Recenzja 3 sezonu Party Down: Nowa obsada, taka sama jak zawsze

W 2009, Impreza w dół czuł się jak błyskawica w butelce: komedia zespołowa z udziałem jednych z najcięższych hitów w branży, stworzona przez Weronika Mars genialny Rob Thomas (nie, nie ten Rob Thomas), obok Johna Enboma, Dana Etheridge’a i Paula Rudda (tak, tego Paula Rudda). Program, który był emitowany przez dwa sezony w Starz, opowiadał historię grupy kelnerów z Los Angeles, obiecujących, rozgoryczonych kreatywnych typów, którzy walczą o związanie końca z końcem w mieście, które ich nienawidzi. Miałeś przed-Parki i rekreacja Adam Scott, z post-Wredne dziewczyny Lizzy Caplan wraz z pre-Dolina Krzemowa Martin Starr i post-Weronika Mars Ryan Hansen, nie wspominając o pre-Radość Jane Lynch i wieczny geniusz (i były członek Stan) Kena Marino.

Impreza w dół zyskał oddanego kultu, ale zakończył swój bieg przedwcześnie, ponieważ jego talent został zgarnięty gdzie indziej. Pamiętam, że było to genialne odkrycie we wczesnych latach transmisji strumieniowej: moi współlokatorzy z college’u i ja nigdy nie widzieliśmy sitcomu, który byłby tak zgodny z naszym referencyjnym, głupim poczuciem humoru. To też pomogło Impreza w dół nie był zbyt oparty na fabule — podobnie jak w dawnych czasach sitcomu, chodziło głównie o atmosferę i miejsce pracy, każdy odcinek skupiał się na innym wydarzeniu. Rzadko, jeśli w ogóle, widzieliśmy ekipę Party Down bez pracy, negującą ich istnienie poza ich podrzędnymi pracami. Jest to zmartwienie wielu osób w branży usługowej: często zdegradowani i często niedopłacani pracownicy ci obawiają się, że ich klienci – ich niegrzeczni, szaleni, wymagający klienci – nigdy nie będą postrzegać ich jako kogoś więcej. Impreza w dółRozszarpana grupa dostawców cateringu miała urojenia na swój sposób, ale nigdy nie była bardziej szalona niż ktokolwiek z ludzi, dla których pracowali.

Program powraca teraz na ograniczony, sześcioodcinkowy odcinek w Starz po latach akwizycji prowadzonej przez fanów. Często była to reakcja na pracę Thomasa, as Weronika Mars ostatecznie zamienił się w film finansowany przez fanów kilka lat po jego pierwszym uruchomieniu (a później własne odrodzenie Hulu). Pod wieloma względami wydaje się, że to idealny czas na taki program Impreza w dół wracać; w końcu kto był w ferworze najbrzydszych rozmów społecznych lub gorszych warunków w ciągu ostatnich kilku lat niż pracownicy usług gastronomicznych? Ale nowy Impreza w dół epizody, być może na ich niekorzyść, chcą tylko poradzić sobie z COVID tego wszystkiego punkt. Pierwszy nowy odcinek jest prologiem do serii, której akcja toczy się w marcu 2020 roku i jest pełna altruizmów typu „2020 to będzie mój rok”. Gdyby tylko wiedzieli! Ale późniejsze odcinki prawie całkowicie prześlizgują się nad pandemią.

Obraz: Starz

Od czasu, gdy widzieliśmy ich po raz ostatni, Ron Marino rozbudowuje swoją usługę cateringową Party Down, z Romanem (Starr) jako jednym z niewielu pozostałych pracowników w ramach jego kadencji. Henry (Scott) jest teraz nauczycielem w liceum, żonaty z kobietą spoza ekranu, która ma dzieci spoza ekranu. Jest klasycznie nieszczęśliwy, zarówno dlatego, że zrezygnował ze swoich marzeń o aktorstwie, jak i dlatego, że zawsze taki jest. Casey grana przez Caplana nie powraca w tych nowych odcinkach, chociaż Henry nigdy nie jest daleko od myśli: członek obsady SNL i tabloid, zawsze słyszymy o niej w wiadomościach. Lydia (Lynch) i Constance (Megan Mullally) powracają. Pierwsza z nich jest świeżo poślubiona bogatemu starszemu mężczyźnie, a druga wciąż jest skupiona na karierze swojej córki Escapade. Premiera sezonu jest prawie samodzielnym doświadczeniem, prologiem, że tak powiem, gdy gang ponownie jednoczy się, by uczcić Kyle’a (Hansen), który właśnie został obsadzony jako „Nitromancer” w jakimś nowym wielkim superbohaterskim pomyłce, przygotowanym, by stać się wielkim .

