Najlepsze książki, komiksy i nie tylko Neila Gaimana

W tym tygodniu Netflix adaptacja Neila Gaimana Piaskun debiutuje. To było długa, długa droga za adaptację legendarnego komiksu oraz Zaangażowanie Gaimana pomógł utrzymać adaptację zgodnie z jego intencjami, jednocześnie wprowadzając kilka kluczowych zmian.

Kiedy seria się skończyła, czy jest lepszy czas na świętowanie pracy Gaimana, którego pisarstwo pojawiało się w zasadzie na każdym możliwym medium pisarskim, o jakim można by pomyśleć? Oto niektóre z naszych ulubionych powieści, opowiadań, powieści graficznych, odcinków telewizyjnych i innych różnych dzieł autora (i coś więcej piaskowy człowiek-konkretne, oto nasze ulubione historie z komiksu).

Podczas gdy pytanie, czy nie Piaskun jest najlepszym dziełem Neila Gaimana jest przedmiotem debaty, z naciskiem twierdzę, że jest to bardzo Praca Neila Gaimana. To dlatego, że jak koleżanka Susana Polo tak wymownie wyjaśnia, Piaskun był nie tylko produktem jedynego w swoim rodzaju momentu w historii wydawniczego komiksu, ale młodego i ambitnego pisarza, który włożył w dzieło każdą ze swoich twórczych pasji z obawy, że może już nie mieć takiej okazji.

Rezultatem był nie tylko jeden z największych kultowych przebojów w komiksach o superbohaterach (jeśli nie największy), ale także elementarz historii, które Gaiman pisał przez resztę swojej kariery. Skłócone bóstwa i współczesne antropomorficzne aspekty Amerykańscy Bogowie? To jest w Piaskun. Elementy miejskiej fantastyki i rozległy folklor Nigdzie oraz Gwiezdny pył? To jest w Piaskun. Kapryśny horror-humor z Koralina? Zgadłeś – Piaskun. Jeśli nic innego, Piaskun jest idealnym punktem wyjścia dla każdego potencjalnego czytelnika do zapoznania się ze szczególnym stylem pisania Neila Gaimana. Piaskun wydaje się być tekstem ur dla każdej historii, którą Gaiman mógłby pisać w przyszłości. —Toussaint Egan

Zdjęcie: Workman Publishing

Dobry znak to jedna z tych popkulturowych rzeczy, o których słyszałem, ale nigdy tak naprawdę nie wiedziałem, o co do cholery chodzi – aż w końcu przeczytałem książkę i absolutnie się w niej zakochałem i zrozumiałem cały szum. Scenariusz zarówno Neil Gaiman, jak i zmarły Terry Pratchett, Dobry znak niejako zamienia apokalipsę w dowcipną i czarującą rozmyślanie o radościach ludzkości.

W swej istocie opowiada o Aziraphale i Crowleyu, aniele i demonie, którzy spędzili ostatnie kilka tysięcy lat jeżdżąc na rowerze w swoim życiu i znikając z niego, i jako tacy polubili się nawzajem i żyli na Ziemi. Łączą siły, aby powstrzymać apokalipsę, mimo że ich niebiańscy i piekieli szefowie naprawdę chcą, aby koniec świata już się rozpoczął.

Telewizyjna adaptacja, w której grają Michael Sheen i David Tennant, jest równie urocza – i jeszcze bardziej podkreśla związek Aziraphale’a i Crowleya. Robi się drugi sezon. Gaiman ma w tym dużo wkładu i będzie zawierał fragmenty sequelu, którego on i Pratchett nigdy nie napisali, więc mamy nadzieję, że się utrzyma. —Petrana Radulović

Zdjęcie: Harper Collins

Gaiman jest przede wszystkim wszechstronnym pisarzem. Oprócz komiksów i powieści napisał prace tak różnorodne, jak jeden z najbardziej lubianych odcinków Doktor Kto i angielski scenariusz dla Studia Ghibli Księżniczka Mononoke. Ale za moje pieniądze nie ma nic lepszego od Gaimana niż opowiadania.

