Honor Among Thieves to wszystko, na co liczyli fani Dungeons & Dragons

To początkowe podejście bez spoilerów Dungeons & Dragons: Honor wśród złodziei pochodzi z debiutu filmu na konferencji SXSW 2023. Będziemy mieć bardziej dogłębne relacje, gdy zbliża się data premiery filmu.

Żyjemy w nowej złotej erze filmów i programów fantasy. Dawno minęły czasy, kiedy epickie przygody fantasy miały niski budżet, który sparaliżował produkcję, lub scenariusze, które okazywały jawną pogardę dla gatunku. Teraz elfy, smoki i magia są tak samo ważną częścią popkulturowego ducha czasu, jak sitcomy w latach 90. A jednak dzięki ogromnemu sukcesowi Gra o tronprogramy i filmy fantasy są zwykle mroczne i ponure, zarówno w tonie i w oprawie wizualnej. To tylko jeden z wielu powodów, dla których powstał ten film Dungeons & Dragons: Honor wśród złodziei jest takim szokiem dla systemu: to próba udowodnienia, że ​​w końcu jesteśmy gotowi na zabawę, chaos i pełną dziwactwa gatunku fantasy.

Co sprawia, że Lochy i smoki wyjątkowym jako gra jest sposób, w jaki system działa jak ogromna piaskownica. Nie ma dwóch takich samych gier, mimo że gracze używają tak wielu takich samych narzędzi. Nowy film Johna Francisa Daleya i Jonathana Goldsteina, oparty na scenariuszu napisanym przez Daleya, Goldsteina i Michaela Gilio, wydaje się być zaproszeniem do udziału w ostatniej sesji w kampanii, którą prowadzą od lat.

To jak oglądanie odcinka Krytyczna rola i zdając sobie sprawę, że grupa nie tylko stworzyła dobrą historię znikąd, ale grali razem przez długi czas, jeszcze zanim kamery się przekręciły. Nawet wcześniej Honor wśród złodzieibard Edgin (Chris Pine) opowiada historię o swoim pochodzeniu, aby widzowie mogli zrozumieć jego motywację (jego rzeczywiste słowa), a my widzimy jego przeszłe przygody z większością innych postaci, film wydaje się być ostatnim rozdziałem w bardzo długim i zawiłą historię.

Oto, co robią najlepsze historie: zapraszają cię do rozległego, zawiłego świata, który wydaje się istnieć na długo przed pojawieniem się tych postaci w historii i daleko poza tą konkretną przygodą. Honor wśród złodziei asy w budowaniu świata. Nazwa upuszcza kilka kluczy D&D lokacjach, takich jak Baldur’s Gate i Waterdeep. Ale prawdziwe poczucie więzi dla fanów gry wynika ze sposobu, w jaki film wykorzystuje prawdziwe scenografie i lokalizacje, aby oddać wielkość i wielkość świata, i wypełnia je mnóstwem postaci i widoków w tle, od ruin po starożytne pomniki. W pewnym sensie podejście jest podobne do oryginału Jamesa Camerona Awataraktóry opowiada dość prostą, nieskomplikowaną, często przewidywalną historię, dzięki czemu Cameron może skupić się na budowaniu ogromnego świata bez przytłaczania publiczności.

W Honor wśród złodziei, takie podejście się opłaca. Historia grupy odmieńców wyruszających na poszukiwanie magicznego artefaktu w celu dokonania napadu nie jest zbyt skomplikowana i często przewidywalna. Ale jest skuteczny i na temat, zaprojektowany tak, aby postacie i świat mówiły same za siebie.

Dla widzów, którzy nigdy nie grali Lochy i smoki, świat filmu nie będzie trudniejszy do zrozumienia niż Westeros czy Śródziemie, z wyjątkiem wszystkich stworzeń i kultur, od ludzi-smoków, przez ludzi-jaszczurki, po ludzi-koty. (Tabaxi w tym filmie rządzą). Istnieje podobnie duża różnorodność stworzeń, takich jak sowoniedźwiedzie i mimiki. W filmie zastosowano wiele praktycznych efektów stworzeń, które wyglądają niesamowicie, choć czasami poprawki CGI nie łączą się tak dobrze, jak mogłyby. Świadczy to o zaufaniu scenarzystów do publiczności, że nie wyjaśniają przesadnie, jak działają rzeczy w tym świecie, niezależnie od tego, czy chodzi o magię, zdolności bohaterów, frakcje takie jak Harfiarze czy Szmaragdowa Enklawa, czy też anachroniczną technologię, która stawia to film bliżej Wierzba Lub Oblubienica księżniczki niż Władca Pierścieni.

