Disney robi najlepszy serial o superbohaterach, ale nie ma go w MCU

To dziwny czas, aby być fanem opowiadania historii o superbohaterach w USA. Z jednej strony jest to nadal dominujący gatunek w wielu największych filmach i programach telewizyjnych tworzonych przez największe hollywoodzkie studia. Z drugiej strony, większość superbohaterów tak postępuje faktycznie się udało na dużym lub małym ekranie w Twojej okolicy w ciągu ostatnich kilku lat był pozbawiony inspiracji, przewidywalny i bardziej zainteresowany tym, aby nikogo nie wkurzyć, niż stać się czyjąś ulubioną historią.

Częściowo ze względu na obecny stan Hollywood, większość najlepsza opowieść o superbohaterach co się teraz dzieje, to międzynarodowa telewizja i film. Na przykład najlepszy serial o superbohaterach „emitowany obecnie w telewizji” jest produkowany przez Disneya, ale nie jest to ani opowieść Marvela, ani Disney Plus (przynajmniej nie w USA, gdzie jest emitowany w cotygodniowych pakietach w kanałach z większością Disneya). właściciel streamera Hulu). To wielopokoleniowa, wielogatunkowa saga o superbohaterach, stworzona przez koreańską branżę telewizyjną i kręcąca kręgi narracyjne wokół swoich kuzynów Disney Plus z MCU.

Poruszający (무빙) zaczyna się skromnie, głównie jako nadprzyrodzony dramat o dojrzewaniu. Fabuła skupia się na Kim Bong-seoku (Lee Jung-ha), uroczym nastolatku mieszkającym z mamą na sennych przedmieściach, desperacko starającym się utrzymać w tajemnicy swoją nadprzyrodzoną moc. Kiedy emocje Bong-seoka biorą nad nim górę, co zdarza się często w przypadku nastoletniego chłopca, zaczyna unosić się w powietrzu.

Wczesne odcinki serialu ukazują pracę włożoną w utrzymanie władzy Bong-seoka pod kontrolą. Jego opiekuńcza mama, Mi-hyeon (Han Hyo-joo), codziennie rano obciąża go ciężarkami i dba o to, aby zawsze jadł jak najwięcej, aby utrzymać wagę. Kiedy Bong-seok czuje, że jego emocje zaczynają narastać, recytuje cyfry pi (niepoprawnie, jak się w końcu dowiemy), próbując odwrócić uwagę od uczuć i utrzymać stopy na ziemi. To przeważnie działa. Dopóki Bong-seok nie spotyka ucznia z przeniesienia Hui-soo (Alchemia duszGo Youn-jung), nastolatka skrywająca własne supermocne sekrety, która mieszka z tatą Jang Ju-wonem (Ryu Seung-ryong). Hui-soo uszczęśliwia Bong-seoka, a to sprawia, że ​​chce latać.

Ta historia wystarczyłaby jako czarujący dramat o supermocarstwach. Jednakże, Poruszającyna którym opiera się narzędzie internetowe o tej samej nazwiema znacznie większe ambicje — a budżet, zgłoszone 37 milionów dolarów, aby je wspierać. Pierwsze siedem odcinków, które wyemitowano za jednym zamachem 9 sierpnia, łączy słodycz dorastania Bong-seoka i rozwijającego się związku Hui-soo z bezwzględnym wątkiem akcji o tajemniczym mężczyźnie posiadającym nadprzyrodzoną niezwyciężoność, Franku (Ryoo Seung-bum), który poluje i zabija dorosłych obdarzonych supermocami. Walki, które następuje, są brutalne, wyraźnie brutalne i zawsze obejmują Franka próbującego ustalić, czy jego cel ma dzieci. Wysłany przez rząd USA Frank ma za zadanie nie tylko zabicie całego pokolenia koreańskich superpotężnych jednostek, ale także wykorzenienie kolejnego pokolenia superpotęgów w jakimś niejasnym, złowieszczym celu.

Powtarzam: ta historia wystarczyłaby jako połączenie współczesnego dramatu o superbohaterach dla nastolatków i bezwzględnego thrillera akcji. Ale znowu jest ambitniej. W sześcioodcinkowym (i wciąż liczonym) narracyjnym objeździe do lat 90. XX wieku, kiedy Korea przechodziła od dyktatury wojskowej do rządu demokratycznego, opowiemy historie o tym, jak obdarzeni supermocami rodzice Bong-seoka i Hui-soo poznali się, zakochali i zostali dokooptowani do tajnych misji rządowych (niekoniecznie w tej kolejności). Ponieważ zaczęliśmy tę historię współcześnie, wiemy, że mama Bong-seoka i tata Hui-soo zostali samotnymi rodzicami, co dodaje tragicznej i dramatycznej ironii wszystkiemu, co dzieje się w tych retrospekcjach. Rezultatem jest mistrzowskie wykonanie łączenia gatunków, jak np Poruszający wykorzystuje struktury fabularne z thrillerów szpiegowskich, romansu o superbohaterach w stylu Richarda Donnera i kina gangsterskiego, aby pomóc nam zrozumieć i zadbać o to nieoczekiwane obejście narracji.

