Studia XX wieku uruchomiony ponownie Planeta małp filmy odnieśli ogromny sukces, prezentując zremiksowane wersje klasycznej opowieści z niektórymi z nich szokująco imponujące efekty wizualne i przechwytywanie ruchu Weta kiedykolwiek wyprodukowała. Zaskakujące było to, że seria hitów kinowych pozostaje tak niezmiennie silna i Wesa Balla Królestwo Planety Małp solidnie wykorzystuje żyzne podstawy narracyjne przedstawione w poprzednich filmach. Ale chociaż oprawa wizualna filmu jest fantastyczna, a zaangażowanie w budowanie świata godne podziwu, obiecująca opowieść o ewolucji mitów w czasie zostaje zagłuszona przez znajome rytmy zapożyczone z innych wielkoekranowych spektakli akcji.
Po trzech filmach opisujących pierwszą dekadę i zmianę życia na Ziemi po wybuchu wirusa, który zarówno zapewnia małpom zwiększoną inteligencję, jak i zabija zarażonych ludzi, Królestwo Planety Małp przeskakuje 300 lat w przyszłość. Wprowadza nową grupę graczy próbujących założyć nowe społeczeństwa na terenach dawnych Stanów Zjednoczonych Ameryki. Choć minęły stulecia od śmierci Cezara, pierwszej superinteligentnej małpy i przywódcy rewolucyjnego powstania, które wyzwoliło jego gatunek, jego dziedzictwo wciąż żyje w mitach, które małpują takie jak Noa (Owen Teague), Anaya (Travis Jeffery) i Soona (Lydia Peckham) wszyscy znają kawałki.
Jako członkowie Klanu Orła — grupy szympansów zamieszkujących lasy, którzy rozwinęli bardzo ludzki rodzaj sokolnictwa — wszystko w życiu Noi i jego przyjaciół kręci się wokół społeczności i ich poczucia nadzoru nad ptakami, do polowania których szkolą. Ale chociaż kultura Klanu Orła jest wyjątkowym wytworem współczesnych szympansów, można tam dostrzec bardzo wyraźne echa nauk pierwotnego Cezara w ich przekonaniu, że małpy człekokształtne są razem silniejsze i że przemoc między ich gatunkami naraża je wszystkie na niebezpieczeństwo. Wyrządzanie krzywdy innym małpom jest ostatnią rzeczą, o której Noa myśli Królestwo otwiera się w noc poprzedzającą otrzymanie przez niego i jego przyjaciół ptaków, z którymi zwiążą się na całe życie.
Foto: Pracownie XX wieku
Efekty wizualne używane do przekształcania nowoczesności Planeta małp„noszenie garnituru typu mo-cap”. przekształcanie ludzi w fotorealistyczne małpy zawsze było fenomenalne. Ale tutaj postprodukcja Wety i występy aktorów łączą się w sposób, który często wydaje się jeszcze bardziej skomplikowany i niesamowity, co podkreśla, jak bardzo te małpy ewoluowały w porównaniu do swoich mitycznych przodków.
Kiedy Noa i jego przyjaciele dla zabawy wspinają się na drzewa lub ścigają się przez wioskę Klanu Orła ze wszystkimi jej sprytnie zbudowanymi drewnianymi konstrukcjami, możesz wyczuć entuzjazm małp, obserwując sposób, w jaki starają się złapać oddech pomiędzy pohukiwaniami i wrzaskami podniecenia. Istnieje wyczuwalne napięcie między Noą i jego ojcem, które wyraża się poprzez zwięzłość ich werbalnych rozmów, ale te krótkie chwile niezręczności – takie jak ukradkowe spojrzenia i niepewny kontakt fizyczny – naprawdę oddają emocjonalny dystans między nimi.
Wszystko to pomaga zilustrować, na co pozwolił czas i wolność Królestwo Planety Małpmówiące zwierzęta, aby rozwinąć kultury i poziomy złożoności emocjonalnej, które przemawiają do nich przewyższając ludzkość jako gatunek dominujący na świecie. Kiedy jednak samotna i pozornie niema ludzka dziewczyna (Freya Allan) zaczyna okradać Klan Orłów, jej obecność wpędza ich w brutalny konflikt z mającym obsesję na punkcie ewolucji królem bonobo Proximusem Caesarem (Kevin Durand), który naraża ich życie na niebezpieczeństwo.
Trudno nie myśleć o Jamesie Cameronie Awatara oglądanie filmów Królestwo Planety Małp ze względu na to, jak skutecznie filmy sprawiają, że ich światy wydają się organiczne i krążą wokół niechętnych konfliktom stewardów latających zwierząt. Zamiast unobtanium, to kultura i tożsamość Klanu Orła (a także ich życie) są atakowane, gdy Proximus ich zniewala. Ale jak Awatara, Królestwo podobnie zakłada, że praca z dobrym zastępczym ludzkim widziem to jedyny sposób, w jaki Noa może mieć nadzieję na uratowanie swojego ludu.
Echa hitów kinowych z przeszłości stają się jeszcze głośniejsze, gdy Noa – wraz z ludzką dziewczyną – wyrusza na poszukiwanie twierdzy Proximusa i spotyka uczonego orangutana o imieniu Raka (Peter Macon), który postanawia nadać dziewczynie imię „Nova”. Nowa i Królestwostada dzikich, psychicznie chorych ludzi tworzą jedną z najwyraźniejszych linii łączących współczesność Planeta małp franczyzy i oryginalnego filmu z 1968 roku. Ball szczególnie dobrze oddaje hołd klasykowi reżysera Franklina J. Schaffnera poprzez jedną z pierwszych scenografii nowego filmu, w której dzicy ludzie uciekają, podczas gdy żołnierze Proximusa polują na nich w poszukiwaniu Novy.
I chociaż imię dziewczyny początkowo brzmi jak żartobliwy odzew, jest to także jeden z wielu sposobów, w jakie film wzmacnia pogląd, że legendy i znaczenia, jakie niosą, mogą z czasem ulec wypaczeniu, ponieważ są przekazywane między pokoleniami. To wypaczenie daje Proximusowi jego moc i sprawia, że jego związek ze zniewolonym historykiem ludzkości Trevathanem (William H. Macy) jest tak fascynujący do oglądania.
Choć te postacie są interesujące pod względem koncepcyjnym, Królestwo Planety Małp łączy je w dość przewidywalny sposób, który działa bardziej w celu ustalenia możliwości powstania większej liczby sequeli niż w celu zagłębienia się w treść. Żeby było jasne, prostota ostatniej tercji filmu, gdy Noa próbuje włamać się do… Opad-podobny do skarbca, nie przeszkadza mu to w byciu ekscytującym zegarkiem. Ale jako Królestwo Planety Małp dobiega końca, trudno oprzeć się wrażeniu, że dopiero po czterech filmach wciąż przygotowujemy grunt pod to, co może nadejść dalej.
Królestwo Planety Małp w rolach głównych występują także Sara Wiseman, Eka Darville, Ras-Samuel Welda’abzgi i Dichen Lachman. Film jest już w kinach.