Z adnotacji wynika, że cztery zwykłe rdzenie „Zen 5”, każdy z 1 MB dedykowanej pamięci podręcznej L2, współdzielą 16 MB pamięci podręcznej L3. Z drugiej strony, osiem rdzeni „Zen 5c” wydaje się współdzielić mniejszą pamięć podręczną L3 o wielkości 8 MB, umieszczoną w czymś, co może stanowić oddzielny CCX. Każdy z nich ma także 1 MB pamięci podręcznej L2. Rdzenie „Zen 5c” mają taki sam IPC jak rdzenie „Zen 5”, jeśli są mierzone za pomocą popularnych testów porównawczych INT i FP, które nie przenoszą dużej ilości danych; może jednak pozostawać w tyle przy obciążeniach związanych z dużą ilością przesyłanych strumieniowo danych. Co więcej, rdzenie „Zen 4c” poprzedniej generacji były tradycyjnie ograniczone do niższych częstotliwości niż zwykłe rdzenie „Zen 4”, ponieważ fizycznie zagęszczone rdzenie nie były w stanie utrzymać wyższego napięcia rdzenia. Jeśli tak jest w przypadku „Zen 5c”, to tak naprawdę w przypadku „Strix Point” mamy na myśli interesującą konfigurację rdzeni hybrydowych z ośmioma rdzeniami o wysokiej wydajności IPC.