Sędzia amerykańskiego sądu okręgowego oddalił pozew przeciwko pięciu dużym firmom technologicznym w związku ze śmiercią dzieci kongijskich w kopalniach kobaltu, stwierdzając, że nie ma wystarczająco silnego związku przyczynowo-skutkowego między postępowaniem firm a obrażeniami górników.
ten pozew przeciwko Alphabet, Apple, Dell, Microsoft i Tesla został pierwotnie złożony w Waszyngtonie w grudniu 2019 r. przez grupę praw człowieka International Rights Advocates w imieniu 14 rodzin, które oskarżyły firmy technologiczne o świadome pomaganie i podżeganie – a następnie czerpanie korzyści z – praktyk pracy przymusowej w Demokratycznej Republice Konga ( DRK).
Pozew był pierwszym tego rodzaju wyzwaniem prawnym przeciwko firmie technologicznej, z których wiele opiera się na swoich łańcuchach dostaw kobaltu do zasilania takich produktów, jak samochody elektryczne, smartfony i laptopy.
Aż 11 dzieci doznało różnych obrażeń, w tym zmiażdżonych kończyn i złamanych kręgosłupów, a pięć innych zginęło w wyniku zawalenia się tunelu lub wpadnięcia do niezabezpieczonych szybów górniczych.
„Chociaż poprawiona skarga powodów opisuje tragiczne wydarzenia, ma kilka wad” – powiedział sędzia sądu okręgowego Carl J. Nichols w swoim opinia urzędowa oddalająca sprawę, opublikowanej 2 listopada 2021 r. „Powodowie muszą mieć legitymację do dochodzenia swoich roszczeń, ale tutaj nie mają: szkody, którą zarzucają, nie można przypisać żadnemu pozwanemu. Powodowie nie zdołali również odpowiednio powołać się na naruszenie [Trafficking Victims Protection Reauthorization Act] TVPRA lub jakimkolwiek z deliktów prawa zwyczajowego, które stosują.
„Nawet wtedy nie jest oczywiste, że część cywilnoprawna TVPRA ma zastosowanie eksterytorialne – to fatalny fakt, ponieważ rzekome naruszenia miały miejsce daleko od wybrzeży tego kraju”.
Według an Komunikat prasowy rzeczników praw międzynarodowychorzeczenie Nicholsa zrywa z „ogromnym i jednomyślnym zbiorem precedensów”, stwierdzając, że TVPRA nie stosuje eksterytorialnie do roszczeń cywilnych. Dodał, że nie ma wątpliwości, że zaangażowani giganci technologiczni mogli wykorzystać swoją „znaczną dźwignię rynkową do egzekwowania” polityki przeciwdziałania pracy dzieci, którą rzekomo mają.
Odwołanie się od decyzji
Odpowiadając na opinię, Terrence Collingsworth, dyrektor wykonawczy International Rights Advocates, powiedział, że kobalt jest „niezbędnym elementem w produkcji akumulatorów litowo-jonowych”, które zasilają produkty tych pięciu firm technologicznych, i że jego firma odwoła się od decyzji.
„Głównym spornym problemem prawnym jest to, czy firmy technologiczne mogą zostać pociągnięte do odpowiedzialności za to, co stało się z dziećmi-górnikami” – powiedział Computer Weekly. „Firmy powiedziały sądowi, że są zwykłymi nabywcami kobaltu i nie mają nic wspólnego z kopalniami DRK, podczas gdy mówią konsumentom, że mają kontrolę nad swoimi łańcuchami dostaw i wprowadzili „politykę” zakazującą pracy dzieci w kopalniach kobaltu, z których pozyskują .
„To, czy firmy okłamały sąd, czy ich konsumenci, jest kwestią faktów do rozstrzygnięcia przez ławę przysięgłych, a nie sąd na wniosek procesowy. Uważamy, że sąd apelacyjny zgodzi się z nami w tej kwestii.
Computer Weekly skontaktował się z pięcioma firmami technologicznymi w sprawie oddalenia sprawy, ale nie były one od razu dostępne do komentowania.
Do tej pory bitwa prawna
w oryginalna skarga złożony w imieniu rodzin kongijskich, International Rights Advocates argumentował: „Łańcuch dostaw kobaltu… jest „przedsięwzięciem”, które istnieje w celu utrzymania stałych dostaw taniego kobaltu wydobywanego przez chłopów i dzieci. Łańcuch dostaw jest z założenia ukryty i tajny, aby umożliwić wszystkim uczestnikom czerpanie korzyści z taniego kobaltu wydobywanego w niezwykle niebezpiecznych warunkach przez zdesperowane dzieci, zmuszone do wykonywania niezwykle niebezpiecznej pracy bez jakiegokolwiek sprzętu zabezpieczającego”.
Dodał, że żadna z firm nie przeprowadziła należytej staranności w zakresie praw człowieka, niezbędnej do sprawdzenia, czy dzieci nie pracują w ich łańcuchach dostaw i że świadomie zasłaniają rzeczywistość w terenie, aby skorzystać z taniej wyzyskiwanej siły roboczej dzieci. tak długo, jak to możliwe.