Wydana po raz pierwszy w 1998 roku, Dym i lustra Kolekcjonuje dzieła z 1984 roku. Czytelnik odnajdzie w sobie erotykę, kartkę świąteczną, senne sci-fi, opowiadania bajek, dekonstrukcje wielkich autorów fantasy, a nawet odrobinę poezji. Ale przede wszystkim odkryją talent Gaimana do krótkiej, fantastycznej opowieści o horrorze, która wprawia cię w niepokój i kończy się… cóż, jeśli nie słyszysz rechotu Strażnika Podziemi jak z dużej odległości, może nie jesteś zwracając uwagę. —Susana Polo

Zdjęcie: Charles Vess/DC Comics

Mój ulubiony fakt o ciekawostkach Gwiezdny pył jest to, że Neil Gaiman i Diana Wynne Jones porównali kiedyś notatki z „Piosenki” Johna Donne’a — i w odpowiedzi na ten wiersz Gaiman napisał Gwiezdny pył i Jones napisał Ruchomy zamek Hauru.

Zarówno oryginalna powieść, jak i filmowa wersja Gwiezdny pył bawić się baśniowymi konwencjami (w podobny sposób, Ruchomy zamek Hauru czy). Podąża za Tristranem Thornem (w filmie Tristan), który obiecuje przywieźć upadłą gwiazdę dla najpiękniejszej dziewczyny w swojej wiosce — tylko po to, by dowiedzieć się, że upadła gwiazda jest w rzeczywistości upartą młodą damą. Na pływających statkach są wróżki, czarownice, piraci — to zabawna zabawa i fascynujący romans. I jakoś w wersji filmowej udaje się uchwycić magię, choć z kilkoma zmianami, aby uczynić ją bardziej kinową i nadać jej szczęśliwsze zakończenie.

Jednak oryginalne zakończenie książki jest jednym z najbardziej przejmujących, słodko-gorzkich zakończeń, jakie kiedykolwiek czytałem i zajmuje szczególne miejsce w moim sercu, ponieważ czuję się zdruzgotany. —PR

Zdjęcie: Harper Collins

Koralina to arcydzieło horroru dla dzieci. Wciąż pamiętam, jak znalazłem książkę w mojej lokalnej bibliotece, jednocześnie oczarowany i przerażony ilustrowaną okładką, która pokazywała postać z guzikami zamiast oczu. Niedawno przeskoczyłem z sekcji wczesnych czytelników do rozdziałów z rozdziałami średniej klasy iw pełni oceniałem książki po okładkach. Nie wiedziałem, jak mocno ta ikonografia będzie mnie prześladować przez najbliższe tygodnie. Dzięki temu stałem się także młodym fanem Neila Gaimana.

Nie pamiętałem, kiedy ostatnio czytałem książkę tak szybko. Zarozumiałość jest naprawdę przerażająca, nawet jeśli jesteś dorosły, i niewiarygodnie utożsamiana z nią jako dziecko. Podobnie jak inne dziecięce suspensy z portalu do innego świata (zobacz też: Porywający), Koralina gwiazdy młodej dziewczyny, która pragnie, aby jej życie po przeprowadzce do nowego domu było trochę inne. Wczołga się przez małe drzwi do innego wszechświata, gdzie spotyka Inną Matkę, która robi jej ulubione potrawy i pozwala jej przeżywać przygody, których naprawdę pragnie. Połów? Ona nigdy nie może odejść. Ponadto jej oczy zostaną zastąpione guzikami, jak wszyscy mieszkańcy tego wszechświata.

Znakomita jest też adaptacja filmowa. Piękny zbieg okoliczności sprawił, że popadłem w obsesję na punkcie animacji poklatkowej, szczególnie w erze kampowego horroru Tima Burtona — zwłaszcza wszystkiego, co wyreżyserował Henry Selick. Koralina został zaadaptowany przez studio animacji Laika (lata później zrealizowali Kubo i dwie struny, absolutny cud animacji). Wyreżyserowany przez Selick Koralina film jest kapryśny, cudowny i co najważniejsze, absolutnie przerażający. Oglądałem go w szóstej klasie i przez tygodnie śniły mi się koszmary. To było i nadal jest wszystko, czego kiedykolwiek pragnąłem. —Nicole Clark

Jego przemówienie inauguracyjne „Make Good Art” z 2012 r.

