Przyciski sprzętowe Pebble nie mogły zapisać smartwatchów z ekranów dotykowych

Ekrany dotykowe przejęły smartwatche. Ale nie musiało tak być. Przez kilka krótkich lat Pebble pokazał inną drogę naprzód z czysto sprzętowym interfejsem użytkownika, który królował, dopóki — podobnie jak reszta firmy — nie pozostał w tyle przez resztę branży.

Praktycznie każdy dzisiejszy smartwatch opiera się na kombinacji ekranów dotykowych i przycisków sprzętowych — od — Zegarek Apple i jego cyfrowa korona, aby Obrotowe ramki Samsunga. Nawet najbardziej podstawowe trackery Fitbit jak Szarża wyposażone w ekrany dotykowe jako uzupełnienie fizycznych przycisków.

Ale Pebble się wytrzymał. Od czasu, gdy pomogła w pionierskiej koncepcji nowoczesnych smartwatchy w 2013 roku, aż do jej ewentualny zakup i zamknięcie w 2016 r., Pebble mógł być kontrolowany tylko przez naciskanie fizycznych przycisków. Na dłuższą metę zamienił bardziej zaawansowaną funkcjonalność na bardziej przyjazną dla użytkownika.

Nie chodzi nawet o to, że przyciski Pebble’a były szczególnie przyjemne w obsłudze, mówiąc mechanicznie. Oryginalne przyciski znanego modelu z Kickstartera były plastikowe i papkowate, z małym środkowym przyciskiem, który można łatwo zgubić między pozostałymi dwoma. I podczas gdy ostatni zegarek Pebble — im bardziej dopracowany czas kamyczkowy — poprawiłby się dzięki przyciskom zatrzaskowym i wyrafinowanemu projektowi, trudno pochwalić ich przyciski jako coś poza „funkcjonalnym”.

Ogólnie rzecz biorąc, projekt Pebble sprawił, że korzystanie z niego było przyjemnością. Z przyjemnością pamiętam odrzucanie błędnych powiadomień szybkim naciśnięciem przycisku i przerzucaniem utworów w zatłoczonym autobusie lub podczas jazdy na nartach w grubych rękawiczkach. Stosunkowo prosta natura jego metody wprowadzania oznaczała również, że oprogramowanie Pebble było podobnie uproszczone, zmniejszając niewygodne menu na rzecz prostszych wyświetlaczy.

Pomysł Pebble na to, jak należy kontrolować smartwatche, był zakorzeniony w działaniu analogowych. Nie chciałeś blokować tarczy, ponieważ celem zegarka jest możliwość zobaczenia czasu. To fakt, który sprawia, że ​​smartwatche z ekranem dotykowym są nieodłącznym paradoksem: zegarki są przyjemniejsze w noszeniu, gdy są mniejsze, ale ekrany dotykowe są przyjemniejsze w użyciu, gdy są większe. Ale Pebble ominął to całkowicie, biorąc po zwykłym zegarku i używając tylko przycisków zamontowanych w obudowie, aby go kontrolować.

Nie można zaprzeczyć, że te małe ekrany dotykowe nie są szczególnie przyjemne w użyciu. Apple spędził lata, próbując dowiedzieć się, jak sprawić, by wprowadzanie tekstu działało na Apple Watch, po prostu dlatego, że wyświetlacz wielkości znaczka pocztowego po prostu nie działa dobrze w przypadku dopasowania całej klawiatury. I oczywiście jest niesławny manewr „stukania w nos” na wypadek, gdy rozpaczliwie potrzebujesz odrzucić powiadomienie.

Proste przyciski sprzętowe Pebble oferował nowe, przydatne sposoby interakcji z moim telefonem w podróży. I odwrotnie, Apple Watch jest tak samo trudny jak telefon, gdy mam mokre ręce lub w rękawiczkach. Zaletą jest po prostu ekran, który jest nieco łatwiejszy do zobaczenia, ponieważ znajduje się na moim nadgarstku, a nie w kieszeni.

To naprawdę trafia w sedno odejścia od przycisków: smartwatche mają coraz większy zasięg. Dzisiejsze zegarki nie są gadżetami towarzyszącymi smartfonom; są to pełnowymiarowe miniaturowe smartfony, wyposażone w dane komórkowe, GPS i sklepy z aplikacjami. I chociaż może to być dobre dla smartwatchy jako opłacalnych platform sprzętowych, oznacza to, że niektóre rzeczy – takie jak wyłącznie fizyczne przyciski lub cała platforma Pebble – nieuchronnie pozostaną w tyle.