A Link to the Past zapoczątkowało mistrzowskie posunięcie Tears of the Kingdom

Zwykle pamiętam gry wideo ze względu na ich „mistrzowskie posunięcie” — sekwencję, scenografię lub odkrywcze odkrycie, w którym wszystko, co twórcy próbowali zrobić, zbiegło się w jednym decydującym momencie. W niektórych przypadkach, jak w przypadku Resident Evil 4bitwy w wiosce, te momenty wyznaczają tempo i ton reszty gry. W innych, jak np red Dead Redemptionepilogu na farmie, stanowią one przeformułowanie dziesiątek godzin, które miały miejsce wcześniej. W Legenda Zeldy: Łzy Królestwa, epicka gra Nintendo z otwartym światem, mistrzowskie posunięcie łączy w sobie jedno i drugie. Ziarna tej szczególnej chwili zostały zasiane 32 lata temu w Odniesienie do przeszłości.

Zwykle rozmawiamy o Łzy Królestwa w ten sam sposób mówimy o wielu wciągających symulatorach: skupiając się na tym, w jaki sposób przekroczyliśmy ograniczenia skomplikowanych systemów Nintendo. Mówimy na przykład: „Czy wiedziałeś możesz użyć Przywołania, aby zbudować windę z praktycznie wszystkiego?” Łzy Królestwa jest generatorem nowych historii na skalę, którą rzadko wcześniej widzieliśmy. Jest dostosowany do udostępniania w mediach społecznościowych, dlatego postrzegamy go jako plac zabaw, na którym powstają najlepsze historie, gdy ktoś łamie zasady.

Ale jeśli istnieje jeden sekwencja, która zdefiniowała moje doświadczenia z Łzy Królestwa, to było pierwsze zanurzenie się w Głębiny. Zachęcony poszukiwaniem naukowca Robbiego, wspiąłem się do ziewającej przepaści w pobliżu centrum Hyrule Field, skoczyłem w atramentową czerń i upadłem… i upadłem… i upadłem. Zaledwie kilka minut po skoku ze spadochronem z wysp unoszących się nad Hyrule właśnie skoczyłem ze spadochronem Ponowniew dół do tajemniczej jamy pod powierzchnią.

Reklama

Zdjęcie: Nintendo EPD/Nintendo za pośrednictwem Polygon

Zdjęcie: Nintendo EPD/Nintendo za pośrednictwem Polygon

Zdjęcie: Nintendo EPD/Nintendo za pośrednictwem Polygon

Tyle że to nie był tylko dół! Gdy spadałem w stronę obozowiska Robbiego, ledwo zauważalne krawędzie pokoju otworzyły się, w ścieżce dźwiękowej zatrzepotały drewniane instrumenty dęte, a z sekcji dętej wydobył się wybuch, który wywołał dreszcze po plecach. Dostrzegłem odległe światła – niemożliwie odległe światła — i wtedy wylądowałem. To nie była tylko dziura; było to wejście do innego świata. Nintendo nie tylko usiało niebo Hyrule dziesiątkami wysp, ale także stworzyło cały podziemny krajobraz pod zniszczonymi wioskami i zielonymi polami.

Ta struktura dwóch światów nie jest niczym nowym w The Legend of Zelda. W rzeczywistości twierdzę, że najlepsze wpisy serii opierają się na koncepcji: Okaryna Czasu opowiada o podróżach w czasie pomiędzy dzieciństwem Linka a jego dorosłymi latami; Czapka Minish jest o Alicja w Krainie Czarów-esque wzajemne oddziaływanie pomiędzy dużymi i małymi światami; Połączenie między światami przenosi Linka z powrotem do ery 2D za każdym razem, gdy wchodzi do Lorule.

Ale sposób, w jaki Głębiny ujawniają się znikąd, jest inny. Adult Link dobiegł końca Okaryna Czasukampanię marketingową. Podobnie było z całą kurczącą się i rosnącą zarozumiałością Czapka Minish. Z drugiej strony Głębiny pozostawały tajemnicą do czasu Łzy KrólestwaZniesiono embargo na recenzje. (Na Reddicie krążyły teorie oparte na zwiastunach rozgrywki, ale istnienie podziemnego świata nigdy wcześniej nie zostało oficjalnie potwierdzone.) W grach wideo taka skala zaskoczenia jest w zasadzie niespotykana. Nazwałbym to nawet bezprecedensowym, gdyby nie to Odniesienie do przeszłościUjawnienie Mrocznego Świata.

