Czy zwrot akcji jest zwrotem akcji, jeśli skręca się w prawo w ciągu pierwszych pięciu minut filmu? Według Sony Pictures tak — i dlatego marketing dla 65 podkreślił część, w której Adam Driver walczy z dinozaurami na prehistorycznej planecie Ziemia, zamiast odpowiadać na pytanie, jak się tam dostał. Ale prawda przyprawiła mnie o zawrót głowy.
„Po katastrofalnej katastrofie na nieznanej planecie”, czytamy w starannie sformułowanym opisie fabuły Sony 65„Pilot Mills (Adam Driver) szybko odkrywa, że utknął na Ziemi… 65 milionów lat temu”.
Ale o to chodzi: Mills nie odkrywa, że tak naprawdę utknął na Ziemi 65 milionów lat temu!
[Ed. note: The following interview contains spoilers for 65.]
To dlatego, że Mills nigdy nie był na Ziemi ani nawet nie słyszał o tej planecie. Nie ma podróży w czasie 65; katastrofa pilota była po prostu wypadkiem przy pracy podczas rutynowej misji transportowej przez galaktykę, koordynowanej przez istoty z innej planety. Kierowca nie jest „człowiekiem” — jest kosmitą!
Według scenarzystów i reżyserów Scotta Becka i Bryana Woodsa znalezienie organicznej drogi wstecz do czasów dinozaurów było trudnym przedsięwzięciem, a tym bardziej, gdy doszli do wniosku, że Mills przybędzie na Ziemię z zupełnie innej cywilizacji.
„Potrzebowaliśmy tego, aby poczuć się uziemionym” — mówi Beck o wyzwaniu. „Były szalone pomysły, które pozostały na stronie, takie jak Adam mówiący innym językiem lub różne modyfikacje twarzy [to make him look more alien]. Musieliśmy jednak znaleźć połączenie, w którym nie stracimy publiczności w ciągu pierwszych pięciu minut. Zawsze sprawdzaliśmy ciśnienie”.
Duet spędził znaczną część przedprodukcji 65 rozważając opcje budowania świata ze scenografem Kevinem Ishioką. Pytania wahały się od podstawowych — Czy ta cywilizacja przyjęła technologię cyfrową, czy też opiera się na analogu? — do fantastyki. W pewnym momencie Beck i Woods rozważali projekt galaktycznego frachtowca Millsa, który byłby wykonany w całości ze skały, w przeciwieństwie do czegokolwiek, co przeciętny widz mógłby od razu rozpoznać jako statek kosmiczny.
„Dużo rozmawialiśmy o tym, że technologia w filmie powinna być czasami futurystyczna – to znaczy bardziej zaawansowana niż nasza technologia – a innym razem regresywna” — mówi Woods. „Chcieliśmy poprowadzić tę granicę między futurystyką a retro, hybrydą starożytności i przyszłości. To był dla nas punkt odniesienia.”
Zdjęcie: Sony Pictures
Początkowe sceny filmu, rozgrywające się na obcej plaży usianej spiralnymi, pionowymi formacjami skalnymi, dają nam jedynie ślady większego świata założonego w odległych zakątkach kosmosu. Skupiono się bardziej na poszukiwaniach duszy Millsa: Jedynym powodem, dla którego podjął pracę jako spedytor, była chęć zarobienia pieniędzy na lekarstwo, które może, ale nie musi, uratować jego śmiertelnie chorą córkę. Kiedy wszystko idzie nie tak (dzięki niefortunnemu odłamkowi kosmicznej skały, który wysyła jego statek spiralnie w dół na Ziemię, prekursor znacznie większego meteoru zmierzającego w stronę planety), walka Millsa o przetrwanie zostaje natychmiast wzmocniona przez potrzebę wrócić do domu, do swojego dziecka i chronić innego ocalałego, młodą dziewczynę o imieniu Koa (Ariana Greenblatt), która również utknęła w erze kredy.
„Staramy się bardziej pokazywać niż wyjaśniać”, mówi Driver w rozmowie z Polygonem, „ale wiesz, co oznacza dla niego ten związek, gdy nie chce rozmawiać, kiedy staje twarzą w twarz z kimś, kto w każdym szczególe przypomina mu o jego przeszłości”.
Mills nie jest konwencjonalnym bohaterem. Chwila Park Jurajski pojawia się jako oczywisty probierz science-fiction dla filmu, Driver porównuje Millsa do Harry’ego Deana Stantona Obcy. To zwykły robotnik wybijający zegar. „Można to prawie uznać za odpowiednik kierowcy ciężarówki. To nie planeta, na której bycie pilotem jest im obce. Nie ma czegoś takiego jak hierarchia [because he’s an alien]. Oto, co on robi”.
Chwila 65 robi się papkowaty, cytują również Beck i Woods Obcy jako sposób na zakorzenienie potencjalnie naciąganej konfiguracji w czymś rzeczywistym. Podczas gdy stworzyli nową planetę i wyrzeźbili świat, w którym obcy, tacy jak Mills, wysyłają kriogenicznie zamrożonych ludzi jako ładunek, ostatecznie zabierają go na znajomą planetę, gdzie staje twarzą w twarz ze stworzeniami, o których widzowie już dużo wiedzą. Oznaczało to poszanowanie znanej nauki o dinozaurach, a jednocześnie zanurzenie się w fantastyce naukowej.
„Mieliśmy diagram Venna, w którym jedno koło dotyczyło nauki”, mówi Woods, „A potem w drugim kręgu diagramu Venna mieliśmy diagram Ridleya Scotta Obcy, jeden z najstraszniejszych filmów, jakie kiedykolwiek nakręcono. Chcieliśmy więc po prostu połączyć interesującą naukę z czymś, co jest przerażające”.