Recenzja Spider-Mana 2: kontynuacja Insomniaca z kanonem, która daje świetny efekt

„Te niewolnicze szczęki; zwisający język; szron śliny na grillowanych kotletach.

To Angela Carter, nie z Venoma, ale z wilka z „Czerwonego Kapturka” w Krwawa Komnata, jej zbiór wymyślonych na nowo baśni i folkloru. Właściwie to z „Kompanii wilków”, która jest jedną z nich trzy w kolekcji powtórzenia „Czerwonego Kapturka”, każdy na swój własny sposób nawiązujący do znanej historii.

Opowiadania są przekonujące, ponieważ pozwalają pisarzom bawić się z góry przyjętymi wyobrażeniami czytelników na temat tego, jak „powinna się potoczyć” historia, zarówno pod względem konwencji gatunkowych, jak i fabuły. Wiemy, że Czerwony Kapturek trafi do domu swojej babci, gdzie odkryje, że jej babcię pożarł wilk, tak samo jak wiemy, że Spider-Man zostanie ukąszony przez radioaktywnego pająka. Zabawą zarówno dla autora, jak i czytelnika jest odejście od tych norm – znalezienie nowych sposobów opowiadania starych historii.

Z Marvel’s Spider-Man 2Firma Insomniac Games próbuje czegoś podobnego.

Główny nurt historii o Spider-Manie staje się coraz bardziejMężczyźni historie i Spider-Man 2, trzecia gra Spiderman od Insomniac, nie jest inna. Wcielasz się zarówno w zdystansowanego Petera Parkera Zremasterowany Spider-Man i Milesa Moralesa z jego tytułowy debiut w 2020 rokuprzełączając się między nimi w dowolnym momencie, z pełną szybkością, jaką zapewnia dysk SSD konsoli PlayStation 5.

W rzeczywistości prędkość jest jednym z głównych ulepszeń widocznych w pierwszej grze Spider-Man dostępnej wyłącznie na PS5. Nowością w serii są skrzydła sieciowe, które pozwalają Spider-Manowi latać po mieście, szybować po dachach i nabierać prędkości w tunelach aerodynamicznych bez konieczności polegania na budynkach, mostach lub innych kotwach do zawieszania sieci. (Przydadzą się szczególnie podczas przekraczania East River do nowo dodanych dzielnic Brooklynu i Queens.) Huśtanie się w sieci jest teraz również szybsze, co wzmacnia niewysłowione poczucie bycia Spider-Manem podczas łatwego przemierzania Nowego Jorku. Niezależnie od tego, czy grasz Milesem, czy Peterem, przemierzanie trzech dostępnych dzielnic jest niezaprzeczalną radością — do tego stopnia, że ​​z szybkiej podróży korzystałem rzadziej niż w poprzednich dwóch grach, ponieważ poruszanie się było znacznie bardziej płynne.

Mówiąc narracyjnie, żonglowanie dwoma Spider-Manami wymaga innego rodzaju zręczności. W centrum uwagi znajdują się dwaj nowi złoczyńcy w serii — Kraven the Hunter i Venom — a także powracająca obsada niemal wszystkich złoczyńców z poprzednich dwóch gier. Nie wdając się w spoilery, zdecydowana większość tej obsady zostaje odsunięta na bok na początku, pozostawiając Kravena i Venoma jako naszych głównych antagonistów, choć z dużymi rolami dla powracających złoczyńców Jaszczura (który pojawił się na krótko w Milesa Moralesa) i Mister Negative. Oprócz nich są jeszcze inne, które powinny zachwycić fanów komiksów, przygotowując przyszłe konflikty dla rozszerzeń lub domniemanych Spider-Man 3 do rozwiązania. Jeśli przychodzisz do Spider-Mana po spektakl i nikczemność, Spider-Man 2 ma towar i trochę.

Jeśli chodzi o naszych bohaterów, Miles i Peter wracają z indywidualnych wycieczek, aby stworzyć dramatyczny duet. Ich dwie historie są ze sobą powiązane, co pozwala na losowe spotkania, w których Peter może pojawić się, gdy ty grasz jako Miles (lub odwrotnie), podczas gdy wasza dwójka łączy w sobie losowego przestępcę i wbija go w ziemię, co wydaje się być najmniej uczciwa walka na świecie. I tak, w grze robią mema Spider-Mana wskazującego na Spider-Mana. I tak, za pierwszym razem jest uroczy (choć za drugim może mniej). W głównej historii czasami Spider-Man zostaje zamieniony w połowie misji, jak w dramatycznej sekwencji otwierającej, w której Sandman pokrywa miasto pyłem, podczas gdy Peter i Miles pędzą na pomoc strażakom i służbom ratowniczym, przywołując niesamowite echa wydarzeń z 11 września. Misje poboczne często pozwalają Spider-Manowi stawić im czoła, ale główny wątek fabularny wymaga jednego lub drugiego, ponieważ każdy bohater może w pełni poznać swoją specyfikę jako pojedynczy Spider-Man.

Zdjęcie: Insomniac Games/Sony Interactive Entertainment za pośrednictwem Polygon

Fabuła Petera polega na ponownym opowiedzeniu historii pochodzenia Venoma, z rytmami, które będą rozpoznawalne nawet przez osoby zaznajomione z mitem Spider-Mana. Jeśli Spider-Man 2 jest grą opowiadań, historia Piotra najbardziej wpisuje się w kanon. Jeśli widziałeś Sama Raimiego Spider-Man 3, będziesz wiedział, czego się spodziewać, gdy symbiont trafi do Petera. Dopiero w późnej fazie gry historia Petera zaczyna mocniej napierać na nasze kanoniczne wspomnienia i przekształcać się w coś bardziej wyjątkowego dla Insomniac.