Dla tych, którzy nie grali w nią od jakiegoś czasu lub w ogóle (odpaliłem ją na moim SNES Classic, ale jest ona również dostępna na Switchu z Subskrypcja Nintendo Online + dodatek), Odniesienie do przeszłości ma ogólnie strukturę podobną do wielu wcześniejszychOddech Dzikiego Gry Zelda: eksplorujesz świat, zbierasz magiczne przedmioty, które pomogą ci uzyskać dostęp do nowych obszarów, schodzisz do lochów składających się z szeregu pokoi z zagadkami i walczysz z bossem, który zwykle ma słabość do najnowszego magicznego przedmiotu, który zebrałeś. Nintendo — i Capcom — ulepszyły tę formułę w prawie każdej dotychczasowej grze Zelda.

Jakie zestawy Odniesienie do przeszłości oprócz? Po tym, jak Link ukończy pierwsze trzy główne lochy, wraca do zamku Hyrule, aby ocalić Zeldę, ale odkrywa, że ​​zły czarodziej Agahnim przeniósł już książąt do rzekomego „Mrocznego Świata”. Link pokonuje Agahnima, na krótko przed tym, jak ten ostatni przenosi go również do alternatywnego świata. Ta ponura kopia Hyrule, wspomniana wcześniej jedynie przy okazji relacji Linka, Agahnima i mistyka Sahasralaha, nagle stała się bardzo realna. Nintendo przedstawia to graczowi bez większych fanfar: szybka telepatyczna wiadomość od Sahasralaha, muzyczny zachwyt, gdy Link wznosi miecz w ciemne niebo, a nasz bohater wyrusza na poszukiwanie siedmiu kolejnych lochów.

Siedem kolejnych lochów! Moje rodzeństwo i ja spędziliśmy godziny eksplorując świat pomiędzy pierwszymi trzema lochami, wierząc, że przeszukaliśmy każdy zakamarek i szczelinę Odniesienie do przeszłościtylko po to, by dowiedzieć się, że istniał inny, większy i straszniejszy Odniesienie do przeszłości czekając. Oryginalna instrukcja obsługi owszem, wspomniałem kilka razy o mechanice Mrocznego Świata, ale nie oddawało to odpowiednio ogromu tego wszystkiego.

Obraz: Nintendo

Obraz: Nintendo

Obraz: Nintendo

Obraz: Nintendo

Kopacz? Znalezienie siedmiu nowych lochów wymagałoby przeskakiwania tam i z powrotem z pierwotnego świata do nowego. Okaryna Czasu, Czapka Minish, księżniczka zmierzchuI Połączenie między światami wszyscy bawią się koncepcją podwójnych światów (maska ​​majora w pewnym sensie się liczy, mimo że wszystko to rozgrywa się w jednej dziwacznej wersji Hyrule), ale żaden z ich mistrzowskich zagrań nie uderzył mnie tak mocno, jak występ Zeldy na SNES.

Łzy Królestwapodziemna mapa jest zasadniczo nowoczesnym wyrazem struktury podwójnego świata Odniesienie do przeszłości przyjęty. Świat Głębin istnieje od samego początku Łzy Królestwa, chociaż nie jesteśmy tego świadomi, gdy Link eksploruje samouczkowe podniebne wyspy, zdobywa umiejętności Zonai i nurkuje z powrotem na powierzchnię Hyrule. To dychotomia, która zdefiniowała większość serii The Legend of Zelda, ale nigdy nie została zrealizowana w bardziej organiczny sposób niż w przygodzie w otwartym świecie z 2023 roku.

Z niewielu osobistych anegdot, którymi podzielił się twórca Zeldy, Shigeru Miyamoto, żadna nie stała się tak wszechobecna jak ta, w której w dzieciństwie eksplorował jaskinie i lasy poza Kioto. Akt przemierzania okolicy przed zagłębieniem się w lochy stał się swego rodzaju rdzeniem oryginału Legenda Zeldyi nieprzerwanie przenika serial od 37 lat. To mityczny akt serial mający obsesję na punkcie mitów: Bohater schodzi w ciemność, walczy z przerażającym wrogiem i wyłania się z powrotem do światła.

Po raz pierwszy zobaczyłem, jak ogromna, satynowo-czarna komnata otwiera się pode mną Łzy Królestwa cofnęło mnie do chwili, gdy po raz pierwszy zobaczyłem głęboki fiolet nieba Mrocznego Świata rozpościerającego się na moim telewizorze CRT. To mistrzowskie posunięcie, nawiązujące do mistrzowskiego posunięcia, a Nintendo nie zrobiło tego lepiej w ciągu ostatnich lat.