Oryginalne imię Wordle’a brzmiało Wordy Nugz pana Bugsa

Wordle to całkiem sprytna nazwa bardzo dobrej gry słownej stworzonej przez Josha Wardle’a. Ale kiedy po raz pierwszy nad tym pracował w 2013 roku, Wardle miał na myśli inną nazwę, która nie była tak chwytliwa.

„To prawda: miałem zamiar zadzwonić Wordle, Rozwlekły Nugz pana Bugsa”, ujawnił Wardle w ramach prezentacji na temat Wordle na konferencji Figma Config w środę. Pokazał także slajd, na którym wypisano nazwę wielkimi żółtymi literami. „Gdybym zadzwonił do gry Panie BugsLubię myśleć, że to by się nie udało.”

Podczas prezentacji, która było o decyzje dotyczące rozwoju, które, jak powiedział, „są przeciwieństwem tego, co powinieneś zrobić”, ale ostatecznie przyczyniły się do uczynienia gry hitem, Wardle omówił także historię gry i pokazał kilka wczesnych prototypów. Wardle chciał stworzyć grę dla swojego partnera. Lubił słowa i lubił grę Kierować z ukryciawięc w 2013 roku połączył te dwa pomysły i zaczął tworzyć to, co z tego wynikło Wordle.

Jego pierwszy prototyp był przeznaczony dla Androida i zawierała w sobie większość podstawowej gry: trzeba było zgadnąć, jakie będzie pięcioliterowe słowo. Ale ta wczesna wersja była grą niekończącą się, co oznaczało, że gdy tylko odgadłeś jedno słowo, mogłeś spróbować rozwiązać inne. Wybierał także losowo spośród pięcioliterowych słów, co oznacza, że ​​mogłeś próbować znaleźć bardziej niejasne słowa, takie jak „Zizzel” Lub “yrneh.”

Aby zawęzić listę słów do zestawu słów, które „ludzie mogliby w miarę znać”, Wardle stworzył kolejną grę, w której można było nacisnąć przycisk, aby stwierdzić, czy znasz słowo, nie znasz go, a może znałeś . Pomogło mu to przesiać listę z 13 000 do około 2500 słów.

Kontynuował także pracę nad projektem gry. W niektórych starszych wersjach gry, które dołączył do swojej prezentacji, gra zawierała takie elementy, jak wynik lub czerwone znaki X oznaczające „życia”.

Wszystko to wydarzyło się w 2013 roku, kiedy on również rozważał Pan Bugs Ale potem Wardle powiedział, że stracił zainteresowanie grą, „odłożył ją na dalszy plan” i nie dotykał jej przez sześć lat.

Na początku 2020 roku Wardle i jego partner dużo grali New York Timesa‘krzyżówka i jej Śpiąca Pszczoła gra. Zauważył, że obie były grami jednorazowymi – jest tylko jedna Śpiąca Pszczoła dzień, a krzyżówka danego dnia musi zostać ukończona tego samego dnia, aby utrzymać passę. Postanowił dokonać podobnego wyboru w sprawie tego, co się stanie Wordle.

W 2021 roku zbudował wersję tego, co miało się stać Słowo który żył w jego osobistej domenie (w której znajduje się plik ty mógł zagrać Wordle zanim New York Timesa (przejął ją całkowicie).

„To było coś innego, co zrobiłem, a czego ty nie powinieneś robić. Zrobiłem stronę internetową” – powiedział Wardle. „Myślę, że wokół gier myślano głównie o tym, że potrzebujesz aplikacji, dzięki którym możesz przyciągnąć odbiorców. Możesz wysyłać im powiadomienia push. Nie chciałam nic takiego robić. To było tylko [my partner] i gram w grę. Dlatego stworzenie strony internetowej wydawało mi się takie oczywiste.” Uważa, że ​​posiadanie strony internetowej pomogło w grze, ponieważ możesz po prostu udostępnić ją komuś, a ona będzie mogła w nią zagrać.

Przez około sześć miesięcy, jak powiedział Wardle, grali w tę grę tylko we dwoje na jego stronie internetowej. Następnie udostępnił ją rodzinie, oni udostępnili ją znajomym i od tego momentu gra zaczęła się rozwijać. Po zobaczeniu, jak ludzie publikują swoje wyniki w formie emoji, oficjalnie dodał wyniki emoji jako funkcja gry pod koniec 2021 roku.

31 stycznia New York Timesa ogłosił, że tak kupił Wordle z Wardle. „Myślę, że zaskoczyło to wiele osób” – powiedział Wardle w swojej prezentacji. „To była dla mnie bardzo jasna decyzja o sprzedaży gry. Nie chciałem prowadzić firmy z grami. Interesuje mnie tworzenie rzeczy.

„Było to oczywiste po sukcesie Wordle że mógłbym ułożyć sobie życie, gdybym chciał” – kontynuował Wardle. „Ale jest wiele rzeczy, które nie podobałyby mi się w prowadzeniu firmy z branży gier. I po prostu wydawało mi się jasne, że to nie jest coś, w czym chcę brać udział.

Powiedział też, że nie chce zarabiać na grze. „Wszystko to powraca [that] Tworzę grę dla mojego partnera. Nie będę wyświetlać jej reklam ani próbować sprzedawać jej subskrypcji premium. Ale to mimo tego, że nie chciałem na tym zarabiać Wordleszybko stało się dla mnie jasne, że są inni ludzie, którzy zamierzają na tym zarobić Wordleniezależnie od tego, czy byłem w to zaangażowany, czy nie.” Wardle powiedział, że „sprzedaję New York Timesa był sposób, aby po prostu odejść.

Wardle zakończył stwierdzeniem, że gdyby chciał stworzyć wirusową grę słowną, nie zrobiłby tego Wordle. „Próbowałem zrobić coś, co byłoby dla mnie autentyczne. Próbowałem zbudować coś dla kogoś, kogo kochałem. Tak się złożyło, że spodobało się to wielu innym osobom.

Jego rada dla innych osób próbujących coś zrobić? „Nie próbujcie robić Słowo. Spraw, aby to, co Cię pasjonuje, miało dla Ciebie znaczenie. A potem wszystko inne z tego wyniknie.”