Jedna z największych atrakcji Vecna: Wigilia zagładyostatnią kampanię w ciągu dziesięciu lat Piąta edycja Dungeons & Dragons, jest fakt, że można grać postacią na wysokim poziomie. Większość kampanii D&D kończy się na poziomie 10. Ewa Ruiny zaczyna się tam, a następnie przechodzi do poziomu 20, czyli limitu gry. Oznacza to, że gracze rozpoczną historię z niezwykle potężnymi, potencjalnie przełomowymi zaklęciami i umiejętnościami. Jak więc projektantom z Wizards of the Coast udało się utrzymać bohaterów w ryzach, uniemożliwiając im wysadzanie w powietrze całej narracji od razu? Odpowiedź to bardzo, bardzo ostrożnie.
Po pierwsze, niebezpieczeństwo tutaj jest realne. Użytkownicy magii na wysokim poziomie mogą korzystać z wielu potężnych zaklęć przed lub na poziomie 10. Można ich użyć do szybkiego ujawnienia sekretów, które mogą zepsuć takie rzeczy, jak prawdziwe intencje głównych postaci lub lokalizacje ludzi lub przedmiotów. Przypadkowe użycie tych umiejętności, zwłaszcza na początku, może zepsuć… cóż, tak naprawdę wszystko. Dlatego projektanci wyraźnie zauważyli, że niektóre obszary w Vecna: Wigilia zagłady różnią się od innych. Obejmuje to powszechne wykorzystanie Niewykrywanie w określonych lokalizacjach. To zaklęcie w Podręcznik gracza co gwarantuje, że ludzie i przedmioty „nie będą mogły być celem kogokolwiek wróżbiarstwo magiczne lub postrzegane” za pomocą innych magicznych środków. Inne osłabienia nie są tak subtelne.
Wydaje się, że szczególnie dużym problemem były zdolności teleportacyjne. Vecna: Wigilia zagłady często narracyjne machanie rękami, aby je stonować lub całkowicie zakłócić. Na przykład głównym miejscem kampanii jest Sigil, Miasto Drzwi na Rubieżach. To cała płaszczyzna wieloświata, do której można wejść lub wyjść jedynie poprzez szereg niejasnych portali. Gdy gracze opuszczą centrum, nie ma możliwości powrotu, dopóki zadanie nie zostanie wykonane.
W innych lokalizacjach po prostu zaznaczono w sekcji „Efekty regionalne” danego rozdziału, że niektóre zaklęcia nie działają zgodnie z przeznaczeniem — włączając w to zaklęcia teleportacji i przywoływania oraz zaklęcia, które w innym przypadku pozwoliłyby odkryć lokalizację stworzenia lub obiektu. może szukać.
Największe osłabienia tak naprawdę wcale nie są osłabieniami. Są to cechy wpisane w potwory wysokiego poziomu, z którymi gracze spotykają się w trakcie kampanii. Należą do nich standardowy zestaw funkcji, które widzieliśmy już od dziesięciu lat, takich jak zdolności reakcji uruchamiane, gdy postać zyskuje przewagę, oraz potężna odporność na określone rodzaje obrażeń. Jest też uniwersalna funkcja „legendarnego oporu”, która była częścią tej edycji od samego początku. Oznacza to, że dla niektórych stworzeń w Vecna: Wigilia zagładygdy postać poprawia je zaklęciem lub inną zdolnością wymagającą wykonania rzutu obronnego, ale kończy się to niepowodzeniem, może po prostu zdecydować się na odniesienie sukcesu.
Doświadczeni Mistrzowie Lochów oczywiście oczekują tego i przygotowują sugestywne opisy oparte na faktach, zamiast po prostu mówić: „Nie, nie, nie zrobiłeś tego!” i głośne przeczytanie regulaminu.
Wiele razy podczas gry w D&D ratowałem swój tyłek jako DM dzięki jakiejś specjalnej zasadzie, którą projektanci starannie uwzględnili w tekście książki. W końcu taki rodzaj nadzoru jest jedną z korzyści płynących z prowadzenia opublikowanej przygody. Graczy też nie powinno to dziwić. Czy w grze, w której osoba siedząca u szczytu stołu może ukryć swoje rzuty za ekranem i mniej lub bardziej legalnie okłamać Cię w twarz, aby uczynić historię bardziej ekscytującą, czy naprawdę spodziewałeś się, że będzie inaczej?