Zawsze coś pójdzie nie tak w A Impreza w dół party: rozgoryczony swoją nadchodzącą sławą, członek dawnego zespołu Kyle’a, Karma Rocket, ujawnia nagranie, na którym Kyle śpiewa piosenkę „My Struggle”, która obfituje w niezamierzone odniesienia do Holokaustu. Byłoby to zabawne i zaskakujące odkrycie, gdyby tylko długoletni fani nie pamiętali, że „Moja walka” była już istotną częścią pierwszego biegu sezonu. Upieranie się Kyle’a, że ​​to wszystko to zbieg okoliczności – że odniesienia do bycia „wsadzonym do pociągu” i „przydzielonego numeru” dotyczą Hollywood – jest zabawne, jeśli nie znajome. Ponieważ Kyle ponownie pracuje w Party Down, a wkrótce potem Henry, gang wraca do swoich starych koncertów cateringowych, jakby nic się nie zmieniło.

W rzeczywistości wiele nowych odcinków Impreza w dół czują się znajomo, show zachęca do grania hitów kilkanaście lat od ich pierwszego zagrania. Grupa organizuje dziwaczne neokonserwatywne wydarzenie w trzecim odcinku, „First Annual PI2A Symposium”, które nawiązuje do „California College Conservative Union Caucus” z pierwszego sezonu. W czwartym odcinku „KSGY-95 Prizewinner’s Luau” jest przedłużona wycieczka po grzybach, która nawiązuje do imprezy „Sin Say Shun Awards Afterparty” z pierwszego sezonu. Powszechna znajomość tych nowych odcinków jest zarówno cechą, jak i błędem. w najlepszym wydaniu, Impreza w dół kręciło się: Cały żart polegał na tym, że ci ludzie nigdy nigdzie nie pojadą ani nic nie zrobią, a ich dążenie jest czymś, z czego można kpić. Ich obawy — niewystarczająco dobre, niewystarczająco gorące, niewystarczająco kompetentne, by prowadzić Soup’r Crackers — były wielokrotnie ujawniane z korzyścią tylko dla ich klientów. To było mroczne, frustrujące i bezlitośnie zabawne. Ale nowe odcinki są mniej skupione na monotonii pracy, zbyt wypełnione luźno powiązaną fabułą i bez przekonania próbą wyśmiewania się z tego, jaki jest teraz Hollywood. Rzeczy się zmieniły, ale też nie; więcej tego samego niekoniecznie oznacza ostrzejszy komentarz.

Obraz: Starz

Obraz: Starz

Po części wynika to z garstki nowych postaci wprowadzonych przez serial: Sackson (Tyrel Jackson Williams) i Lucy (Zoë Chao) to niedawni pracownicy Party Down, pierwszy „twórca treści”, a drugi nowatorska gastronomia. Chociaż Williams jest energiczny i niezaprzeczalnie zabawny, Impreza w dół nie ma zbyt wiele do powiedzenia na temat tego, że bycie na TikToku to inna praca niż „Czy to nie szaleństwo?” i „Czy tańce nie są takie głupie?” Istnieje milcząca akceptacja, że ​​publikowanie jest dla niektórych pracą, z niewiele większym dochodzeniem (w tym często wspominanym, ale rzadko omawianym faktem, że Roman jest teraz najwyraźniej YouTuberem). Podobnie Lucy czuje się jednoznaczna i obserwowana, smakosz poszukujący publiczności, która doceni jej obrzydliwą, awangardową kuchnię. W każdym odcinku wymyśla nową obrzydliwą ucztę, tylko po to, by poczuć się przygnębiona, gdy Ron beszta ją za rezygnację z ciastek lub jakiegokolwiek banalnego jedzenia, którego się od nich wymaga.