Ale różnice między Lochy i smoki i inne franczyzy fantasy to idealne miejsce Honor wśród złodziei naprawdę błyszczy. Zaczyna się od przedstawienia magii w filmie, która nie przypomina niczego innego w telewizji lub filmie. Nie ma czarodziejów wymachujących różdżkami, strzelających wokół CGI promieniami światła. Zamiast tego potrzebują fizycznych składników, gestów, słów, a nawet koncentracji, aby rzucać wszelkiego rodzaju zaklęcia, proste i złożone. Film bardzo wyraźnie pokazuje, że magia ma swoje ograniczenia — na przykład zakrycie ust czarownika powstrzymuje go przed rzucaniem zaklęć.

Zdjęcie: Aidan Monaghan/Paramount Pictures

Jednak niezależnie od tego, jak fajna jest magia, Daley i Goldstein dbają o to, aby każdy członek głównej drużyny miał chwilę na popisanie się swoimi umiejętnościami klasowymi, od barbarzyńcy Holgi (Michelle Rodriguez) szalejącego i kopiącego wszystkim tyłki w oszałamiająco choreograficznych sekwencjach akcji po Pine’s bard motywujący kolegów z drużyny do osiągania celów. Jednak wyróżnia się diabelski druid Doric Sophii Lillis, który kradnie scenę, używając Dzikiego kształtu w najlepszej sekwencji filmu, pojedynczej ucieczce przez zamek, który prezentuje różne stworzenia i udowadnia, że ​​druidzi są najlepszą klasą. (Walcz ze mną.)

Prawdopodobnie żadna postać nie czuje się tak, jakby pochodziła prosto z sesji gry, jak paladyn Xenk (Regé-Jean Page). W tym filmie jest on postacią graną przez Jessego Plemonsa Noc gier, niesamowicie poważna postać otoczona głupimi głupkami. Czuje się również jak ten starszy gracz, który dołącza do stołu nowicjuszy z postacią OP, w którą grają od lat i który traktuje grę bardzo poważnie, odmawiając złamania postaci i nieustannie przypominając, że „nie tolerują kolokwializmów”.

Dla fanów gry lub któregokolwiek z jej setek produktów pochodnych to prawdziwa radość widzieć tę dynamikę rozgrywającą się na ekranie bez wstydu, widzieć znane lokacje zrealizowane z tak bogatymi szczegółami i widzieć ten świat zaludniony przez stworzenia, które sprawiają, że D&D jest tak wyjątkową serią. (Pożeracz intelektu to kradnący sceny.) Film świetnie radzi sobie również z uchwyceniem różnych tonów, których gracze mogą doświadczyć we własnych kampaniach, od horroru po kampową zabawę i od epickiej fantazji po ekscytujący napad.

Ten ostatni punkt ma kluczowe znaczenie dla sukcesu filmu, który żongluje kilkoma tonami i gatunkami, zachowując przy tym żartobliwą powagę. Postacie nieustannie przegrywają w walkach i łamigłówkach. To pohukiwanie i zamieszki, aby zobaczyć, jak są totalnymi głupkami, ale także triumf, gdy w końcu im się uda. Nie ma tu zażenowania elementami fantasy ani ich pochodzeniem, ani próbą ukrycia lub podcięcia nerdowskich rzeczy sarkastycznymi, lekceważącymi komentarzami. Nikt nie kpi sobie z imion ani umiejętności. Pojawienie się wypierającej bestii lub galaretowatej kostki nie wywołuje żartów, że są śmiesznymi stworzeniami: są po prostu traktowane jako niebezpieczne.

Film jest zabawny i poważny przez cały czas, skupiając się na tym, że dla bohaterów są to poważne sytuacje. Barbarzyńca grana przez Rodrigueza wciąż nie może się otrząsnąć po zerwanym związku, a kiedy jej fabuła się opłaca, to jest przezabawne — ale publiczność wciąż jest zaproszona do odczuwania i empatii wobec jej bólu. Dungeons & Dragons: Honor wśród złodziei nie odtwarza mechaniki gry ani poczucia improwizacji, a także, powiedzmy, Legenda Vox Machiny, ale to jest najlepsze Lochy i smoki film, na który mogliśmy liczyć. To nie tylko zabawny film fantasy, ale także świetna adaptacja sesji gier. Jest to zaproszenie do nowej, bardziej wizualnej wersji świata oddanego graczom, który już pokochali — i który najwyraźniej kochają też filmowcy.

Dungeons & Dragons: Honor wśród złodziei zadebiutuje w kinach 31 marca.