W 2012 roku byłem juniorem w college’u, zbliżając się do końca mojej edukacji i rozpoczęcia kariery w niestabilnej branży. To przemówienie inauguracyjne, na które natknąłem się po tym, jak znajomy udostępnił je na Facebooku, wywarło na mnie ogromny pozytywny wpływ w czasie, gdy potrzebowałem tego wzmocnienia.

Cała rzecz jest warta zachodu, ale szczególnie jedna część jest warta podkreślenia.

Ludzie nadal pracują w świecie freelancerów, a coraz więcej osób w dzisiejszym świecie to freelancerzy, ponieważ ich praca jest dobra, łatwo się z nimi dogaduje i dostarczają pracę na czas. I nawet nie potrzebujesz wszystkich trzech. Dwa z trzech są w porządku. Ludzie będą tolerować, jak bardzo jesteś nieprzyjemny, jeśli twoja praca jest dobra i dostarczasz ją na czas. Wybaczą spóźnienie w pracy, jeśli jest dobra i jeśli cię lubią. I nie musisz być tak dobry jak inni, jeśli zdążysz na czas i zawsze miło jest cię usłyszeć.

To cenna lekcja życia, zwłaszcza że praca coraz bardziej wkrada się w każdą część naszego życia. Jestem wdzięczny, że usłyszałem to w czasie, kiedy naprawdę tego potrzebowałem. —Pete Volk

Jego obecność na Tumblrze

Zanim omówię — tak, ludzie nadal używają Tumblra i jest on znacznie bardziej popularny niż większość ludzi myśli. Neil Gaiman jest aktywnym użytkownikiem Tumblra od 2011 roku i do dziś aktywnie korzysta z platformy mikroblogowania. Jest to godne uwagi, ponieważ celebryci są notorycznie prześladowani przez Tumblr. Jednak w jakiś sposób Neil Gaiman przeżył je wszystkie, obserwując z cienia własnej deski rozdzielczej.

Trzyma otwarte pudełko z pytaniami i odpowiada na pytania fanów. On daje życie oraz pisanie porad. Opowiada o różnych adaptacjach swoich dzieł, udzielanie informacji, które jest w stanie udzielić i odpowiadając podpisem „poczekaj i zobacz”, kiedy nie może. On gra wraz z głupimi żartami oraz dodatki do reblogów. Pomaga fanom wyśledzić niejasne linie, które napisał. I tak jak w rzeczywistości internetu, zajmuje się swoją częścią hejterzy i trolleale zawsze jest wobec nich niezwykle wdzięczny.

Rebloguje również posty, dodawanie nowych informacji, dostarczanie zabawnych komentarzylub udzielanie pomocnych wskazówek (zwykle powoduje to pewne zaskoczenie u ludzi, którzy organicznie natkną się na komentarz Neila Gaimana na wolności, i zawsze jest to naprawdę zabawne).

Po prostu dobrze prezentuje się w Internecie, co w dzisiejszych czasach jest niezwykle rzadkie. —PR

Neila Gaimana? Co robisz w moim falafelu?

Byłbym niedbały, gdybym nie wspomniał o odcinku serialu PBS Kids Artur gdzie Neil Gaiman przychodzi doradzać Sue Ellen w sprawie napisania własnej powieści graficznej. W odcinku spotyka Gaimana (przynajmniej jego Arthur-sona, który jest kotem) podczas czytania książki, a on daje jej kopię Koralina Powieść graficzna. Kiedy próbuje napisać własną książkę i zostaje zniechęcona opiniami przyjaciół i własnymi wątpliwościami, pojawia się wyimaginowana wersja Gaimana, która daje jej dobrą radę! To piękny odcinek o procesie twórczym — ale oferuje też wesołość małego kota Neila Gaimana siedzącego w falafelu. —PR