QAnon stał się niemal nieuniknioną częścią polityki. Spisek jest zorganizowany wokół anonimowej postaci o imieniu Q, która rzekomo działała w administracji Trumpa. Korzystając z anonimowych forów dyskusyjnych, Q wysłał szereg tajemniczych wiadomości o planie masowych aresztowań demokratycznych polityków i celebrytów, którzy rzekomo porywają i mordują ogromną liczbę dzieci. (Nie są). Q spędził teraz trzy lata obiecując rychłe aresztowania, podczas gdy grupa QAnon stała się rodzajem teorii superkonspiracji, przyciągającej ludzi z całego świata, zbudowanej wokół wiwatowania dla masowych egzekucji i stanu wojennego.
Zatem na papierze zdemaskowanie osoby (lub ludzi) stojącej za Q brzmi jak wielka sprawa. I to jest cel P: Into the Storm, serial dokumentalny HBO wyreżyserowany przez Cullena Hobacka. Hoback wytropił niektórych ludzi, którzy wspierali i spopularyzowali QAnon, szukając tego, co HBO nazywa „mózgiem” stojącym za tą teorią.
Niestety, W stronę burzy nie jest dekonstrukcją QAnon, a raczej jego brudnym lustrem. Sześciogodzinna seria w żmudny i obsesyjny sposób przedstawia domniemany wewnętrzny krąg ruchu, jednocześnie omawiając niezliczone powody, dla których przesłania Q przemawiają do ludzi, a także wpływ QAnona na wierzących i ludzi wokół nich. Uosabia wszystkie sposoby, na jakie idealistyczne wartości dziennikarskie – oddanie humanizowaniu tematów, cel ujawnienia potężnych złoczyńców i przekonanie, że ujawnienie prawdy wyzwoli ludzi – zawodzą w obliczu ruchów ekstremistycznych.
Na początku tego miesiąca zwiastun serii Hobacka wzbudził krytykę ze strony badaczy zajmujących się zwalczaniem dezinformacji, który martwił się, że może stać się narzędziem rekrutacyjnym QAnon. Zła wiadomość jest taka W stronę burzy łamie kilka najlepszych praktyk dotyczących zgłaszania ekstremizmu. Dobra wiadomość (chyba?) Jest taka, że jest prawie tak nudny, że nie da się go oglądać. Zamiast ogólnego przeglądu QAnon lub skrupulatnego argumentu na rzecz tożsamości Q, serial koncentruje się na kilku zwaśnionych operatorach forów dyskusyjnych i wpływowych uczestnikach YouTube (lub „QTube”), dokumentując ich za pomocą kombinacji formalnych wywiadów i niekończących się fragmentów. sceny z życia. Wyobrażać sobie Tiger King, ale o trollach z forum, które sprawdzają swoje kanały na Twitterze.
W stronę burzy w dużej mierze dotyczy operatorów 8chan (później ponownie wprowadzonego jako „8kun”), forum dyskusyjnego typu „wszystko idzie”, na którym umieszczane są „spadki Q”. Hoback spędził lata odwiedzając Filipiny, aby porozmawiać z twórcą 8chan, Fredrickiem Brennanem; jej obecny właściciel Jim Watkins; i syn Watkinsa Ron, były administrator serwisu. Brennan publicznie – i dość wiarygodnie – oskarżył rodzinę Watkinsów bycia potencjalnie za Q, a Hoback uzyskał bezprecedensowy dostęp do nich wszystkich. Dla ludzi, którzy studiują QAnon, zdobywanie nowych szczegółów z jego wywiadów będzie głównym punktem programu.
Ale W stronę burzy jest zbyt bezcelowy, aby ten dostęp był przekonujący. Po pierwszym odcinku staje się głównie dokumentem o 8chan w ogóle, w tym zaciekłym sporem między Brennan a rodziną Watkinsów, napędzanym rolą 8chan w kilku skrajnie prawicowych masowych strzelaninach. Podczas gdy niektórzy z jego poddanych twierdzą, że są apolityczni, są uwikłani w prawicową politykę, skłonni do rzekomo ironicznej bigoterii i skrajnie nonszalanccy wobec rasistowskiej przemocy.
Seria bez przekonania pokazuje, jak te wydarzenia wiążą się z większą prawicową polityką, w tym interakcjami Watkinsa z QTuberami. Ale ogromne fragmenty są poświęcone Hobackowi po prostu spędzaniu czasu z trio – opisując ich międzyludzki dramat, rzucając pytania w softball na wiele kontrowersji związanych z 8chan i pozwalając im pontyfikować na temat wolności słowa i ich ulubionych hobby. Seria mogłaby być krótsza o godziny, gdyby zawierała rzekomo zabawne sceny, takie jak Jim Watkins wydający pierdnięcie rękami lub wyjaśniający, jak napełnić pióro wieczne.
