Moment tych podwyżek cen zbiega się z wprowadzeniem na rynek obecnych procesorów Intel do komputerów stacjonarnych „Arrow Lake”. Chipy Core Ultra 200S miały prezentować najnowsze osiągnięcia Intela, ale mieszane recenzje dotyczące wydajności i agresywne ceny skłoniły wielu producentów do dalszego zakupu starszych generacji. Pomimo wprowadzenia nowych modeli konstruktorzy majsterkowicza nadal wybierają chipy starszej generacji, umożliwiając firmie Intel osiąganie lepszych marż na produktach wytwarzanych przy użyciu dojrzałych węzłów procesowych Intel 7 i Intel 10. W przeciwieństwie do Arrow Lake, które opiera się na zewnętrznych odlewniach TSMC i ogranicza elastyczność Intela, te starsze chipy znajdują się całkowicie pod kontrolą Intela w zakresie kosztów produkcji i decyzji cenowych.
Intel doskonale zdaje sobie sprawę, które jednostki SKU są najpopularniejsze. Chipsy takie jak i5-14400F i i3-14100F są powszechnie stosowane w konstrukcjach typu „zrób to sam” i w gotowych systemach i to właśnie one odnotowują największy wzrost cen na rynkach międzynarodowych. Podczas gdy konsumenci w USA mogą spodziewać się podwyżek cen o około 10%, rynki azjatyckie w przypadku niektórych modeli czekają podwyżki bliższe 20%. Jest to rozczarowujące dla konsumentów, którzy mieli nadzieję, że chipy starszej generacji staną się tańsze wraz z wprowadzeniem na rynek nowych. Jednak Intel wydaje się bardziej skoncentrowany na ochronie swoich marż niż na czyszczeniu zapasów. Ponieważ sprzedaż Arrow Lake nie spełnia oczekiwań, utrzymanie solidnych zysków z poprzednich generacji wydaje się mądrzejszą krótkoterminową strategią Intela mającą na celu wsparcie rozwoju nowych produktów i utrzymanie finansów firmy.