W sierpniu 2020 pięć firm złożyła wspólny wniosek o umorzenie sprawy, twierdząc, że zgodnie z definicjami zawartymi w TVPRA „cały globalny łańcuch dostaw nie jest przedsięwzięciem”.
Firmy dalej twierdziły, że okaleczeni i zabici dzieci-górnicy nie byli „zmuszeni” do pracy zgodnie z definicjami zawartymi w tej samej ustawie, która ich zdaniem obejmuje tylko pracę zmuszaną przez bezpośrednie groźby użycia siły lub szkody ze strony pracodawcy, a nie pracę, która jest zmuszeni przez inne okoliczności, takie jak presja ekonomiczna.
W trzecim i ostatnim merytorycznym argumencie firmy twierdziły również, że nie mają „wymaganej wiedzy” o nadużyciach w konkretnych wymienionych kopalniach oraz że „wiedza o ogólnym problemie w branży jest na przykład niewystarczająca”, aby udowodnić wiedzieli o naruszeniach, które zraniły powodów.
W odpowiedzi na próbę firm umorzenia sprawy, obrońcy praw międzynarodowych stwierdzili, że cała piątka „miała konkretną wiedzę na temat przerażających warunków, z jakimi borykają się dzieci w kopalniach kobaltu w DRK, z wielu źródeł”, dodając, że na przykład „wszyscy mieli wewnętrzne lub zewnętrzne raporty z oceny ryzyka i biura odpowiedzialności”.
Dodał: „Apple zwolnił nawet pracownika, który błagał firmę, aby zrobiła więcej, aby powstrzymać korzystanie z pracy dzieci. Cztery firmy – Apple, Dell, Microsoft i Alphabet – współpracowały z organizacją non-profit Pact, aby sfinansować „modelową” kopalnię, w której nie ma pracy dzieci. Jak stwierdza pierwsza zmieniona skarga, „te firmy nie mogą płacić za próbę powstrzymania systemu przymusowej pracy dzieci, o którym nie mają konkretnej wiedzy”.
Rzecznicy praw międzynarodowych twierdzili ponadto, że firmy „posiadały konstruktywną wiedzę na temat wszechobecnej przymusowej pracy dzieci w wydobyciu kobaltu w DRK w wyniku szeroko rozpowszechnionych raportów publicznych z wysoce wiarygodnych źródeł”, w tym Amnesty International i kilku innych organizacji pozarządowych, Departamentu Pracy USA i UNICEF.
Collingsworth powiedział Computer Weekly w tym czasie, że „Prawo, które istnieje na temat przedsięwzięcie wprost mówi, że nie musi to być stosunek prawny, tylko stowarzyszenie „w rzeczywistości”.
„Niezależnie od tego, czy zapisali to, czy koordynowali gdzieś na zapleczu, wszystkie te firmy razem współpracują w tym bardzo ograniczonym łańcuchu dostaw kobaltu” – powiedział. „Nie ma 100 firm kupujących kobalt od Glencore, jest ich osiem lub dziewięć, a pięć z nich pozwaliśmy. To niewielka grupa ludzi, którzy współpracują w celu ochrony niezbędnego łańcucha dostaw, aby uzyskać kobalt”.
Sytuacja w DRK
DRK jest domem dla tego, co Międzynarodowy Komitet Ratunkowy nazwał „najbardziej śmiertelnym konfliktem na świecie od II wojny światowej” – 5,4 miliona ludzi zginęło w latach 1998-2008, a każdego miesiąca miało miejsce około 45 000 zgonów. Jest także domem dla bogactwa zasobów naturalnych, w tym bogactwa minerałów, które są niezbędnymi składnikami produktów elektronicznych.
Oprócz kobaltu najbardziej widoczne są cyna, tantal, wolfram i złoto, zwane inaczej minerałami 3TG.
Wszystkie cztery minerały 3TG i kobalt zostały włączone do Departamentu Pracy USA 2020lista towarów wytworzonych przez pracę dzieci lub pracę przymusową, który wyraźnie stwierdza, że te minerały pochodzą z DRK.
W czerwcu 2020 r. KnowTheChain, organizacja próbująca zwiększyć świadomość i działania korporacyjne w zakresie międzynarodowych praktyk zatrudnienia w sektorze ICT, w trzecim raporcie porównawczym że większość firm technologicznych nadal „niedbała w swoich wysiłkach na rzecz przeciwdziałania pracy przymusowej”, brakuje im podstawowych procesów i narzędzi potrzebnych do radzenia sobie z nadużyciami w swoich łańcuchach dostaw, nie mówiąc już o ich wyeliminowaniu.
ten raport odnotował szereg złych praktyk, które zwiększają ryzyko pracy przymusowej.
Obejmuje to firmy, które nie przeprowadzają ocen wpływu na prawa człowieka w swoich łańcuchach dostaw, brak kodeksu postępowania dostawców oraz brak mechanizmów składania skarg dla pracowników.
Stwierdzono również, że pandemia Covid-19 zaostrza problem pracy przymusowej, ze wzrostem „nadmiernych godzin nadliczbowych, złych i niebezpiecznych warunków pracy i życia, potrącania wynagrodzenia i wykorzystywania pracowników, którym brakuje alternatywnych możliwości utrzymania – wszystkie wskaźniki pracy przymusowej ”.