W stronę burzy najwyraźniej próbuje sprawić, by najbardziej znani gracze QAnon wyglądali absurdalnie. Traktując ten wynik za pewnik, Hoback ledwo przejmuje się obaleniem ich twierdzeń lub przedstawieniem poza kontekstem, taktyka badaczy przez lata zniechęcała. To, co niektórzy widzowie mogą uznać za prostotę lub złą argumentację, dla innych można łatwo kupić jako czarujące słabostki lub retoryczny triumf. W porównaniu z filmami dokumentalnymi o ekstremizmie lubić Alt-Right: Age of Rage, W stronę burzy ledwo przyznaje, że istnieją siły, które traktują QAnon poważnie i próbują temu przeciwdziałać – a przynajmniej udzielanie wsparcia dla ludzi to zranione.
Takie podejście sprawia, że polowanie Hobacka na Q wydaje się dziwnie nieskuteczne. W stronę burzy oznacza, że jeśli wystarczająco długo będziesz rozmawiać z grupą trolli internetowych, wymkną się one i ujawnią swoje sekrety. Tak więc widoczne badania serii polegają zasadniczo na trenowaniu kamery na ludziach, o których wiadomo, że lubią oszukiwać i manipulować dziennikarzami, a następnie pytają, czy to Q.
W stronę burzy dotyka jednej przekonującej tezy: QAnon jest w swej istocie griftem. Jim i Ron Watkins przyznają, że QAnon jest jedyną rzeczą, która utrzymuje 8kun na powierzchni, i mają ogromną motywację do utrzymania Q na platformie. Wydaje się, że QTubers naprawdę wierzą niektórym twierdzeniom Q, ale opisują również, że są kuszeni tym, jak QAnon zwiększył ich ruch. Hoback opisuje, w jaki sposób teoria rozprzestrzeniła się z niejasnego posta na forum przez prawicową machinę wpływów, w tym byłych urzędników Trumpa, takich jak Michael Flynn, i prominentne postacie medialne, takie jak Alex Jones.
Ale oprócz tego, że jest wypełniony godzinami dramatu 8chan, wszystko to jest opakowane w niepotrzebnie konspiracyjne ramy. Seria złowieszczo podkreśla więzi wojskowe urzędników lub ich powiązania z badaniami „psyop”, podczas gdy wszystko, co często wydaje się konieczne, to dobre podejście do marketingu wirusowego. Wydaje się niezwykle chętny do kupowania samowywyższających się opowieści poddanych, a więc kiedy szczegół robi wydają się dziwne i alarmujące, trudno to oddzielić od szumu.
Hoback ujawnia wiele informacji na temat tożsamości Q lub przynajmniej nazwiska jednej osoby, która rzekomo obsługiwała konto. Jego twierdzenie odzwierciedla dość dobrze znaną teorię na temat QAnon i opiera się na przeanalizowaniu niektórych podejrzanych i niezobowiązujących wypowiedzi podmiotu wywiadu. Z powodów wymienionych powyżej W stronę burzy sprawia, że ocena tego wielkiego odkrycia jest niesamowicie trudna – ponieważ niewiele wskazuje na to, powiedzmy, temat nie tylko się z nim bawił.
W stronę burzy rozwiązuje również poważny problem: ujawnienie Q prawdopodobnie nie powstrzymałoby QAnon. Ruch odwołuje się do długotrwałej nieufności wobec potężnych instytucji i jest notorycznie odporny na weryfikację faktów lub obalanie. Od czasu oryginalnych postów Q, jest on insynuowany w Kościoły chrześcijańskie, kampanie przeciwko handlowi ludźmi w celach seksualnych, społeczności wellness, i Duchowość New Age, czasami w sposób, który nawet nie odnosi się do Q jako osoby. Ludzie promowanie pomysłów QAnon nie są ukryte w cieniu; oni byli przemawiając w Fox News i innych prawicowych sieci, podczas gdy Q mija miesiące bez publikowania postów. Seria odwołuje się do tego wszystkiego – ale tylko jako krótkie podsumowanie pracy innych reporterów.
Chwytanie się mistrza manipulacji brzmi jak fascynujący pomysł. Ale jeśli W stronę burzy to jakakolwiek wskazówka, jest o wiele mniej interesująca niż przyziemne struktury, które uczyniły QAnon tak popularnym. (Również a serie sześciogodzinne Powinien mieć miejsce, aby zagłębić się w oba.) Jako film dokumentalny o ekstremizmie online popierającym Trumpa, praca Hobacka sąsiaduje z film z zeszłego roku Czuje się dobrze, który użył memu żaby z kreskówek Pepe do dokładnej kroniki chaotycznej dziwności współczesnej polityki. Natomiast W stronę burzy po prostu próbuje odpowiedzieć na fałszywy spisek, znajdując prawdziwy – po drodze poddając widzów niektórym z najnudniejszych politycznych krzyżowców na świecie.
P: Into the Storm Premiera 21 marca w HBO i HBO Max.