Zarówno Williams, jak i Chao wnoszą do grupy zabawną energię i dobrze jest widzieć, jak serial próbuje urozmaicić swoją skądinąd bardzo białą obsadę, ale jasne jest, że scenarzyści nie są pewni, jak uwikłać ich w powracającą obsadę. Impreza w dół nie może zdecydować, czy bycie pełnoetatowym twórcą treści jest godną pracą, ani nie może określić, w jaki sposób osoba z uczciwością w branży gastronomicznej mogłaby być dostawcą usług cateringowych (chociaż w Los Angeles jest wielu znanych osobistych szefów kuchni znanych z TikToka, którzy dobrze sobie radzą, według mojego źródła). Żarty w Impreza w dół mniej dotyczyły natury samej pracy, a bardziej ambicji, która ją napędza, ale trudno zrozumieć, dlaczego Sackson lub Lucy skończyli z tym występem, który ich zdaniem jest poniżej ich możliwości.

Innym znaczącym dodatkiem do serialu jest Evie (Jennifer Garner), gorąca producentka, która interesuje się Henrym. Impreza w dół nie chce, aby Garner przejął rolę Caplana, ale jest twarda w obsadzie. Garner jest grą i chętnym wykonawcą — nigdy nie jestem wściekły, gdy ją widzę — ale dziwnie pasuje do wiecznie sardonicznego Scotta. Trudno wiedzieć, dokąd zmierza ich fabuła, widząc tylko pierwsze pięć z sześciu odcinków i wiedząc Impreza w dółma często sadystyczny ton, prawdopodobnie nie jest dobry. Ale jej włączenie jest dowodem na to, że serial jest bardziej skupiony na komentowaniu Hollywood, okrutnej, przypadkowej obojętności branży, niż na pracownikach gastronomii. Nie wspominając o tym, że dynamika między Evie i Henrym jest w dużej mierze, niestety, dość nudna.

To, że serial przeskakuje od marca 2020 r. do późnego lata lub wczesnej jesieni 2021 r., pomija większość najtrudniejszych części pandemii dla pracowników, zauważając tylko, że Ron przez to przeszedł, wielokrotnie cierpiąc na COVID, jego różne skutki uboczne pojawiały się, gdy były najbardziej komicznie skuteczne (i w rękach Marino, bardzo). Impreza w dół nigdy nie był stricte hollywoodzkim komentarzem branży usługowej, ale jego powrót jest tak przesiąknięty niesprawiedliwością i niesprawiedliwością coraz bardziej podobnego Hollywood, że zapomina o branży, która została całkowicie zerwana w ciągu ostatnich kilku lat. To, że nowe odcinki są tak podobne do starych, nie jest rozczarowaniem, ponieważ patrzymy na program zgorzkniałego katharsis, ale nie mówi nam to nic o wadliwej branży, która została całkowicie pokazana ze względu na swoją dzikość, odkąd serial po raz pierwszy wyszedł z anteny . Jeśli komedia ogólnie „trafia inaczej” w świecie postpandemicznym, po co opierać się na tak znanych rytmach?

W zatłoczonym krajobrazie ponownych uruchomień i odrodzeń, nowe Impreza w dół odcinki nie są ani najgorsze z najgorszych, ani najlepsze z najlepszych. To wciąż jedna z najlepszych obsady od wieków, pełna wykonawców, którzy nie stracili swojej przewagi. W szczególności Marino jest mile widzianą postacią w krajobrazie telewizyjnym, jednym z najbardziej biegłych, maniakalnych i oryginalnych aktorów komediowych pokolenia. Ron Donald też jest tworem na wieki. Mógłbym patrzeć, jak krzyczy w nieskończoność, i część tego, z czego zdałem sobie sprawę, oglądając ten ostatni sezon, to to, że prawdopodobnie będzie. Te nowe odcinki zachwycą tych, którzy przegapili niezaprzeczalnie zabawny, bezsensowny tupot serialu. W tym tkwił sekret Impreza w dół serial i Party Down the company: Ta praca zawsze miała być pracą wypełniającą dla tych postaci, które chcą przejść do czegoś innego. To, że te postacie utknęły w odrodzeniu, błyszczące i błyszczące, tanie i nieszczęśliwe, wydaje się być czymś w rodzaju oryginału Impreza w dół zadowoliłby się szaszłykiem. Że świat dookoła Impreza w dół wydaje się równie ponury i bezlitosny jak kilkanaście lat temu, to nie ich wina; definicja szaleństwa to robienie w kółko tego samego w nadziei na inny rezultat.