Recenzja Bones and All: Odwieczna historia miłosna wprowadzona w krwawe nowe życie

Chęć utożsamienia młodzieńczej miłości z zagładą i śmiertelnością prawdopodobnie sięga daleko poza Szekspira i Romeo i Julia. To takie naturalne połączenie narracji: pierwsza miłość rzadko trwa, a młodość zdecydowanie nie.

U większości ludzi płonąca intensywność młodzieńczej miłości — uczucie zauroczenia i odkrycia w stylu „Wszystko jest nowe i cudowne, a my jako pierwsi doświadczamy seksu” — szybko przeminie. A dla dorosłych, którzy spoglądają wstecz na tamtą epokę swojego życia, poczucie straty i nostalgia mogą być podobne do emocji związanych z nawigacją po śmierci. Ale metafora rzadko była tak zaskakująco żywa, jak u Luca Guadagnino Kości i wszystkokrwawy szok, który zawiera wiele znanych elementów horroru, ale gra o wiele bardziej przypomina klasyczny romans drogowy.

To dziwny film, najwyraźniej zaprojektowany, aby zmylić obu fanów poprzedniej funkcji Guadagnino z horrorem, bałaganu z 2018 roku Giallo przerobić Suspiriai fani jego spalonego słońcem gejowskiego romansu z 2017 roku Nazywaj mnie swoim imieniem. Podczas gdy Kości i wszystko łączy te dwa filmy tak zgrabnie, że wydaje się to obliczone, rodzi również pytanie, ile może być crossoverów między tymi dwoma filmami. Ogary grozy mogą być zawiedzione tym, jak duża część filmu to dyskretny dramat relacji i historia o dojrzewaniu, mało zapierającego dech w piersiach budowania napięcia i przerażających skoków. Fani romantycznych dramatów z pewnością zobaczą więcej krwawych patroszeń niż zwykle w swoich filmach. Ale dla kinomanów niezależnych od gatunku, czysta śmiałość i wyjątkowość tej historii – adaptacja powieści Camille DeAngelis z 2015 roku pod tym samym tytułem – będzie główną częścią losowania.

Kości i wszystko ponownie łączy Guadagnino i Nazywaj mnie swoim imieniem gwiazda Timothée Chalamet w drugiej historii miłosnej. Ale potrzeba trochę czasu, aby Chalamet wszedł na scenę. Początkowo film koncentruje się na Maren (Fale‘ Taylor Russell), licealista z serią tajemnic. Maren mieszka sama ze swoim ojcem (André Holland) w zrujnowanym, rozpadającym się domu. Ukradkowe poczucie wstydu wisi nad wszystkimi drobnymi szczegółami ich domu i ich interakcji, ale film zajmuje trochę czasu, aby ujawnić, dlaczego to prawda i po co oboje nawigują. A kiedy ujawnienia nadchodzą, są jednocześnie przerażające i radosne, po części dlatego, że szczegóły są tak nieoczekiwane.

Poza przygotowaniem się na ogromne ilości krwi i krótką, intensywną przemoc, Kości i wszystko to rodzaj filmu, który lepiej przeżywa się w danym momencie niż w opisach. Każde nowe odkrycie dotyczące przeszłości i teraźniejszości Maren jest rozwijane ostrożnie, po części dlatego, że tak naprawdę nie rozumie ona swojej natury i musi się jej uczyć razem z publicznością. Scenarzysta David Kajganich (scenarzysta-producent-deweloper na ukochana seria horrorów Terror) nigdy nie czuje się tak, jakby spieszył się, aby przejść do jakiejkolwiek części historii. On i Guadagnino robią dużo miejsca dla Maren, która uczy się poprzez rozmowy, najpierw z nowym znajomym Sullym (Most szpiegówMark Rylance, po raz kolejny znikający w niesamowitym występie), a następnie z nowym znajomym Lee (Chalamet), mądrym na całym świecie chłopcem mniej więcej w jej wieku.

Widzowie, którzy nie znają jeszcze podstawowego założenia filmu, a chcą go doświadczyć w kinie, powinni przerwać czytanie w tym miejscu. Wczesny zwiastun i streszczenia festiwalu Kości i wszystko byli nieśmiali co do tego, co wyróżnia Maren, Lee i innych, ale publiczne opisy filmu szeroko podzieliły się tajemnicą: Kości i wszystkoŚrodkowa para z szeroko otwartymi oczami to „Pożeracze”, faktycznie ghule zmuszone do pożerania ludzkiego mięsa. Ich ofiary nie muszą być żywe, ale kiedy zaczną konsumować ludzkie ciała, muszą kontynuować lub umrzeć. Kości i wszystko mniej więcej idzie w ślady filmów z Bonnie i Clyde do Terrence’a Malicka Złe ziemie w postawieniu pary ładnych ludzi po niewłaściwej stronie prawa i wysłaniu ich w ucieczkę, ale w tym przypadku wątpliwe jest, jak bardzo są ludźmi. A ich zbrodnie nie są seksowne i stylowe, jak napady na banki Bonnie i Clyde’a czy wampiryczne morderstwa w Głód — Guadagnino sprawia, że ​​rytuały konsumpcyjne są krwawe, groteskowe i zwierzęce, nieprzyjemna kwestia przetrwania.

