Recenzja Endless Dungeon: misje typu roguelike, tower defence i eskorta

Wszyscy pamiętamy tę jedną misję eskortową, która sprawiła, że ​​chcieliśmy wyrwać sobie włosy z głowy. Być może cel był zbyt wolny, nie potrafił się bronić lub utknął na geometrii i zaczął wpadać na ściany (tutaj patrzę na ciebie, Max Payne 2). Są wyjątki od reguły — trzymanie Yorda za rękę I co i zabranie wszystkich do bezpiecznego pokoju Left 4 Dead 2na przykład – ale ogólnie rzecz biorąc, nauczyłem się bać pojawienia się misji eskortowej, aby nie zepsuło to blasku skądinąd genialnej gry.

Niekończący się loch to jedna wielka misja eskortowa. Ambitna chimera tower defence, roguelike i wrażliwości na twin-stick, Niekończący się loch rozbija cię na samotnej stacji kosmicznej pośrodku gwiezdnego cmentarza. Aby dotrzeć do rdzenia i uciec, ty (i maksymalnie dwóch innych znajomych w trybie współpracy lub dwóch towarzyszy AI w trybie solo) musisz wybrać bohatera i prowadzić swojego Kryształowego Bota pomiędzy strefami przelotnego bezpieczeństwa. Przez cały czas fale wrogów pojawiają się sporadycznie, gdy wyznaczasz piętra, zmuszając cię do budowania ostrożnych konglomeratów wież, aby stłumić tłum. Utrzymanie paska zdrowia Kryształowego Bota jest najważniejsze, ponieważ maszyna na nogach kraba to jedyny sposób na otwarcie wyjść, które zabiorą Cię głębiej w zdradzieckie odrętwienie stacji. Jeśli zrobi się bum, wrócisz do salonu, który działa jak Hades-jak centrum pomiędzy biegami, gdzie możesz porozmawiać i kupić ulepszenia za swoje wpływy.

Kryształowy bot ma wszystkie cechy irytującej eskorty — jest boleśnie powolny i wyjątkowo bezbronny (w mniejszym stopniu w przypadku ulepszeń w środkowej fazie gry) — ale Niekończący się loch sprawia, że ​​proces jej obrony staje się mózgowy. Nagradzającą pętlę sprzężenia zwrotnego uzyskuje się poprzez zasłonięcie brudnej optyki misji eskortowej w systemach warstwowych wartych cebuli. Na początek musimy porozmawiać o drzwiach. Przeważnie gry skupiające się na akcji lubią stawiać cię na czele, więc nie myślisz zbyt wiele o strategicznych konsekwencjach otwarcia drzwi. To tylko kilka wielokątów pomiędzy tobą a następną grupą wrogów. Ale w Niekończący się lochotwieranie drzwi staje się kwestią drażliwą – i ostatecznie formą sztuki.

Twoje biegi po stacji są zdominowane przez dostępność trzech zasobów: żywności, przemysłu i nauki. Na terminalach kontekstowych dobro pozwala na ulepszenie umiejętności bohatera, nauka pozwala na badanie większej liczby wież, a przemysł jest obciążany, gdy budujesz wieżę. Zdobywasz te zasoby, otwierając drzwi, gdy szukasz wyjścia, co pośrednio określa trudność ścieżki, którą będzie musiał pokonać Twój Crystal Bot. I to bez uwzględnienia jakichkolwiek rozrywek, takich jak kuszące kryształy ulepszeń lub „ciemne pokoje” przeciw wieżom. Kiedy zacząłem grać, byłem nastawiony optymistycznie, a moja pamięć mięśniowa przypominająca roguelike mówiła mi, żebym otworzył każde drzwi, bo dzięki temu mam więcej zdrapek do zabawy. Ale kiedy zacząłem bronić mojego bota przy wyjściu z piętra, byłem oblegany z każdej strony i mój bieg został szybko przerwany.

Drzwi mogą prowadzić cię do skrzyni, sprzedawcy lub ważnego terminala ulepszeń – ale mogą również prowadzić do miejsca, w którym pojawia się potwor, i nie możesz tego cofnąć. Wybierz niewłaściwe drzwi do otwarcia, a skończysz w ślepej uliczce z pokojem odradzania na końcu, bezużytecznym torem, przez który hordy mogą szarżować. Albo, co gorsza, tylne drzwi, które otaczają pole zabójstwa Dandori Tower Defense i sprawiają, że twoi partnerzy w trybie współpracy jęczą. Wybierz jednak odpowiedni zestaw drzwi, a poczujesz się jak geniusz, gdy twoi wrogowie wpadną w niekończącą się wieżyczkową pułapkę chaosu wywołanego trafieniem krytycznym. Tworzy to ekscytującą atmosferę wywołującą dreszcze na twarzy przypomina Resident Evil kiedy przekręcisz przysłowiową klamkę Niekończący się loch.

Gniazda generatorów rozmieszczone na podłogach stanowią diabelską przeciwwagę dla tego systemu. Zbuduj taki, a zwiększy on pobór wybranych zasobów podczas otwierania drzwi. Ale z kolei stworzyłeś niebezpieczne zobowiązanie geograficzne — wrogowie będą atakować generatory oprócz Kryształowego Bota, więc będziesz musiał ich bronić, jeśli chcesz mieć równo z walutą. Niekończący się lochTango projektowania gier psychologicznych jest zadziwiające, ale dobrze wykonane i wymaga dużej komunikacji w trybie dla wielu graczy.

