Po obejrzeniu pierwszego odcinka Krytyczna rola Kampania 4jasne jest dla mnie, że pseudonim „West Marches” użył do opisania tego najnowszego przedsięwzięcia franczyzy multimedialnej, był nieco niedokładny. Nowy Dungeons & Dragons Kampania osadzona w świecie Aramána stworzona przez Brennana Lee Mulligan obiecuje być epicką i zabawną opowieścią, ale pierwszy odcinek sprawia, że nie będzie to kampania West Marches.
Kampania 4 zawiera rozszerzoną obsadę 13 graczy i na zmianę przy stole do gier dzieli się na trzy rotacyjne grupy. Posiadanie rotacji graczy jest założeniem Kampania West Marchesoraz powód, dla którego projektant gier Ben Robbins stworzył ten styl gry. Rzeczywista rozgrywka i wykonanie są jednak dalekie od tego, co kluczowa rola będzie odgrywać w najnowszej kampanii. Ale nie martw się, jeśli jesteś zaintrygowany marszami zachodnimi i chcesz wiedzieć, dlaczego dobrym pomysłem może być prowadzenie podobnej kampanii przy twoim stole, mam ochotę.
West Marches był pierwotnie ustawieniem kampanii prowadzonej przez Bena Robbinsa (który również stworzył gry Mikroskop I Królestwo). Jako sposób na zrównoważenie najczęstszego problemu powstającego w tabeli gier, różnej i niewiarygodnej dostępności graczy, Robbins wpadł na pomysł braku stałej grupy. Jak mógł czerpać z dużej puli graczy, pozwolił im swobodnie zaplanować sesje. Gdy wystarczająca liczba graczy zgodziła się na randkę, gra będzie działać ad hoc.
Posiadanie rotacyjnej „obsady” jest świetne dla graczy: nie ma znaczenia, czy możesz grać raz w tygodniu, czy raz w miesiącu, zawsze będziesz mieć miejsce przy stole. W przypadku DM wymaga jednak bardzo specyficznego sposobu myślenia w budowie kampanii. West Marches jest, w jego sercu, kampanii piaskownicy, w której gracze eksplorują świat, nie będąc związani z ogólną fabułą. Pod koniec każdej sesji wracają do miasta, aby odpocząć i zaplanować następną próbę. Jest to niezbędny wymóg, aby DMS uruchomić grę z rotacyjnymi graczami i planowaniem ad hoc. Wyobraź sobie, że tworząc dużą, szeroką narrację, dojrzałe z złoczyńcami, frakcjami i fabułą kamieni milowych, ale nie wiedząc, kim będą bohaterowie w danym momencie.
Jestem pewien, że każdy DM miał koniec sesji na ogromnym klifie z udziałem konkretnej postaci, ale po to, by dowiedzieć się, że dany gracz nie może wziąć udziału w następnej sesji. To tak, jakby Frodo musiał trochę wymknąć się z Mount Doom, zanim wrzucił w niego pierścień. Marsze West unikają tego, zasadniczo pozbywając się fabuły. Nie oznacza to jednak, że kampania w stylu West Marches nie ma historii. Według Robbinsa: „Była historia i powiązane szczegóły. Tidbity znalezione w jednym miejscu mogły rzucić światło gdzie indziej. Zamiast być interesującym szczegółem, te wskazówki prowadzą do konkretnych odkryć”.
Początkowo myślałem, że coś podobnego wydarzy się z Krytyczna rola Kampania 4, z wiedzą świata, które pojawią się organicznie i powoli poprzez działania graczy w każdym odcinku, ale nie mogłem się bardziej mylić. Odcinek 1 jest mocno oskarżony o wcześniejszą wiedzę, a istnieje silna, przytłaczająca fabuła, która napędza bohaterów. Oczywiście nie ma w tym nic złego, ale West Marches oferuje zupełnie inne wrażenia niż wiele kampanii D&D, które warto spróbować przynajmniej raz.
W mojej pierwszej, przedłużonej kampanii Homebrew D&D zacząłem od przesłanek podobnej do klasyki Keep on the Borderlands Moduł D&D (który z kolei zainspirował oryginalne marsze Robbins). Po wprowadzeniu gracze znaleźli się w miasteczku granicznym, klasycznym otoczeniu „ostatniej placówki cywilizacji”. Stamtąd mają okazję odkryć otaczającą pustynię, albo wywołane zadaniami zebranymi w mieście lub własną ciekawością. Ten styl gry jest silnie oparty na lokalizacji, więc jeśli zamierzasz go wypróbować, pamiętaj, aby zaopatrzyć swoją dzicz w interesujących miejscach do odkrycia. Ostatnią rzeczą, którą chcesz się wydarzyć, jest to, że gracze mówią: „Dzisiaj chcemy sprawdzić tajemnicze ruiny na bagnach umarłych” i nie przygotowując nic.
Osobiście lubię mieć silną fabułę w moich kampaniach, więc rozpowszechniłem także kilka haków dla ogólnej narracji, zarówno w mieście, jak i na pustyni. Myślę, że czyste piaskownicy i bezcelowe pełzanie lochów mogą po chwili rosnąć, ale Robbins podniósł ważny punkt W tym względzie, gdy wyjaśnił genezę marszów zachodnich: „Moją motywacją do ustawiania w ten sposób było przezwyciężenie apatii gracza i bezmyślnej„ fabuły ”, podążając za graczami zarówno za planowanie, jak i to, co zrobili w grze”.
Lekcja polega na tym, że niezależnie od stylu kampanii, którą grasz, ważne jest, aby znaleźć równowagę między swoją rolą jako DM w kierowaniu narracji a agencją graczy. Niezależnie od tego, czy projektujesz złożony labirynt śmierci dla klasycznego czołgania się w lochach, czy też kształtujesz los świata w kluczowej kampanii w stylu roli, zawsze zastanów się, co mogą chcieć zrobić twoi gracze. Ustawiłeś stół, ale oni decydują, co jeść.
To może być najlepszy czas na rozpoczęcie kampanii w stylu West Marches. Najnowszy zestaw startowy D&D, Bohaterowie Borderlandsto powrót do Work on the Borderlands, oferując idealną konfigurację, aby wciągnąć nowych graczy w ten styl. Poniższy dodatek (Inspirowany recenzją Polygona, jednak!
W rzeczywistości najfajniejszym elementem oryginalnych marszów zachodnich jest interakcja między obracającymi się graczami. Tawerna miejska miała mapę okolicznych obszarów wyrytych w stole, w którym przygodowe imprezy dodały informacje i naszkicowały nowe obszary, gdy je odkryły. Oznaczało to nie tylko, że gracze mogli pomóc sobie nawzajem, nawet nie będąc przy stole w tym samym czasie, ale także, że świat marszów zachodnich rozwijał się organicznie, gdy gracze go badali. Jeśli jesteś DM, który po raz pierwszy próbuje zbudować kampanię lub świat domowy, Marsze West może być tym, czego potrzebujesz.