błyskotliwej nowej serii Glovera. Bailey, jedna z podopiecznych Beyoncé wraz ze swoją siostrą Halle Bailey, dodaje warstwę realizmu Ni’Jah, fikcyjnej gwieździe pop, która zakotwicza tak wiele w serialu. Rój to pierwszy projekt aktorski Bailey w 2023 roku — ona również ma zagrać Projekt Georgetownthriller grozy i Chwal to, komedia muzyczna Czarnego kościoła. Między liryczną i wizualną estetyką jej muzyki solowej (oprócz jej wydawnictw jako części Chloe x Halle) — a jej kluczowym zwrotem jako Marissy w Rój, Chloe Bailey wyraźnie pociąga skrzyżowanie miłości i horroru. I wydaje się szczególnie zaniepokojona tym, jak skrajne krawędzie miłości wlewają się w estetykę horroru. Jej wybory zawodowe, a w szczególności zniuansowany portret Marissy, ujawniają pasmo horrorów eksploracji miłości, które charakteryzowały większość jej twórczości artystycznej, gdy kontynuuje swoją wspinaczkę z Radio Disney Następna wielka rzecz do jednego z czołowych głosów popu i R&B.

Podczas gdy historia Dre kieruje serią, większy łuk Róji jego badanie tego, jak relacje paraspołeczne przekładają się na decyzje i działania w prawdziwym życiu, znajduje swoje zakotwiczenie w Marissie. Głęboko opiekuńczy, choć czasami dysfunkcyjny związek Marissy z Dre, jej „siostrą”, w końcu katalizuje pokręcony, instynktowny rozwój Rójfabuła. Marissa jest stosunkowo bardziej ugruntowaną Ni’Jah (Beyoncé w świecie Rój) stan niż jej siostra. Podczas gdy Dre jest nieustannie pochłonięta bzyczeniem swojego oddania Ni’Jah jako członkini Roju z kartą, Marissa jest bardziej zainteresowana karierą wizażystki, pracując na co dzień w centrum handlowym. Kocha i wspiera Dre, dając jej miejsce na pobyt i ratując ją, gdy (regularnie) znajduje się w niesmacznych sytuacjach.

Bailey gra Marissę z tą samą szczerą czułością, która sprawia, że ​​czuje się tak ujmująca i znajoma, niezależnie od tego, czy gra w Dorosły czy udzielenie reporterowi wywiadu na czerwonym dywanie. Ale jest tam ciemność, przeplatająca się z tym, jak bezinteresownie kocha i ufa innym ludziom. A sposób, w jaki Marissa jako bohaterka łączy słodycz z ciemnością, przywodzi na myśl połączenie tych dwóch elementów przez samą Bailey w jej większym muzycznym dorobku — to znaczy, że miłość, a raczej zdolność Bailey do wiary w miłość i zaufania jej sercu, często doprowadza ją do okresy wzmożonych emocji, które najlepiej wyraża estetyka horroru.

RójPremiera na Amazon Prime nadchodzi zaledwie tydzień przed pięcioletnią rocznicą Dzieci są w porządku, debiutancki album studyjny Chloe x Halle. Wydany w 2018 roku, który spotkał się z uznaniem krytyków i dwiema nominacjami do nagrody Grammy, Dzieci są w porządku zapoczątkowali muzyczną karierę siostrzanego duetu i zobaczyli, jak riffują na obrazach manifestacji i chrześcijańskiej ikonografii – coś, co nadal eksplorują w swojej karierze. Na „Everywhere” muzycy okazują zrozumienie dla bezużyteczności modlitwy bez pracy, podczas gdy swoje badanie relacji z Bogiem łączą później na albumie z utworami „Baptize” i „If God Spoke”. Podczas gdy ten drugi śledzi duet, który znajduje ukojenie i bezpieczeństwo w słowach Boga, ten pierwszy przedstawia swoje zamiłowanie do obalania chrześcijańskich wyobrażeń. „Trzymaj mnie w wodzie, gdy mnie ochrzcisz / Zanurz mnie pod wodą, wyjdę taki sam” – śpiewają, przekształcając obraz chrześcijańskiego chrztu w szerszy komentarz na temat nieskuteczności poddania się asymilacji.

