American Horror Story walczy, ale nie mogę odwrócić wzroku

Co roku wbrew własnemu rozsądkowi biorę udział w jednej szczególnej jesiennej tradycji: oglądam pierwszy odcinek amerykański horrorrobiąc sobie całą nadzieję, absolutnie porozumiewawczy że się rozczaruję.

Wielu moich kolegów zastanawia się, dlaczego w ogóle daję temu serialowi porę dnia, skoro od drugiego sezonu nie jest on w pełni dobry. Nie jestem w stanie Ci tego dokładnie powiedzieć, bo sam nie jestem tego do końca pewien. Może dlatego, że czasami w przeważnie nierozróżnialnym szlamie amerykański horror przez większość dni, od czasu do czasu pojawia się przebłysk czegoś więcej. Krótki rzut oka na potencjał programu, który znam AHS może być, ale rzadko tak jest. A czasami (rzadko) Ryan Murphy nadal zdobywa złoto.

Oto rzecz amerykański horror: Tematy zawsze uderzają. Sekwencje otwierającektóre są dostosowane do koncepcji sezonu, ilustrują bogaty potencjał tych tematów. Przytułekdokonuje szczególnie mrożącej krew w żyłach zamiany z figurą Matki Boskiej; 1984emanuje klimatem retro (i krwią) oraz niszczejącymi karnawałowymi bibelotami Dziwny pokazsą bardziej złowieszcze niż cokolwiek innego w prawdziwym programie. Co niestety dotyczy wielu osób AHS pory roku. Często te sekwencje otwierające są o wiele ciekawsze niż koniec sezonu.

A mimo to zwabiają mnie jak wołanie syreny. Półsezon rozgrywający się w opuszczonym miasteczku w Nowej Anglii, gdzie artyści walczą o inspirację, gdy ponure, szare fale uderzają o brzeg? Hołd dla slasherów z lat 80., pełen jaskrawych kostiumów i autotematycznych postaci? Nawiedzony hotel, w którym w długich, niepokojących korytarzach czai się wewnętrzna ciemność (przy odtwarzanym „Hotelu California”)? Mam słabość do tych motywów! Są bardzo obiecujące, a mimo to rzadko, jeśli w ogóle, wykorzystują swój potencjał.

Podejrzewam to AHSNajwiększym problemem jest ten sam problem, który mam z fanfikami: scenarzyści mają mnóstwo fajnych pomysłów, ale w momencie, gdy siadają i zaczynają angażować się w jedną koncepcję, natychmiast się nudzą i przechodzą do następnej, nowej i ekscytującej rzeczy. Tylko w tym przypadku trochę tak Posiadać aby zakończyć sezon, a nie po prostu porzucić Dokument Google na zawsze. Spieszą się więc z zakończeniem, a następnie przechodzą do następnego jasnego, błyszczącego pomysłu. The Amerykańskie horrory serial jest tego przykładem. Nie mylić z głównym serialem, jest on pełen jednorazowych odcinków, które wydają się pierwszymi szkicami całego sezonu, które zostały odrzucone. (Pierwsze dwa odcinki są w zasadzie kontynuacją ponownego uruchomienia Dom Morderstwapierwszy sezon AHS.)

Ale co roku zachwyca mnie bogaty potencjał nowości amerykański horror pora roku. I z jednym niewiarygodnie godnym uwagi wyjątkiem, zawiodłem się na każdym sezonie po trzecim (a nawet trzeci był trochę dziwny, ale był też osobiście dostosowany do moich zainteresowań, więc jest moim ulubionym). Ale chociaż wszystkie ostatecznie mnie rozczarowały, wciąż były momenty w każdym sezonie, które przypominały mi, dlaczego zjadłem ten występ jak dziecko wracające do domu z cukierku albo psikusa.

Obraz: FX

Ponieważ, tak, Apokalipsa było zbyt pobłażliwe, ale widok Marie Laveau w wykonaniu Angeli Bassett wywołał u mnie słyszalny wiwat. Hotel mogło to być bałaganem, ale barmanka Liz Taylor (Denis O’Hare) stworzyła pięknie sugestywny i emocjonalny wątek, który sprawił, że płakałam. Roanoke nie udało mu się wylądować, ale pierwsza połowa była doskonale niepokojąca, wywołując nawiedzenia i strach z największą finezją. Nawet Podwójna cecha, którego tak gorąco nienawidziłem, miał tak klimatyczną oprawę, że zamiast czuć obojętność na przeciętność serialu, odczuwam żal z powodu utraconego potencjału. Nawet w najgorszym AHS sprawia, że ​​czuję coś wielkiego.

A kiedy serial jest dobry, jest zajebiście Dobry. Weźmy chociażby ostatni sezon, który przerósł wszelkie moje oczekiwania. Kilka pierwszych odcinków AHS: Nowy Jork wzbudziło we mnie pewną ostrożność, zwłaszcza że Murphy najwyraźniej snuł fabularyzowanego Jeffreya Dahmera, seryjnego mordercę, który nawiedzał wiele jego projektów. Ale ta postać stanowiła tylko niewielką część ogólnej narracji, która mniej skupiała się na zabójcach i nawiedzeniach, a bardziej na horrorze bycia osobą queer w środku kryzysu AIDS, walczącą o życie, gdy społeczeństwo ma to gdzieś . To było prześladujące! Relaks! To było najlepsze w tym głupim serialu od pierwszych dwóch sezonów.

Z Delikatny się zbliża, jestem wstępnie pełen nadziei. W końcu pojawił się zupełnie nowy showrunner, dla którego nigdy nie pisano AHS wcześniej i jest na czymś oparty, a nie wymyślony z głowy Murphy’ego. Ale jednocześnie wiem lepiej. Zbieram siły. Jestem gotowy na rozczarowanie. Przede wszystkim jednak jestem gotowy poczuć coś ogromnego.

American Horror Story: Delikatny Premiera 20 września na antenie FX o 22:00 EDT. Zostanie wyemitowany na Hulu następnego dnia.