Wszystko to daje mu więcej miejsca na grę, jeśli chodzi o romantyzowanie związku Lee i Maren. Istnieje stuletnia tradycja seksualizacja potworów i drapieżne zachowaniaoraz Kości i wszystko mocno się w to zagłębia, jednocześnie budując historię wokół starych wzorców dojrzewania, w których bohaterowie odnajdują siebie (i odnajdują w tym procesie odwagę). Maren ma wiele do pokonania — rodzinną tajemnicę, swoją pierwszą miłość, pierwsze zrozumienie, że istnieją inni Pożeracze i zasady, które ich wiążą. Ale przede wszystkim musi dowiedzieć się, kim jest w cieniu Lee i poza nim. Wie o wiele więcej niż ona o świecie i życiu Pożeracza, ale ona wie więcej o tym, czego chce i kim ma nadzieję być, i musi nawigować, jak jej pragnienia spełniają jego rozumienie świata.

Zdjęcie: Yannis Drakoulidis/Metro-Goldwyn-Mayer Pictures

Tak jak Nazywaj mnie swoim imieniem, Kości i wszystko jest filmem zmysłowym, szczególnie pod względem wizualnym — Guadagnino rozkoszuje się widokami wielkiego nieba, które sprawiły, że Andrei Arnold miał podobny motyw letnich wakacji Amerykański miód tak zapadający w pamięć, a on zapala swoje tropy ciepło w dzień i z czającym się zapałem w nocy. Ale jest to bardziej niezwykłe ze względu na sposób, w jaki on i Kajganich poruszają się między romantycznymi elementami opowieści a motywami horroru. W grę wchodzi wielka metafora o tym, jak rodzice, rodziny i przyjaciele umożliwiają odbiegające od normy zachowanie, dopóki nie wydaje się to normalne, i jak ochrona przed światem może utrudniać prawidłowe wejście w to. Gra jednocześnie na radykalnie różne sposoby: zarówno przez pryzmat dwojga małych dzieci na romantycznej wycieczce samochodowej, jak i jako dwa rosnące potwory uwodzące i zabijające innych ludzi dla jedzenia.

W związku Maren i Lee istnieje równie złożone poczucie przyciągania i odpychania. Są bardzo różnymi ludźmi, którzy rzadko wydają się do siebie pasować — ale łączy ich również to centralne, niezachwiane podobieństwo, a fakt, że żadne z nich nie zna innego Pożeracza w ich wieku, zbliża ich do siebie, nawet gdy doprowadzają się do szału ich sprzecznych celów i przekonań. Twórcy filmu podtrzymują pytania z intensywnością żywego drutu przez cały film – czy te dzieciaki powinny trzymać się razem, czy iść własnymi drogami? Czy pomagają sobie nawzajem tak bardzo, jak sobie szkodzą? To dużo komplikacji jak na film o młodej miłości, a Guadagnino sprawia, że ​​granice ich związku są znacznie bardziej napięte niż jakiekolwiek pytanie o to, kto może ich ścigać lub na kogo mogą polować.

Kości i wszystko będzie trudny do sprzedania dla wielu odbiorców, biorąc pod uwagę dziwny sposób, w jaki łączy gatunki i tony. Jest niemal element kampowy w sposobie, w jaki Guadagnino kontrastuje z atrakcyjnym obrazem Lee i Maren, którzy milczą, trzymając się nawzajem w prywatnej chwili, a odrażający obraz ich oblizany ciemną, krzepnącą krwią tętniczą i przyciągającymi muchy, gdy uciekają przed zwłokami swoich ostatnia ofiara. Ale rzemiosło w całym filmie jest imponujące i przekonujące. Obsada i występy są szokująco świetne, zwłaszcza gdy prawie nierozpoznawalny Michael Stuhlbarg i reżyser David Gordon Green wpadają na oszałamiającą pojedynczą scenę. A całe przedsięwzięcie jest cudownie dziwne, rodzaj filmu, który sprawia, że ​​ludzie odchodzą z myślą: „Nigdy nie widziałem czegoś podobnego że zanim.” Ten film opiera się na starych, starych tropach i znanych pomysłach. Ale robi to w sposób, który sprawia, że ​​czują się tak nowi, świezi i radośni, jak sama młoda miłość.

Kości i wszystko jest teraz w kinach.