Zdjęcie: Amplitude Studios/Sega

Wrogowie, z którymi się mierzysz, również mają swoje własne względy, dzięki elementarnym mocnym i słabym stronom. Niektóre są niewidzialne i do odsłonięcia wymagają skupionych wieżyczek i broni, podczas gdy inne spowalniają cię lub zmuszają do przełamania szeregu i przedostania się za ich ochronną czaszkę, aby zadać obrażenia. Możesz łatwo znaleźć się w sytuacji, w której nie zbadałeś wystarczającej liczby wież, aby poradzić sobie z wieloma typami wrogów i zostaniesz ocalony jedynie dzięki swojej przebiegłości, co prowadzi do fascynujących historii o przetrwaniu prowadzonych przez graczy.

Dbałość o szczegóły w Amplitude Studios rozciąga się na Niekończący się lochbohaterowie „bohaterskich strzelanek”. Każdy z nich dysponuje umiejętnością pasywną, aktywną i ostateczną, parą karabinów typu „wyceluj i strzelaj” oraz pchnięciem oczyszczającym tłum. Fassie to wąsaty miksolog z unikalną statystyką „pikanterii”, która określa korzyści ze wzmocnień, którymi rzucają na sojuszników. Bunker, mój osobisty faworyt, to uzbrojony w tarczę szkocki robot, który może blokować drzwi za pomocą superumiejętności wywołującej nieśmiertelność. Naturalnie, rozgrywka przebiega znacznie lepiej w trybie współpracy niż w trybie solo, gdzie zarządzanie towarzyszami oscyluje między życzliwym autopilotem a frustrującą pracą.

Wszyscy bohaterowie są graczami we wspomnianym saloonie i stopniowo przekonujesz ich, aby dołączyli do twoich eskapad, eksplorując dzielnice poprzedzające rdzeń stacji. Niekończący się loch wykonuje podobne sztuczki Ryzyko deszczu 2 z metagrą, prosząc Cię o ukończenie w połowie misji powiązanych z narracją, aby otworzyć miejsca na ulepszenia i ożywić historie bohaterów, nawet jeśli nie są one aż tak interesujące.

Zdjęcie: Amplitude Studios/Sega

Projekty postaci są jednak niezmiennie eleganckie, a skomplikowane animacje odzwierciedlają cyberpunkowy styl graficzny Hellboya, który wygląda lepiej w ruchu niż w animacjach i menu. Szczególnie podobał mi się efekt półtonów, jaki wytwarzały moje ogniste pistolety, gdy odpychałem fale lepkich pająków w korytarzach tej samej stacji. Na szczęście Niekończący się lochDzielnice proceduralne oferują mile widziane perspektywy, które przełamują monotonny węgiel, z odsłoniętymi metalowymi podłogami ustępującymi bujnym biomom i wodospadom tuż poza zasięgiem.

Istnieje wiele sprytnych pomysłów, łącznie z kinetycznym sposobem uderzania wieżyczek w celu ich leczenia i ulepszania, co odbija się echem Team Fortress 2Inżynier lub Overwatch 2z Torbjörnem. Podoba mi się to Niekończący się loch remiksuje także bitwę z bossem w stylu roguelike, w której „Bug Momma” pojawia się tylko w połączeniu z losowo pojawiającymi się falami wroga, zmuszając cię do agresywnego przypływu i odpływu, aby go obalić. Problem w tym, że kiedy już odkryjesz, jak pokonać bossa, powtarzanie tego nie sprawia zbytniej frajdy, a dla mnie jest to problem egzystencjalny. Niekończący się loch: Po prostu nie wydaje mi się to teraz takie nieskończone.

Zdjęcie: Amplitude Studios/Sega

Przebiegi są obfite, a kryteria luźne, co wpływa na niezwykle ważne tempo postępów w stylu roguelike. Możesz szybko zgromadzić fundusze na wszystkich dzielnicach i bohaterach, wyposażając swoją ulubioną postać i zdobywając stałe, nieco trywializujące ulepszenia saloonów z podobną szybkością. Nie ma dużego drzewa umiejętności, do którego można by się zagłębić w dalszej części, a ulepszenia broni i miejsc na żetony nie są na tyle znaczące, aby tworzyć różnorodne konfiguracje.

Tak więc, mimo że chwilowe przebywanie w lochach jest dobre, kilka pięter, na których walczysz, staje się znajome, gdy zabraknie Ci ciekawych zadań pobocznych, na których możesz się skupić. Jeśli nie interesują Cię przedmioty kolekcjonerskie oparte na wiedzy lub garść kosmetyków, trudno przekonać się do kontynuowania gry. Możesz sprawić, że Twoje biegi będą trudniejsze dzięki napojom zwiększającym trudność, które powodują zauważalne osłabienia, ale nie rozwiązuje to całkowicie problemu.

Oto, co robi, aby odnowić wizerunek misji eskortowych Niekończące się Dungeoi wróciłem z bycia naprawdę świetnym roguelike’em. Taktownie mieszając tak wiele gatunków, wydaje się, że zapomniał o konieczności przykuwania uwagi na dłuższą metę.

Niekończący się loch została wydana 19 października na PlayStation 4, PlayStation 5, Windows PC, Xbox One i Xbox Series X. Gra została sprawdzona na PS5 przy użyciu kodu do przedpremierowego pobrania dostarczonego przez firmę Sega. Vox Media ma partnerstwa partnerskie. Nie mają one wpływu na treść redakcyjną, chociaż Vox Media może otrzymywać prowizje za produkty zakupione za pośrednictwem linków partnerskich. Możesz znaleźć dodatkowe informacje na temat polityki etycznej firmy Polygon można znaleźć tutaj.