Na ich drugim albumie Bezbożna godzina, którego Chloe i Halle były producentami wykonawczymi (i który, nie na darmo, przyniósł im kolejne trzy nominacje do nagrody Grammy), siostrzany duet kontynuował przekształcanie klasycznych obrazów chrześcijańskich w bardziej wyraźnie przylegającą do horroru linię. Praca plastyczna pt Bezbożna godzina przedstawia siostry Bailey ozdobione srebrnymi anielskimi skrzydłami, które pozują ramię w ramię na zamglonym bursztynowym tle, ubrane w obcisłe czarne mini sukienki. Zarówno tytuł albumu, jak i grafika przywołują historię upadłych aniołów pędzących przez próżnię, która łączy niebo i ziemię. Album otwierają hipnotyczne harmonie, nawiedzone syntezatory i wokalizacje, które przywołują uwodzicielskie głosy syren z mitologii greckiej.

Wydaje się, że takie wybory dają Chloe szansę na wyraźniejsze nakreślenie, w jaki sposób jej eksploracje miłości przecinają się z jej flirtami z horrorem. Wraz z siostrą oddaje się fantazji o morderstwie, pobudzonej głębią swojej miłości w „Nietrzeźwy” i prosi o miłość i opiekę w „bezbożnej godzinie” podczas utworu tytułowego. Bezbożna godzinaCiemniejsza estetyka albumu była łatwym wyznacznikiem postępu w porównaniu z debiutanckim albumem Chloe x Halle, ale album zawiera ukłon w stronę mitologii greckiej — w tym czasie nazwa grupy fanów zmieniła się z Bailiens na Sirens — a estetyka horroru przedstawiała duet, a konkretnie Chloe. ze sposobem na pogodzenie ich pozornie odmiennych wpływów muzycznych i ich podróży Disneya do sławy głównego nurtu. Jasne, ostrzejsza i seksowniejsza era drugiego roku wydaje się najważniejsza, jeśli nie oczekiwana, dla mainstreamowych zespołów popowych. Ale dla artysty, którego poprzednie role były wyraźnie związane z chrześcijaństwem i czarnym kościołem, mroczniejszymi częściami Bezbożna godzina czują się bardziej osadzeni w wyjątkowej i autentycznej estetyce. Chloe niekoniecznie ucieka od swoich korzeni w kościele chrześcijańskim, zastanawia się, w jaki sposób może wyrazić własną dojrzałość i seksualność jako współistniejącą prawdę (podobnie jak zrobiła to jej mentorka w „Church Girl”).

Zdjęcie: Columbia Music

Zdjęcie: Columbia Music

Jako artystka, która pracuje w branży od dzieciństwa i ma solidne powiązania z Disneyem, ma sens, że Chloe skłania się ku horrorowi – estetyce, która jest prawie całkowicie przeciwna przebłyskowi Mouse House – aby ugruntować swoje dojrzewanie w publiczne oko. Przed podpisaniem kontraktu z Beyoncé’s Parkwood Entertainment jako starsza połowa Chloe x Halle, Chloe występowała w kościelnych musicalach filmowych, takich jak Walka z pokusami I Radosny hałas. W 2012 roku ona i jej siostra wygrały piąty sezon Radia Disney’s Następna wielka rzeczw tym samym roku, w którym pojawiła się Chloe Niech błyszczy — musical Disney Channel Original Movie, którego akcja rozgrywa się, jak zgadliście, w kościele. Z jej siostra ma zagrać rolę Ariel w akcji na żywo przeróbka Mała Syrenka później w tym roku i ich przejazdy Dorosły niedaleko za nimi Chloe nie jest aż tak odległa od purytanizmu Walt Disney Company. Tak więc jej fascynacja estetyką horroru oferuje jej sprytny sposób na rozwój i ewolucję jako artystki i kobiety.