Historia Milesa wymaga więcej swobody. Hailey Cooper, ukochana Milesa z jego solowej gry, powraca tutaj, przyjmując bardziej rolę MJ-a i kształtując własną tożsamość odrębną od Milesa. W misjach Milesa często pojawia się amerykański język migowy ze względu na obecność Hailey, która wydaje się tak naturalna i integralna z historią, jak wszystko, co pochodzi z kanonu. Jedno z zadań pobocznych związanych z Milesem polega na poznaniu artystycznej historii Harlemu i łączy prawdziwe historie Josephine Baker, Langstona Hughesa i Charliego Parkera z fikcyjną historią SHIELD i innych posiadłości Marvela. Wczesna misja prezentuje techniczne umiejętności Insomniaca w części, w której sprytnie zapożyczono pewien trik Ratchet & Clank: Rift Apart. Z dwóch Spider-Manów to Miles czuje się bardziej żywy dzięki możliwości uwolnienia się od oczekiwań i kanonu.

[Ed. note: Spoilers follow for Spider-Man: Across the Spider-Verse.]

Zdjęcie: Insomniac Games/Sony Interactive Entertainment za pośrednictwem Polygon

Niedawne Spider-Man: Po drugiej stronie Spider-Verse ma obsesję na punkcie „wydarzeń kanonicznych”, kluczowych momentów w życiu Spider-Mana, których filmowy złoczyńca, Spider-Man 2099, poświęca się utrzymywaniu w całym multiwersum. Niezależnie od tego, czy jest to pocałunek do góry nogami, śmierć wujka Bena lub Jeffersona Davisa, czy po prostu ukąszenie pająka, od którego wszystko się zaczyna, Spider-Man 2099 wierzy, że podtrzymywanie tych kanonicznych wydarzeń, nawet tych bolesnych, jest kluczem do zachowania stabilności każdą nić rzeczywistości. Miles nie zgadza się z tym, wierząc, że zadaniem Spider-Mana jest przeciwstawienie się temu, co pozornie nieuniknione — zawsze robienie tego, co słuszne, a nie tylko tego, co z góry przesądzono. Film kończy się obietnicą przeciwstawienia się Spider-Manowi 2099, a wraz z nim ustalonemu kanonowi.

Byłem głodny Spider-Man 2 odepchnąć się w podobny sposób – potraktować ustaloną historię jak Angela Carter zmieniająca przeznaczenie „Czerwonego Kapturka” dla swoich zachcianek, jak Michael Cunningham instalujący „Rumpelstiltskin” dla opowieść o pragnieniu posiadania dzieckalub jak Helen Oyeyemi i jej dorobek. Lub, podając przykład bardziej masowy, np Gwiezdne Wojny: Wizjeco daje swobodę twórczą różnym animatorom i gawędziarzom w zabawie z podstawami tego, co składa się na Gwiezdne Wojny.

Spider-Man 2 nie idzie aż tak daleko, ale tam, gdzie idzie, nadal jest zadowalająco nachylony. Zmarszczki na kluczowych postaciach i punktach fabularnych utrzymają w napięciu nawet zaprawionych fanów Spider-Mana. Co więcej, gra jest jak marzenie, z inteligentnymi dodatkami do walki, które zwiększają fantazję o mocy bycia Spider-Manem. Każdy Spider-Man ma teraz pełny arsenał specjalnych ruchów i gadżetów, które się uzupełniają, dzięki czemu nawet najbardziej podstawowe starcie bojowe przypomina choreograficzny balet kopnięć, pchnięć i pchnięć. Gra jest pięknie renderowana, w pełni wykorzystując zalety najnowszej konsoli PlayStation, z tak szczegółowymi teksturami na każdym kostiumie, który można odblokować, że można przysiąc, że są prawdziwe, a także kolejne okna wykorzystujące ray tracing w uroczej wersji Nowego Jorku. (Jeśli uda ci się ominąć Frankensteinowąfikację gmin, czyli RIP Chelsea.)

Zdjęcie: Insomniac Games/Sony Interactive Entertainment za pośrednictwem Polygon

W środku można dostrzec oznaki większych aspiracji tematycznych Spider-Man 2. Pytania dotyczące masowego pozbawienia wolności, recydywy i reintegracji społecznej osób przebywających w więzieniach; obawy dotyczące stanu inwigilacji i tego, z czego rezygnujemy, angażując się w nowoczesną technologię. Rzeczy te pojawiają się, jakkolwiek przelotnie, w Spider-Man 2ale nie ma wystarczająco dużo czasu, aby szczegółowo opisać którykolwiek z nich w nieubłaganym marszu stałych fragmentów gry za wspaniałymi stałymi fragmentami.

Ale i tak cieszę się, że tam są. Bo jeśli mamy zamiar opowiedzieć jakąś historię, powinniśmy ją opowiedzieć od nowa. Kanony zostały stworzone po to, aby je łamać i Spider-Man 2 waha się w tym kierunku. Ponieważ kontynuacja rozpoczyna się ostatnim aktem gry, nie mogę się doczekać, dokąd Insomniac pójdzie z tym impetem. Następny przystanek: Bronx.

Marvel’s Spider-Man 2 ukaże się 20 października na PlayStation 5. Gra została sprawdzona przy użyciu kodu do przedpremierowego pobrania dostarczonego przez Sony Interactive Entertainment. Vox Media ma partnerstwa partnerskie. Nie mają one wpływu na treść redakcyjną, chociaż Vox Media może otrzymywać prowizje za produkty zakupione za pośrednictwem linków partnerskich. Możesz znaleźć dodatkowe informacje na temat polityki etycznej firmy Polygon można znaleźć tutaj.