Kiedy MCU po raz pierwszy zostało właściwie uruchomione, prezes Marvel Studios, Kevin Feige, celowo sięgnął po różne gatunki w kinowej historii każdego superbohatera, nadając każdemu z wczesnych wysiłków filmowych odrębny klimat i zestaw zasad fabularnych. To sprawdziło się, jeśli chodzi o przyciągnięcie i utrzymanie publiczności w dużej mierze niezaznajomionej z konwencjami superbohaterów. Człowiek z żelaza był hitem akcji, który pojawił się w odpowiednim czasie, zakorzeniony w niepokojach świata rzeczywistego w związku z trwającą wojną w Afganistanie i amerykańskim kompleksem wojskowo-przemysłowym. Kapitan Ameryka: Pierwsze starcie celowo skierował ten sam rodzaj nostalgicznej energii przygód, co sprawił, że seria Indiana Jones stała się tak popularna dekady wcześniej. I Thorchoć z mniejszym powodzeniem niż dwa poprzednie przykłady, sięgnął po elementy high fantasy, aby wprowadzić boską postać do MCU.

Jest to strategia, którą MCU mniej więcej wdrożyło w erze Disney Plus TV – z niezbyt dobrymi wynikami. W końcu odbiorcy mediów w 2008 r. nie są odbiorcami mediów w 2023 r. Przeciętny widz ma nie tylko znacznie większą wiedzę w zakresie opowiadania historii o superbohaterach, ale ogólnie pod względem struktury opowieści i gatunku. Szybciej się nudzimy i znacznie łatwiej jest nam wtedy sięgnąć po coś innego. W tym krajobrazie medialnym wiele historii MCU może wydawać się krótkowzrocznych, jeśli chodzi o temat i skupienie się na gatunku, zmuszone do pozostania na własnym podłożu narracyjnym, nawet jeśli nie ma to sensu dla historii, aby przypadkowo nie ujawniły wiedzy o postaci lub wyznaczonego punktu fabuły dla przyszłego projektu Marvela. Jak na gatunek superbohaterów, który w dużej mierze czerpie swoją cudowność z poczucia możliwości nieograniczonych regułami świata rzeczywistego, jest to trochę kłopotliwe.

W porównaniu do większości zachodnich mediów, K-dramaty są znacznie bardziej wyćwiczeni w zabawie gatunkowej. Jest to szczególnie prawdziwe, jeśli chodzi o włączenie elementów nadprzyrodzonych, fantasy i science-fiction do romantycznej potrawy. Chwila Gra Kałamarnica ma zostań dzieckiem z plakatu ze względu na sukces K-dramatu na Zachodzie, jego realistyczna sceneria i nihilistyczne wibracje sprawiają, że jest to pozycja odstająca w krajobrazie K-dramatu, znacznie lepiej znana z fabuł skupiających się na romansach, które często obejmują również zwroty gatunkowe, takie jak zamiana ciał lub podróże w czasie . Poruszający nie jest tym, co nazwałbym standardowym dramatem K, ale zręczne połączenie gatunkowe serialu i chęć podążania za historiami bohaterów dokądkolwiek prowadzą – włączając w to trzy dekady w przeszłość lub do gatunku przestępczości zorganizowanej – to klasyka K. -dramat. To rodzaj wielogatunkowej, opartej na emocjach opowieści, z której historie amerykańskich superbohaterów mogą się wiele nauczyć.

Obraz: Hulu

Obraz: Hulu

Drugi sezon Loki (dostępne później tej jesieni) wydaje się, że mogłoby być zabawny i ekspansywny w swoim gatunku, ale wątpię, czy pasowałby do skali i zakresu emocjonalnego Poruszający. Poruszający w jednym odcinku mieści więcej historii — w tym dobrze zrealizowane, sprytnie skonstruowane sekwencje walki i akcji — niż wiele seriali o superbohaterach przez cały sezon. I w przeciwieństwie do większości współczesnych hitów o superbohaterach, akcja rzadko wydaje się obowiązkowa i zamiast tego wpasowuje się w charakter serialu.

Poruszający działa, ponieważ jego bohaterowie czują, że żyją, oddychają i czują ludzi z rozpoznawalnymi marzeniami – takimi jak bycie dobrym rodzicem, znalezienie dobrej pracy lub dostanie się na niedrogie studia. Jeśli gatunek superbohatera popularność wzrosła po 11 września i był wówczas bezpośrednio powiązany z obawami współczesnych Amerykanów co do naszej roli w wojnie światowej Poruszający jest cholernie odświeżający, ponieważ podobnie jak większość z nas, widzów, większość bohaterów po prostu próbuje przetrwać dzień. Ich marzeniem nie jest uratowanie świata, ale znalezienie małej, dobrej roli do odegrania w społeczeństwie, sąsiedztwie, rodzinie.

Skupiając się na rodzicach, którzy rezygnują z większych ambicji superpotęgi, aby chronić swoje dzieci, Poruszający ośmiela się sugerować, że największa siła nie leży w potędze fizycznej czy gromadzeniu się władzy politycznej, ale raczej w naszym zaangażowaniu w kochanie i bycie kochanym. Tego typu historie często traktowane są jako drobnostki. Co Poruszający ośmiela się zrobić, korzystając z największego gatunku naszych czasów, uczynić jego eksplorację epicką.