A jej praca — bez względu na to, w jakim medium pracuje — jest tego symbolem: In wywiad z Dazem, Chloe wymieniła Grimes, Tune-Yards i Missy Elliott jako niektóre z jej produkcji, które miały wpływ, obok Beyoncé, która oczywiście ją zainspirowała i ukształtowała jej brzmienie i styl gry. Glitch-pop Grimes i eksperymentalna pętla perkusyjna Tune-Yards nie mają wielu naturalnych punktów przecięcia z bombastycznym populistycznym połyskiem Beyoncé, ale Chloe łączy te dwa światy, wykorzystując estetykę horroru.

Połączenie tych dwóch światów najlepiej widać na „Have Mercy”, debiutanckim solowym singlu Chloe. Hałaśliwa oda do dużych pośladków, „Have Mercy” łączy charakterystyczną dla Beyoncé rapowaną kadencję z potrząsającą biodrami produkcją dzięki uprzejmości Murdy Beatz. Jednak to towarzyszący piosence teledysk wyraźniej przedstawia ciągłe zamiłowanie Chloe do horrorów, dalej eksplorując Bezbożna godzinawykorzystuje mitologię grecką, wcielając się w przewodniczącą bractwa w stylu Meduzy, która swoim głosem, ciałem i ogólną zmysłowością uwodzi głupich sportowców i chłopaków z bractwa.

„Pray It Away”, główny singiel z W kawałkach, nadchodzący debiutancki solowy album Chloe, kontynuuje tę mieszankę tragedii i horroru. Piosenka łączy poszukiwanie Chloe tego, co święte i świeckie, gdy zwraca się do Boga, aby ukoił jej pragnienie zemsty po tym, jak została skrzywdzona przez kochanka. Łączy taniec uwielbienia i chóry gospel z burzą przekleństw (rozpoczyna piosenkę sześcioma przekleństwami z rzędu) i ogłasza, że ​​jej „aureola zniknęła”, co jest naturalną kontynuacją wyobrażeń upadłego anioła o Bezbożna godzina i religijnym fundamencie Dzieci są w porządku. W teledysku do „Pray It Away” Chloe tańczy w kościele w poszukiwaniu jakiegoś pocieszenia od Boga — jej oddanie czystości miłości ostatecznie doprowadziło ją do punktu, w którym nie rozpoznaje już samej siebie.

To ten sam emocjonalny łuk, który prowadzi Marissę do jej śmierci; kiedy jest uzależniona od pigułek i wzywa Dre, by był dla niej kotwicą w środku skręcającej wnętrzności spirali, to ta wrodzona słodycz wprawia w ruch blask seryjnego mordercy Rój. Marissa spędza tak dużo czasu, wlewając swoją miłość zarówno w swojego chłopaka, jak i Dre, że dosłownie staje się to dla niej śmiercią. Kiedy zostaje skonfrontowana z niewyobrażalną prawdą, że dwie najbliższe osoby w jej życiu nie mogą dorównać jej zdolnościom i namiętności do miłości, Marissa pogrąża się w emocjonalnej rozpaczy, którą można przetłumaczyć jedynie poprzez estetykę horroru. Szklistość jej oczu, bezwład jej nieprzytomnego ciała i rozdzierająca serce desperacja w jej prośbach do Dre, by odebrał jej telefony, sprawiają, że Marissa Bailey jest zarówno tragiczna, jak i przerażająca – oto, w co miłość może cię przemienić. Podobnie jak większość tego, co Bailey robi w swojej muzyce, jej siła bierze się z tego, jak na przemian może być słodka i przerażająca. Oczywiście śmierć Marissy uruchamia mordercze instynkty Dre — miłość i związane z nią uczucia, które często są źle rozumiane jako miłość, sprawiają, że robimy szalone rzeczy.