Recenzja Dune: Spice Wars: nieoszlifowany diament

Franka Herberta Wydma zajmuje szczególne miejsce w społeczności graczy, dając podstawę do powstania jednego z pierwszych tytułów prawdziwej strategii czasu rzeczywistego, Wydma 2: Budowa dynastii. Shiro Games wkracza na świętą ziemię ze swoim najnowszym tytułem, Diuna: Wojny przyprawi studio zdaje się o tym wiedzieć. Po roku wczesnego dostępu w najnowszej wersji gry 1.0 nadal występują pewne problemy, ale jasne jest, że Wojny przyprawowe został opracowany z wyraźną pasją i zrozumieniem zadania.

Diuna: Wojny przypraw to gra 4X, rozgrywana całkowicie w czasie rzeczywistym, osadzona w tle powieści Herberta. Chociaż gra wyraźnie korzysta z ustalonych tytułów 4X, takich jak Cywilizacja 6 jako szkielet, wmasowując tę ​​​​samą formułę w RTS o smaku Wydma wszechświat daje Wojny przyprawowe krawędź.

W momencie uruchomienia Wojny przyprawowe zawiera frakcje Atrydów, Harkonnenów i Fremenów, a także Przemytników, Dom Corrino i Dom Ecaz. Każda frakcja działa na tych samych podstawowych zasadach, ale ma pewne unikalne cechy, które nadają jej określony styl gry. Na przykład, chociaż ród Atrydów nie może plądrować osad, może je pokojowo zaanektować, co jest droższe, ale zapewnia długoterminowe premie. Z drugiej strony Fremeni nie podlegają takim samym karom za niezapłacenie wszechobecnego podatku od przypraw nałożonego przez cesarza.

Zdjęcie: Shiro Games/Funcom

Standardowy tryb gry, Bitwa o Arrakis, jest uzupełniany przez przedłużający się pojedynek Kanly dla dwóch graczy i dłuższą kampanię Podboju. Rozgrywka będzie wystarczająco znajoma dla doświadczonych graczy gatunku 4X, ale dostępnych jest także szereg pomocnych podpowiedzi i samouczków, które pozwolą ci zapoznać się z podstawami.

Każda proceduralnie generowana mapa składa się z regionów kontrolowanych przez pojedynczą osadę (np Cywilizacja 6). Można je zaanektować, zamieniając w przedłużenie swojego reżimu lub splądrować w celu szybkiego zastrzyku gotówki. Każda osada ma również losowo przypisane cechy, które mogą mieć wpływ na specjalizację jej infrastruktury.

Zdjęcie: Shiro Games/Funcom za pośrednictwem Polygon

Surowe środowisko Diuny również wpływa na twoją strategię — jednostki ulegają zniszczeniu, gdy zbyt długo przebywają poza twoim terytorium, co ma dodatkowy efekt w postaci ograniczenia szturmów jako realnej strategii. Losowe pojawienie się burz piaskowych i robaków piaskowych może również skutecznie przerwać działanie na dużych obszarach mapy.

Ekspansja, podbój i badanie wszystkiego w czasie rzeczywistym może wydawać się przytłaczające, ale akcja na mapie toczy się w spokojnym tempie i możesz ją w każdej chwili przerwać. Jednak czasami sytuacja może stać się chaotyczna, zwykle gdy próbujesz toczyć wojny na wielu frontach.

Zdjęcie: Shiro Games/Funcom za pośrednictwem Polygon

Walka minuta za minutą Wojny przyprawowe jest sprawny, ale brakuje mu precyzji. Twoje jednostki dystansowe mają zły zwyczaj angażowania się w walkę wręcz, podczas gdy twoje jednostki walczące w zwarciu będą gonić wroga na własne terytorium z pozycji obronnej. Poza sporadyczną nieudolnością twoich jednostek, jeszcze bardziej frustrujące jest próbowanie zrozumienia, dlaczego przegrałeś. Otrzymujesz statystyki dla wszystkich swoich jednostek, ale liczbom tym brakuje przejrzystości i kontekstu. W przeciwieństwie do gry Civ, która zapewnia szczegółowe porównanie i rozbicie matematyki, nie potrafię powiedzieć, dlaczego posiadanie jednostki z większym pancerzem jest dobre ani jaki wpływ ma szybkostrzelność na wynik starcia.

Zdjęcie: Shiro Games/Funcom za pośrednictwem Polygon

Choć walki wręcz trudno zapomnieć, Shiro Games wykonało świetną robotę, zamieniając spotkania szpiegowskie i polityczne, czyli elementy, które zwykle ignoruję w grze Civ, w angażujące metagry same w sobie. To naprawdę sprawia, że ​​gra Wojny przyprawowe poczuj się jak na wojnie zabójców, gdzie posiadanie odpowiednich agentów i wybranie właściwej karty do głosowania może zadecydować o zwycięstwie lub porażce.

Zdjęcie: Shiro Games/Funcom za pośrednictwem Polygon

Estetycznie, Wojny przyprawowe wygląda świetnie, wykorzystując motywy wizualne inspirowane najnowszą adaptacją Denisa Villeneuve’a, a ścieżka dźwiękowa przypomina połączenie świetnej ścieżki dźwiękowej filmu z 1984 roku w połączeniu z trzymającymi w napięciu rockowymi hymnami z oryginalnych tytułów RTS z Westwood Studios. Niestety, w pracy głosowej brakuje tego samego wyróżnienia, w szczególności w przypadku ocen jednostkowych, których jakość waha się od zadowalającej do komicznej.

Zdjęcie: Shiro Games/Funcom

W obecnym stanie Diuna: Wojny przypraw jest nowatorski i zabawny, choć całkowicie niedoskonały. Chociaż podstawowa rozgrywka nie zburzy niczyich oczekiwań wobec gatunków 4X i RTS, Wojny przyprawowe absolutnie utożsamia się z klimatem i estetyką otwartej wojny na piaskach Diuny. Podobnie jak Paul Atreides, ta gra nie wyszła z łóżka gotowa na obalenie imperium, ale jeśli Shiro Games będzie nadal wspierać Wojny przyprawowe przy tym samym poziomie zaangażowania, jaki widzieliśmy we wczesnym dostępie, ma potencjał osiągnięcia wielkości.

Wersja 1.0 gry Dune: Spice Wars została wydana 14 września na komputery PC z systemem Windows. Ostateczna wersja gry została sprawdzona przy użyciu kodu do pobrania przedpremierowego dostarczonego przez Funcom. Vox Media ma partnerstwa partnerskie. Nie mają one wpływu na treść redakcyjną, chociaż Vox Media może otrzymywać prowizje za produkty zakupione za pośrednictwem linków partnerskich. Możesz znaleźć dodatkowe informacje na temat polityki etycznej firmy Polygon można znaleźć tutaj.