Po kilku nieudanych startach NASA w końcu rozpoczęła swoją misję Artemis I w listopadzie ubiegłego roku. Głównym celem misji było przetestowanie nowego sprzętu, takiego jak rakieta Space Launch System (SLS) i statek kosmiczny Orion, przed załogową misją Artemis II.
Artemis II będzie pierwszym załogowym startem z wykorzystaniem nowego systemu i jest obecnie planowany na przyszły rok. W tej misji czterech astronautów wyruszy na orbitę wokół Księżyca, co czyni ją pierwszą od 1972 roku misją z załogą, która opuściła niską orbitę okołoziemską. Po niej nastąpi Artemis III, której celem jest wylądowanie załogi na powierzchni Księżyca, wystrzelenie w 2025.
Jednak przed startem z załogą część sprzętu używanego w Artemis I wymaga odświeżenia. Na konferencji prasowej w tym tygodniu urzędnicy NASA przekazali więcej informacji o tym, czego nauczyli się podczas startu Artemis I i co zostanie zaktualizowane dla Artemis II.
Artemis II będzie pierwszym załogowym startem z wykorzystaniem nowego systemu i jest obecnie planowany na przyszły rok
„Za każdym razem, gdy po raz pierwszy lecisz czymś nowym, czegoś się nauczysz, i tak jest również w przypadku Artemis I” — powiedział Shawn Quinn, kierownik programu Exploration Ground Systems.
Pierwszym obszarem, nad którym należy pracować, jest mobilna wyrzutnia, czyli konstrukcja, w której znajduje się rakieta, gdy znajduje się na ziemi. Podczas startu Artemidy I, niektóre uszkodzenia tej konstrukcji zostały spowodowane przez ogromne ciepło o temperaturze 3000 stopni Fahrenheita z dopalaczy SLS. Ciśnienie od odpalania silników wysadził drzwi dwie windy w mobilnej wyrzutni. Jedna z tych wind została już naprawiona, a drugą planuje się utwardzić, aby była gotowa do następnego startu.
„Ogólnie rzecz biorąc, jesteśmy bardzo zadowoleni z działania krytycznych systemów, takich jak ramiona pępowinowe” — powiedział Quinn. „Kilka rzeczy zostało uszkodzonych bardziej niż oczekiwano, w tym niektóre z naszych przewodów pneumatycznych. Po starcie straciliśmy zapas gazowego azotu, co opóźniło przepływ wody, która spłukałaby część [Solid Rocket Booster] pozostałości wcześnie. Z tego powodu niektóre z naszych przewodów pneumatycznych uległy korozji”.
„Za każdym razem, gdy po raz pierwszy lecisz czymś nowym, czegoś się nauczysz, i tak jest również w przypadku Artemis I”.
Doszło do dodatkowych uszkodzeń płyt wybuchowych wokół otworu płomienia, które zostały uszkodzone przez ciepło i są obecnie wymieniane.
Innym obszarem zainteresowania była osłona termiczna statku kosmicznego Orion. Zespół odkrył, że osłona termiczna zużyła się w inny sposób niż przewidywały modele.
Osłona termiczna jest ablacyjna, co oznacza, że została zaprojektowana i oczekuje się, że ulegnie pewnej erozji podczas ponownego wejścia w atmosferę. „Częścią tego ogrzewania do 5000 stopni Fahrenheita, które napotkasz podczas ponownego wejścia, jest to, że zobaczysz zwęglenie tego materiału” – wyjaśnił Howard Hu, kierownik programu Orion. – Coś w rodzaju tego, co robisz podczas grillowania.
Jednak to, co było widoczne na osłonie termicznej Oriona, to raczej odpadanie małych kawałków niż ogólna ablacja. Zespół przegląda teraz dane z czujników i wykorzystuje kontrolę wizualną, aby lepiej zrozumieć ten problem.
Hu podkreślił, że degradacja osłony termicznej mieści się w dopuszczalnych granicach. „Pozostała nam znaczna część marginesu” – powiedział. Margines ten ma na celu uwzględnienie zmian w środowisku atmosferycznym, przez które statek kosmiczny będzie przelatywał, jednocześnie chroniąc załogę wewnątrz przed upałem.
Innym obszarem zainteresowania była osłona termiczna statku kosmicznego Orion
„Jesteśmy bardzo ostrożni, aby upewnić się, że dokładamy należytej staranności” — powiedział Hu. „Czujność jest dla nas bardzo ważna podczas latania z załogą. Chcemy mieć pewność, że mamy znaczny margines ochrony przed różnymi niepewnościami i zmianami, których możesz doświadczyć, gdy ponownie wejdziemy w atmosferę”.
Urzędnicy NASA potwierdzili, że przy pełnym przeglądzie danych nadal celują w wystrzelenie Artemis II w listopadzie 2024 r.